لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل: Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه :17
بخشی از متن مقاله
ارتباط روانشناسی با رشته تربیت بدنی
ارتباط روانشناسی با تربیت بدنی د ر غالب روانشناسی ورزشی تعریف می شود .
" روانشناسی ورزشی " علمی است که در مورد اصول روانشناختی در حیطه ورزش صحبت می‌کند. استفاده از این علم هم در جهت بهبود کارآیی ورزشی و هم بهبود جنبه‌های جامعه‌ای روانشناسی انسان است.
نشریه "پیک سلامت" فصلنامه علمی فدراسیون پزشکی ورزشی، در آخرین شماره خود درمقاله‌ای تحت عنوان روانشناسی ورزشی" ترجمه دکتر " لاله حاکمی" آورده است:
نورمن تریپلت ( Norman Triplet ) درسال ۱۸۹۷اولین فردی بود که در زمینه روانشناسی ورزشی به تحقیق پرداخت. کلمن رابرت گریفیث Coleman Robert Griffith اولین‌آزمایشگاه روانشناسی ورزشی را در دانشگاه ایلی نویز در سال ۱۹۲۵تاسیس کرد .
انجمن روانشناسی آمریکا دردهه ۵۰ شاخه روانشناسی ورزشی را تشکیل داد و پس از آن انجمن‌های متعدد علمی درمورداصول و کاربرد روانشناسی ورزشی مطالعه می‌کنند در حیطه روانشناسی ورزشی در کشور خودمان نیز بخشی از موفقیت خردسالان کاراته کا در بازیهای جهانی را علاوه بر آموزش و تمرینات و تکنیک، مرهون آشنایی و داشتن برخورد اصولی با مسایل روان شناختی این ورزشکاران هستیم.
اثرات ورزش بر سلامت روان..........................
ورزش طولانی مدت برای حفظ فواید روانی، مورد نیاز است. یک جلسه ورزش می‌تواند مثل یک دوز دارو باشد.برای آن که دارو ( یا در مورد بحث ما ورزش) اثرکافی، طولانی مدت و پایدار داشته باشد باید به مقدار لازم و مدت زمان مشخص مورد استفاده واقع شده باشد.
مطالعات متعددی نقش ورزش منظم (به‌ویژه ورزش هوازی) را در اتقاء روانی فرد نشان داده‌اند. اهمیت این یافته علمی را نباید کم انگاشت.نه تنها ورزش منظم می‌تواند آمادگی قلبی عروقی را بهبود بخشد، می‌تواند آثار مفیدی روی وضعیت خلقی ورزشکار نیز داشته باشد.
فواید روانی ورزش در همه افراد در هر سن یا هر مقدار توانایی جسمانی دیده می‌شود. ما باید این احساس نیاز را در همه اقشار و افراد جامعه برانگیزانیم تا از موقعیت‌های خود در جهت فعالیت جسمی سود برند.
کودکان نیاز ویژه‌ای به انگیزش جهت انجام فعالیتهای ورزشی دارند. زیرا در سنین کودکی است که رفتارهای ورزشی برای تمام طول عمر تثبیت می‌شود.
سالمندان نیز نیازهای خاص خود دارند. فعالیت جسمانی می‌تواند اثرات ناتوان‌کننده سالمندی را کاهش دهد که این امر هم به وسیله تاثیرات جسمی و هم روانی اعمال می‌شود. افراد دارای ناتوانی جسمی از این قاعده مستثنی نیستند، بعضی اوقات در اجتماع به غلط تصور می‌شود که این افراد قادر به فعالیت جسمانی و ورزش نیستند درصورتی که این افراد می‌توانند به طور خاص و تحت نظر مستقیم پزشک معالج ورزش کنند.
درهر صورت می‌بایست همواره درنظر داشت که :
- بین ورزش هوازی و کاهش سطح اضطراب و افسردگی ارتباط وجود دارد.
- ورزش هوازی در درمان خلق پایین و اضطراب خفیف تا متوسط موثر است.
- کاهش اضطراب و افسردگی ممکن‌است خود به خود و بدون ارتباط با آمادگی قلبی عروقی پدید آید.
- امادگی جسمانی کاهش‌دهنده تنش‌های زندگی است بطوریکه در ورزشکاران مراجعات به پزشک کمتر از افراد عادی است.
زمان مصرف شده برای ورزش نباید زمان هدر رفته درنظر گرفته‌شوداز آنجایی که ما در یک دنیای پرتنش زندگی می‌کنیم باید قدم‌هایی را برداریم که تنش روزانه را کاهش دهیم. باید به افراد آموزش داده شود که ورزش جزیی از برنامه روزمره و در راس برنامه‌های فردی باشد.
شخصیت و ورزشکار........
