دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
برنامه پنج ساله اول و مالیاتها:
برنامه ریزی اقتصادی را می توان کوشش آگاهانه دولت در جهت هماهنگی تصیممات اقتصادی در بلند مدت و تاثیر گذاشتن، جهت دادن و در برخی موارد کنترل سطح و رشد متغیرهای اصلی اقتصادی یک کشور (مانند درآمد، مصرف، اشتغال، سرمایه گذاری، پس انداز، صادرات و واردات و غیره) برای رسیدن به یک سلسله هدف های از قبل تعیین شده توسعه دانست.
بنابراین برنامه اقتصادی به سادگی یک رشته هدف های کمی اقتصادی خاص است که باید در طی یک دوره زمانی به آنها رسید.
برنامه های اقتصادی هم می توانند جامع باشند و هم جزئی در یک برنامه جامع تنظیم هدف ها به گونه ای است که تمامی جنبه های اصلی اقتصادی ملی را در بر می گیرد. یک برنامه جزئی فقط بخشی از اقتصاد ملی را شامل می شود.
فرایند برنامه ریزی را می توان تلاشی دانست که طی آن دولت ابتدا هدف های اجتماعی را انتخاب می کند سپس هدف های مختلف را تعیین می کند. و بالاخره چهارچوبی برای اجرا، هماهنگی و کنترل برنامه توسعه تشکیل می دهد.
نیل به بهترین طریقه استفاده از منابع کمیاب برای توسعه اقتصادی یکی از ضروری ترین وظایف برنامه ریزی است. راه خروجی کشور های در حال توسعه از تنگناهای عقب مانده در عرصه های مختلف اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی همانا، پایه ریزی یک نظام جامع برنامه ریزی جهت توسعه همه جانبه اقتصادی و اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می باشد.
اولین برنامه جمهوری اسلامی ایران برای سال های 66-1361 در چهارچوب قانون اساسی تدوین گردید که به دلایل مختلف از جمله جنگ تحمیلی به مورد اجرا گذاشته نشد.
عملاً اولین برنامه جامع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور در تاریخ 11/1/1368 به تصویب مجلس شورای اسلامی و نگهبان رسید. که سالهای 72-1368 را در بر می گیرد.
این قانون که مشتمل بر ماده واحده و 52 تبصره می باشد که هدف های کلی و کمی سیاست های کلی و برنامه های اجرائی برنامه اول جمهوری اسلامی ایران را منعکس می نماید. در این برنامه برای بخش های مختلف اقتصادی هدف هایی تعیین شده است.
هدف های کلی برای بخش مالیاتها عبارت است از:
«تکمیل و اجرای نظام مالیات ها در جهت توزیع منطقی تر درآمد و ثروت» همچنین قسمت خط مشیء اساسی برای بخش مالیات ها عبارت است از: «ارتقا سطح کوشش مالیاتی در خصوص مالیت های بر درآمد. (به ویژه مالیات بر مشاغل مالیات بر مستغلات و مالیت بر ثروت) از طریق بهبود روش های جمع آوری مالیات و تدوین قوانین و مقررات لازم»
در قسمت هدف های کمی نیز هدف هایی برای بخش مالیات های تعیین شده است که عبارتند از:
- نسبت درآمدهای مالیاتی به تولید ناخالص داخلی از 3/4% در سال 1367 و به 4/8% در سال 1372 افزایش خواهد یافت.
- نسبت درآمدهای مالیاتی به هزینه های جاری از 8/28% در سال 1367 به 6/67% در سال 1372 افزایش می یابد.
- رشد متوسط سالیانه درآمدهای مالیاتی 1/25 مالیات های مستقیم 2/24 و مالیات های غیر مستقیم 2/30% تعیین شده است.
بررسی درآمدهای مالیاتی در طول برنامه اول
- درآمدهای مالیاتی در سال 1367 به 986 میلیارد ریال بالغ می شود. در سال 1371 حدوداً 8/3 برابر شده و به 8/3774 میلیارد ریال می رسد. این درآمدها هر ساله دارای رشد مثبتی بوده است. به طوری که متوسط رشد سالانه درآمدهای مالیاتی 7/40% می باشد. و این در حالی است که متوسط رشد درآمدهای مالیاتی قبل از انقلاب یعنی در سال های 57-50 به میزان 4/30% بوده است و در سالهای بعد از انقلاب تا قبل از برنامه 5 ساله اول یعنی سالهای 67، 58 به میزان 5/13% بوده است.
