لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 29
فهرست مطالب:
فردوسی
تولد
آثار
قیصر امین پور
زندگی
آثار
نمونه شعر
منابع:
عبید زاکانی طنز عبید سهراب سپهری
درگذشت
آثار ادبی
منابع
ناصرخسرو
زندگینامه
شخصیت ناصرخسرو
آثارناصرخسرو
نمونه اشعار
فردوسی
حکیم ابوالقاسم فردوسی یکی از بزرگ ترین شاعران ایران در سال 329 هجری در شهر طوس به دنیا آمد و از ثروتمندان شهر طوس بود. وی در زمان سلسله سامانی می زیسته و درست در زمان حکومت غلامان سامانی حیات داشته که این موضوع او را رنج می داده. فرزند وی در زمان حیاتش از دنیا رفت. کتاب حماسه ساز او شاهنامه در ایران افسانه شد. غزلیات و رباعی و قصیده هایی هم از حکیم ابوالقاسم فردوسی بجای مانده. وی مردی میهن پرست بود و ما این را به عین در شاهنامه او می بینیم.
فردوسی در زمان سلطان محمود غزنوی با وی ملاقات کرد. او همیشه با محمود غزنوی اختلاف داشت چون با هم اختلاف سلیقه ملی و مذهبی داشتند. فردوسی یک بار دیگر بر شاهنامه تجدید نظر کرد.
شاهنامه فردوسی غیر از حماسه ای بودن دارای پند ها و نصیحت ها و اخلاق و ادب بوده است. حکیم ابوالقاسم فردوسی، زنده کننده زبان و ملیت ایرانی است. فردوسی از طبقه دهقانیان بود و به خط و آثار نژادی و باستانی ایران علاقه وافر داشت و بنابر همین علاقه به ملیت و افتخارات ایرانی در حدود سال 370 هجری به نظم شاهنامه پرداخت و این کار را قبل از او چندین نفر به نظم یا به نثر آغاز کرده بودند اما به انجام نرسیده بود.
تحقیق درباره شعرای ایران
علی اکبر دهخدا در اواخر عمر به دوستی گفته بود من دعوی شاعری ندارم , اگر شعری گفته ام از روی تفنن بوده است ,ودوستانم در باب آنها قضاوت نمی کنند نمیدانم در واقع آنها را باید نظم خواندیا شعر ؟بدون شک این تردید از جانب کسی که طی سالها بخش عمده عمر خود را در مطالعه شعر فارسی به سر آورده است دیوانهای شاعران رابارها زیرورو کرده است برتعداد زیادی از آنها تعلیقات وملاحظات ادبی نوشته است مخصوصا از جانب کسی که در تصحیح قیاسی متون و ادراک لطایف اشارات اقوال قدما در عصر خویش قولش تقریبا حجت و قضاوتش غالبا مقبول شمرده می شده است جز تواضعی در خوریک محقق راستین محجوب وعاری از ادعا نیست وکیست که نداند تفاوت بین شعر واقعی وآنچه را در زمان ما مجرد نظم می خوانند کم کسی به خوبی او درک می کرد وباز کم کسی ویژگیهای شعر واقعی و دواعی و احوالی را که در وجود مرد سخن الهام برمی انگیزد وبه احساس وتخیل وتشبیه وتصویر تبدیل می گردد یا به صورت قصه و تمثیل درمی آید واحساس و اندیشه رابه تصویر واقعیت انسانی مبدل می نماید به خوبی او می شناخت 