شخصیت یک فرد با سه لایه مشخص نشان داده می‌شود. سطحی‌ترین آن "رفتار وابسته به نقش" فرد دراجتماع است. اما عمیق‌ترین و پرمعناترین لایه "هسته روان شناختی" است.
برای درک ورزشکار، مربی نباید با رفتار وابسته به نقش وی اغفال شود.
ورزشکار ممکن است خیلی تند و خشن برخورد کند اما واقعیت این باشد که وی احساس ناامنی می‌کند. مربی باید زمان کافی برای مطالعه و شناخت روان - شناختی ورزشکار خود داشته باشد و بفهمد که وی واقعا در هسته روان شناختی خود چگونه است؟
اما باید به خاطر داشت که نمی‌توان از روی نوع شخصیت، به میزان زیادی در مورد کارآیی ورزشی قضاوت کرد. به طور کلی ورزشکاران نسبت به افراد غیر ورزشکار و ورزشکاران سطح قهرمانی نسبت به ورزشکاران سطوح پایین تر از نظر شخصیتی متفاوت هستند. به عنوان مثال ورزشکاران شخصیتی مستقل تر، هدفمندتر و برونگراتر از غیرورزشکاران دارند. که این امر بیشتر به علت انتخاب طبیعی است نه به علت آموزش، افرادی که خصوصیات شخصیتی خاصی دارند بیشتر به سوی ورزش گرایش می‌یابند.
یک استثناء این قانون، سالهای قبل از بلوغ است. در طول سالهای نوجوانی، ورزش کردن در شکل‌گیری نکات شخصیتی مثبت مثل اتکاء به نفس و استقلال بسیار موثر است. مربیان و آموزگارانی که با پسران و دختران نوجوان کار می‌کنند باید توجه داشته باشند که ورزش کردن در زندگی افراد نوجوان و جوان نقش مثبت ویژه‌ای دارد. برنامه‌های ورزشی که برای نوجوانان طراحی شده است باید به ایجاد حس‌هایی مثل خودباوری، اعتماد به نفس و استقلال اهمیت دهند.
برد و باخت نباید بیشتر از نیازهای واقعی دختران و پسران جوان اهمیت داشته‌باشد. تستهای متفاوتی جهت ارزیابی وضعیت شخصیتی ورزشکاران در دسترس است. هریک از این تست‌ها برای یک منظور و هدف خاص طراحی شده‌اند. بنابراین باید تست مناسب انتخاب شود.
به طور کلی می‌توان گفت که در بین ورزشکارانی که به ورزشهای گوناگون می پردازند، از نظر شخصیتی تفاوت وجود دارد. احتمالا واضح‌ترین اختلاف در بین ورزشکاران تیمی وانفرادی دیده می‌شود. به عنوان مثال ورزشکاران ورزش های تیمی برونگراتر، وابسته تر و پرخاشگرتر از ورزشکاران ورزشهای انفرادی هستند. به طور قطع، باید بین فوتبالیست‌ها وتنیس بازان انتظار تفاوت‌هایی را داشت.
روانشناسان ورزیده می‌توانند از وضعیت شخصیتی کمک بگیرند و تعیین کنند که چه نوع ورزشی برای ورزشکار مناسب است.اما نباید در انتخاب نوع ورزش از طرف روانشناس اصراری صورت گیرد.
اگر یک ورزشکار نوجوان با شخصیت مناسب تنیس، بخواهد به ورزش فوتبال بپردازد، باید به وی این امکان داده شود. گاهی ورزشکار به نقطه‌ای می‌رسد که نمی‌داند بین دو نوع ورزش کدام را به عنوان ورزش اول خود برگزیند.
احتمالا درنظر گرفتن وضعیت شخصیتی دراین موقعیت می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد.
در بساری از موارد میان ورزشکارانی که در پستهای مختلف یک تیم بازی می‌کنند تفاوت‌هایی خصوصا از لحاظ شخصیتی یا روانشناختی یافت می‌شود.
( دروازه‌بان در مقایسه با سایر بازیکنان فوتبال ) خصوصیات شخصیتی ورزشکاران را می‌توان در انتخاب وظایف ورزشکار دریک تیم دخالت داد البته مربی نباید فراموش کند که خصوصیات جسمانی مثل سرعت، قدرت و چابکی نیز اهمیت بسزایی دارند. در ضمن باید به خاطر داشت که خصوصیات شخصیتی که از تستهای متفاوت برداشت می‌شوند، نشانگر قوی و خوبی برای مهارت در ورزش نیستند. به علاوه در مورد هر ورزشکار باید به طور مجزا و جداگانه قضاوت شود.
خشونت.........
بین سطح منطق اخلاقی ورزشکار و تمایل وی به خشونت ارتباط وجود دارد.