- درآمدهای مالیاتی در سال اول برنامه یعنی سال 1368 در حدود 13% از برنامه عقب بوده است. و در سال 1369 تقریباً معادل برنامه می شود. در سال های 71، 70 به ترتیب 5/138% و 155% از برنامه جلو بودند.
- نسبت کل مالیاتها به تولید ناخالص داخلی که در سال 1367 معادل 5/4 درصد بوده است. در سال 1371، 2/6% افزایش می یابد. اما با وجود این افزایش این نسبت در تمام سالهای برنامه از برنامه عقب بوده است.
فصل دوم
بررسی درآمدهای مالیاتهای مستقیم
در طول برنامه
بررسی درآمدهای مالیاتهای مستقیم در طول برنامه
مالیاتهای مستقیم که در سال 1367 به میزان 646 میلیارد ریال رسیده بود. در سال 1371 معادل 1991 میلیارد ریال می باشد. یعنی حدوداً سه برابر شده است. این مالیاتهای هر ساله دارای رشد مثبتی بوده اند. به طوری که متوسط رشد سالانه آنها در طول سالهای برنامه معادل 9/33% بوده است. و این در حالی است که متوسط رشد سالانه آنها در برنامه معادل 2/24% تعیین شده بود. (جدول شماره 5)
همچنین متوسط رشد سالانه مستقیم در سالهای قبل از انقلاب (57-1350) برابر 1/38% بوده است. و در سال های بعد از انقلاب تا قبل از شروع برنامه اول 67-1358 معادل 8/14% بوده است. این مالیات های در سال های 68 و 69 به ترتیب به میزان 5/19% و 8/8% از برنامه عقب افتاده اند. ولی در سالهای 70 و 71 به ترتیب معال 9/110% و 128% از برنامه پیشی می گیرد.
نسبت مالیت های مستقیم به کل مالیاتها در برنامه 60% برای تمام سالها تعیین شده بود. این رقم به طور متوسط 53% تحقق یافته است.
در این قسمت برای هر کدام یک، از مالیات های مسقتیم آزمون فرضی انجام می شود. فرضیه صفر این آزمون بیان می دارد که بین عملکرد و برنامه اختلاف فاحشی وجود ندارد. و اگر تفاوتی وجود دارد قابل بیان نیست. که بین عملکرد و برنامه اختلاف فاحشی وجود دارد. که این اختلاف می تواند به صورت عقب بودن از عملکرد از برنامه یا جلو بودن عملکرد از برنامه باشد. به این ترتیب هرگاه t محاسبه شده منفی باشد بدین معنا می باشد که عملکرد از برنامه عقب بوده است و هرگاه مثبت باشد یعنی عملکرد از برنامه جلو بوده است. و این جلو یا عقب بودن اگر در ناحیه عدم رد واقع شوند اختلاف حاصل فاحش نخواهد بود و اگر در ناحیه رد قرار گیرد اختلاف حاصل فاحش خواهد بود.
مالیات بر درآمد
مالیات بر درآمد که حدود 32% از کل مالیاتهای مستقیم را شامل می شود به صورت مالیات بر حقوق مشاغل، مستغلات و متفرقه دریافت می شود. این مالیت در سال 1367 معادل 6/171 میلیارد ریال بوده است و در سال 1371 معادل 7/546 میلیارد ریال می‌رسد. یعنی حدوداً سه برابر شده است. این مالیت در سالهای 68، 69، 70 و 71 به ترتیب معادل 8/33، 5/33 و 6/34 و 5/27 درصد کل مالیات های مستقیم را تشکیل داده است.
متوسط رشد سالیانه این مالیات در طول سالهای برنامه یعنی سالهای 71 و 68 معادل 8/34% بوده است و این در حالی است که متوسط رشد سالیانه این مالیات در سالهای قبل از انقلاب یعنی سالهای 57 و 1350 حدوداً 8/36% و در سال های بعد از انقلاب تا قبل شروع برنامه اول معادل 2/12% بوده است. مالیات بر درامد در دو سال اول برنامه یعنی سالهای 68 و 69 به ترتیب 2/5 و 9/0 درصد از برنامه عقب بوده است. ولی در سالهای 70 و 71 به ترتیب معادل 8/121 و 110 درصد از برنامه پیشی می گیرد.
مالیات بر حقوق
مالیات بر حقوق حدود 6/13% کل درآمدهای مالیات های مستقیم می باشد. (در طول برنامه) این مالیات در سالهای 68 و 69، 70 و 71 به ترتیب معادل 5/13، 6/13، 5/16 و 7/10% کل مالیات های مستقیم بوده است. مالیت بر حقوق در سال 1367 معادل 7/69 میلیارد ریال بوده است. که این رقم در سال 1371 معادل 8/211 می شود. یعنی حدوداً سه برابر بوده است و این در حالی است که متوسط رشد سالانه این مالیات در سالهای 57-50 حدود 2/32% و در سال های بعد از انقلاب تا قبل از شروع برنامه اول معادل 1/6% بوده است. این مالیات هر ساله از برنامه جلو بوده است. یعنی در سالهای 68، 69، 70 و 71 مالیات بر حقوق به ترتیب 1/111، 139، 8/197 و 1/145 درصد از برنامه پیشی داشته است.
آزمون فرض این مالیات نشان می دهد که اگر چه مالیات بر حقوق هر ساله از برنامه فزونی داشته است ولی مقدار این فزونی چشم گیر نیست و فرض صفر ما تایید می شود.
مالیات بر مشاغل
مالیات بر مشاغل در طول سال های 71-68 حدود 16% کل مالیاتهای مستقیم را تشکیل می داده است. این مالیات در سال های 68، 69، 70 و 71 به ترتیب معادل 2/17، 7/16 و 7/15 و 7/14 درصد کل درآمدهای مالیاتی را شامل می گردد.
مالیات بر مشاغل در سالهای 1367 معادل 4/86 میلیارد ریال بوده است. در سال 1371 معادل 5/293 میلیارد ریال می رسید. که حدود 4/3 برابر شده است.
مالیت بر مشاغل در طول سالهای 68 تا 71 متوسط رشدی حدود 8/35% در سال داشته است. در حالی که در سال های قبل از انقلاب یعنی در سالهای 57 و 50 این رقم معادل 2/32% و در طول سالهای بعد از انقلاب تا قبل از شروع برنامه اول 67-58 حدود 1/6% متوسط رشد سالانه داشته است. این مالیات در هرساله از برنامه عقب بوده است. یعنی در طول سالهای 68 و 69 و 71 و 71 به ترتیب معادل 1/18، 1/23، 14 و 3/8 درصد از برنامه عقب بوده است.
شرایط اقتصادی کشور به گونه ای است که تعداد اشخاص حقیقی که از طریق اشتغال به مشاغل و حرف مختلف کسب درآمد می نمایند بسیار زیاد است. این گروه در کشور بخصوص در نواحی شهری و نیمه شهری به صورت گسترده و پراکنده می باشد قشر خاصی را در کل جامعه تشکیل می دهند و در میان خود دارای اصناف و اتحادیه های متعددی نیز می باشد و از این حیث نیز در جامعه از اهمیت خاصی برخوردار هستند. صاحبان مشاغل به لحاظ پراکندگی در سطح کشور و تنوع شغل ها گوناگونی خدمات و کالاهایی که برای فروش عرضه می نمایند قسمت عظیمی از بازار داد و ستد داخلی و در بعضی موارد خارجی کشور را تشکیل داده و علیرغم آنکه بیشترین نقدینگی بخش خصوصی را در اختیار داشته و دریافت کننده بخش عمده امتیازات چندین هزار میلیاردی بانکی می باشد و از درآمدهای بالایی نیز برخوردارند حدود 16% کل مالیات های مستقیم کشور را پرداخت می کنند که رقم بسیار ناچیزی است.
وصول مالیات واقعی از مشاغل نه تنها موجب افزایش درآمد دولت و در نتیجه کاهش کسری بودجه می شود. بلکه با جذب بخشی از درآمدهای اضافی مانع فعالیت های غیر تولیدی می گردد. چرا که بسیاری از سرمایه های فعال در بخش مشاغل در فعالیت های غیر مولد، غیر ضروری و نوعاً مضرر به روند رشد اقتصادی کشور به کار گرفته می شود، لذا افزایش مالیات این بخش از لحاظ محدودیت در اینگونه فعالیت ها نیز مفید میباشد.
آزمون فرض مالیات بر مشاغل نشان می دهد که فرض صفر در مورد این نوع مالیات رد می شود. همچنین نشان می دهد که این مالیات به مقدار نسبتاً زیادی از برنامه عقب بوده است.
فصل سوم
بررسی درآمدهای مالیاتی غیر مستقیم در طول برنامه
بررسی درآمدهای مالیاتی غیر مستقیم در طول برنامه
وصول های مربوط به مالیاتهای غیر مستقیم با نرخ رشد سالیانه ای معادل 2/52% از 340 میلیارد ریال در سال 1367 به 8/1783 میلیارد ریال در سال 1371 افزایش یافته است. و این در حال است که متوسط رشد سالانه این مالیات ها در طول سال های قبل از انقلاب 57 و 50 معادل 6/22% و در سال های بعد از انقلاب تا قبل از شروع برنامه 5 ساله اول برابر با 2/12% بوده است. مالیات های غیر مستقیم فقط در سال اول برنامه 1368 به میزان 3/3 % از برنامه عقب بوده اند و در بقیه سال های یعنی سالهای 69،70 و 71 به ترتیب 3/114، 3/185 و 1/201 درصد از برنامه پیشی گرفتند.