مربیان وآموزگاران باید خشونت ورزشکار را به وسیله هدایت ورزشکار به احساس درست کاهش دهند. به ورزشکاران باید آموخته شود که خشونت در طی یک مسابقه ورزشی به اندازه خشونت در زندگی روزمره بد است.
براساس فرضیه ناکامی - خشونت "برکوویتز" یک واقعه ناامید و ناکام‌کننده می تواند فرد را به طرف خشونت سوق دهد. مربیان باید به موقعیت‌هایی از بازی که می‌تواند منجر به خشونت گردد، توجه داشته باشند.
وقتی یک ورزشکار ناکام و عصبانی می‌شود،مربی باید وی را از بازی بیرون کشیده، آرام و خونسرد نماید.
رفتار خشونت آمیز در میدان بازی منجر به خشونت بیشتر می‌گردد ( چرخه معیوب ) .
مربیان باید به ورزشکاران بیاموزند که خشونت به تیم آنها کمک نخواهد کرد و احساس بهتر بودن را نیز در آنها ایجاد نخواهد نمود.
خشونت به احتمال بیشتر موجب عقب افتادن تیم می‌گردد نه کمک به آن.
مربیانی که می‌خواهند موفق باشند نباید خشونت را ترویج کنند. یک عمل نشانی از خشونت حتی اگر یک یا دو بار موجب موفقیت در یک مسابقه گردد، در طولانی مدت به یک ناتوانی و اختلال جدی تبدل خواهد شد.
اعمال خشونت آمیز بیشتر در تیم‌های بازنده، در طی مسابقات با اختلاف زیاد و پس از یک چهارم اول بازی رخ می‌دهد درطی این موقعیت‌ها مربی باید مراقب ورزشکارانی که سابقه رفتار خشونت آمیز دارند، باشد.
تمام مسابقات ورزشی نقاط کلیدی حساسی دارند که باید به آنها توجه خاص داشت. درواقع از نظر روانشناسی، " توجه انتخابی " یکی از مهمترین خصوصیات شناختی یک ورزشکار موفق است.
مثلا در والیبال، بلوک کردن توپ یک سلاح دفاعی مهم در امتیازگیری است.
زیرا یک تیم معمولا در چرخشی از توپ که خودش سرویس می‌زند، بلوک‌کننده ها باید به طور انتخابی به حمله‌کننده اصلی توجه داشته باشند و نباید حواسشان به حرکات پاسور یا سایر حمله‌کننده ها یا حتی به توپ باشد.
توجه ......
توجه انتخابی مهارتی آموختنی است. بدون شک بعضی از ورزشکاران در داشتن توجه انتخابی نسبت به سایرین برتر هستند. اما دلیلی وجود ندارد که این مهارت آموختنی نباشد. نقش مربی این است که نقاط کلیدی و حساس در بازی را به ورزشکاران خود نشان دهد و توجه ورزشکاران را به طور انتخابی به آنها جلب کند. یک مثال خوب ، پرتاب‌های آزاد در بسکتبال است. اما تعدادی از ورزشکاران این مهارت را در شرایط سکوت یاد می‌گیرند که دراین شرایط مساله‌ای برای انحراف توجه آنها وجود ندارد.
پدید آوردن شرایطی مشابه مسابقه، مثل حضور تماشاچیان و طرفداران تیم مقابل می‌تواند به ورزشکاران در آموختن این توجه انتخابی در شرایط نزدیک به مسابقه کمک کند.
توجه انتخابی در شرایط مشابه مسابقه، مثل حضور تماشاچیان و طرفداران تیم مقابل می‌تواند به ورزشکاران در آموختن این توجه انتخابی در شرایط نزدیک به مسابقه کمک کند.
ظرفیت پردازش اطلاعات دریک ورزشکار محدود است. اگر یک مربی به ورزشکار اطلاعاتی بیش از ظرفیت قابل پردازش وارد کند، شکست حاصل می‌شود.
البته باید به خاطر داشت که این ظرفیت به توجه ورزشکار مربوط است و با هوش تفاوت دارد.
محتوای اطلاعاتی مهارت‌های مختلف را می‌توان به نفع افزایش قابلیت پردازش اطلاعات کاهش داد. مثلا دریک فوتبالیست مبتدی، عمل در بیان کردن توپ به تنهایی به آن چنان فضای پردازشی نیاز دارد که برای مهارت دریبل کردن، ورزشکار می‌تواند هم به دریبل کردن و هم به پاس دادن هم به وضعیت پیشرفت بازی و ... بپردازد. این بدان معنی نیست که فضای پردازشگر بیشتر شده بلکه محتوای اطلاعاتی دریبل کردن به نزدیک صفر رسیده است.
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
دانلود فایل
دانلود مقاله کامل درباره ارتباط روانشناسی با رشته تربیت بدنی