در طول برنامه نسبت مالیات های غیر مستقیم به کل مالیاتها 40% تعیین شده بود. که این نسبت در سال های 68، 69، 70 و 71 به ترتیب معادل 5/44، 5/45، 5/49 و 3/47 درصد رسیده است. یعنی به طور متوسط درصد وصولی های مالیات های مستقیم به کل مالیات ها در طول سالهای فوق برابر با 7/46 بوده است که این رقم نسبت به رقم 40%درصد که برنامه معین کرده بود 7/6% بیشتر است. و حاکی از حصول بیش از حد مالیاتهای غیر مستقیم در برنامه است.
مالیات های غیر مستقیم به دو قسمت عمده، 1) مالیات بر مصرف و فروش 2) مالیات بر واردات، تقسیم می شود. که در زیر هر یک از این دو مالیات به تفضیل مورد تجزیه وتحلیل قرار خواهند گرفت.
مالیات بر مصرف و فروش:
مالیات بر مصرف و فروش بیشتر بر روی کالاهایی بسته می شود که مصرف وسیع در جامعه دارند. مانند سیگار، نوشابه های غیر الکلی و غیره و بنابراین فروشنده پرداخت کننده نهائی آن نبوده است بلکه سهم زیادی از آن را به مصرف کننده منتقل می نماید. علاوه بر این افزایش مالیات بر اینگونه کالاها که مصرف آن دارند باعث می گردد که طبقات کم درآمد سهم بیشتری از درآمد خود را صرف پرداخت این دسته از مالیاتها بنمایند، لذا افزایش مالیات بر مصرف و فروش اثرات منفی بر توزیع درآمد و ثروت که جز اهداف اصلی برنامه پنج ساله اول می باشد، دارد.
اصولیهای مالیات بر مصرف و فروش در طول سالهای برنامه 4/32 درصد کل مالیاتهای غیر مستقیم بوده است، یعنی در طول سالهای 68، 69، 70 و 71 به ترتیب 8/363، 9/34، 5/30، 2/30 کل مالیتهای غیر مستقیم بوده است. در سال های 1367 معادل 5/194 میلیارد ریال مالیات بر مصرف و فروش گرفته شده است در حالی که در سال 1371 این رقم به 8/838 میلیارد ریال بالغ شده است. یعنی 8/2 برابر شده است.
متوسط رشد سالانه این مالیات در طول سالهای برنامه معادل 7/31 درصد بوده است، در حالی که در سالهای قبل از انقلاب (57-50) این رقم معادل 6/21 درصد و در سالهای بعد از انقلاب تا قبل از شروع برنامه اول این رقم برابر 3/16 درصد در سال بوده است. این مالیات در سالهای 68 و 69 به ترتیب معادل 4/35 و 4/26 درصد از برنامه عقب بوده است و در سالهای 70-71 به ترتیب میزان 3/104 و 6/118 از برنامه جلو بوده است.
این مالیات دارای اجزاء مختلفی می باشد که از میان آن ها چند مورد اساسی بررسی قرار خواهند گرفت.
مالیات فروش فرآورده نفتی:
این مالیات در طول سالهای برنامه به طور متوسط 1/5 درصد کل مالیاتهای غیر مستقیم را تشکیل می داده است. یعنی سالهای 68، 69، 70 و 71 به ترتیب معادل 7/9، 3/46، 9/57، 6/61 درصد از برنامه عقب بوده است.
مالیات اتومبیل:
این مالیات که در سال 1368 معادل 2/6 میلیارد ریال بوده است در سال 1371 معادل 2/128 میلیارد ریال می گردد یعنی تقریباً 6/20 برابر شده است. در طول سالهای برنامه این مالیات در طول سالهای برنامه های حدود 8/3 درصد کل مالیاتهای غیر مستقیم را هر ساله شامل شده است. متوسط رشد سالانه این مالیات در سال های برنامه معادل 147 درصد بوده است.
این مالیات در سال اول برنامه (1368) معادل 25 درصد از برنامه عقب بوده است ولی در بقیه سالها رشد فزاینده ای داشته است به صورتی که در سال های 69، 70 و 71 به ترتیب معادل 2/206 و 9/742 و 7/1244 نسبت به برنامه فزونی داشته است.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 24 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
