تعداد صفحه 2
نمونه سوال عربی
لینک پرداخت و دانلود *پایین صفحه*
فرمت فایل : Word(قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه : 11
قرآن و زبان عربی
برای وحی، می توان به دو جنبه متمایز اشاره کرد که اهمیتی برابر دارند. جنبه نخست آن جنبه کلامی و مربوط به سخن و کلام بودن وحی است و دومین جنبه آن، جنبه زبانی وحی است که به زبان وحی نازل شده است.
این هردو جنبه وحی تأثیر فرهنگی شدید در تاریخ اندیشه اسلامی از خود به جا گذاشته است.
وحی در اسلام از بنیادی ترین، مهم ترین و محوری ترین جایگاه برخوردار است؛ مفهوم وحی در اسلام این است که خدا با انسان سخن می گوید و خود را به میانجیگری زبانی که قابل فهم انسان و بشر است، آشکار می سازد: «ان الله تجلی لخلقه فی کلامه (بحار، 89/107) خداوند بر خلقش در کلامش تجلی کرد». این مهم ترین و اصلی ترین واقعیت است. بدون صورت گرفتن این فعل اصلی و ابتدایی از جانب خدا هیچ دینی واقعی نمی توانسته است در زمین پیدا شود.
پس مایه شگفتی نیست که از همان آغاز به مسئله زبان توجه شود. قرآن و اسلام آن زمان ظهور کرد که خدا سخن گفت. وحی امری اسرارآمیز است و وجه مشترکی با رفتار زبان شناختی آدمی ندارد و تا آن جا که به کلام بودن آن ارتباط دارد، می بایستی همه خصوصیات اساسی کلام آدمی را داشته باشد. حقیقت آن است که قرآن به این دو بعد وحی اشاره دارد. پس هرچند که وحی نمودی است که ماورای هر مقایسه قرار دارد و تجزیه و تحلیل نمی پذیرد، باوجود این سیمایی از آن هست که می توانیم به صورت تحلیلی به آن نزدیک شویم و بکوشیم که ساخت اساسی مفهوم و تصور آن را ازطریق ملاحظه کردن آن هم چون یک حالت نهایی یا استثنایی رفتار زبان شناختی مشترک میان همه موجوداتی که سخن می گویند اکتشاف نماییم.
وحی قرآنی، مربوط به دستگاه علامتی است که درآن خدا خود به زبان عربی با انسان سخن می گوید. در حقیقت خدا خود زبان عربی را هم چون یک دستگاه علامتی مشترکی میان خود و انسان برگزیده است.
می دانیم برای ایجاد ارتباط کلامی میان دو شخص (خدا و انسان) به چیزی نیاز است که دستگاه علامتی مشترک نامیده می شود؛ و این چیزی جز زبان (لسان) نیست. به عبارت دیگر، برای آن که ارتباط زبان شناختی مؤثری وجود داشته باشد، شخص گوینده باید به زبانی سخن بگوید که برای شنونده مفهوم باشد. درحالات متعارف، گوینده و شنونده هردو به یک جامعه زبانی تعلق دارند، و اگر چنین نباشد لازم است که گوینده به زبان شنونده سخن گوید یا لااقل از یک زبان و دستگاه علامتی مشترک بهره گیرند که هردو آن را بدانند.
در وحی قرآنی خدا با فرستاده اش محمد(ص) به زبان عربی سخن می گوید و در حقیقت به زبان شنونده سخن می گوید. هرچند ازنظر وجود شناختی ناهمترازی میان گوینده و شنونده است که مسأله ای است که بحث جداگانه ای می طلبد ولی ما در این دو بعد زبان شناختی وحی بحث داریم بنابراین از آن صرف نظر می کنیم.
زبان، چنان چه گفته شد، دستگاهی از علامات شفاهی است که با توافق اجماعی به عنوان وسیله ارتباط میان افراد متعلق به یک جامعه به کار می رود، از این لحاظ یک پدیده و واقعیت اجتماعی است.
زبان، دستگاه نمادی متعلق به یک جامعه است که هر یک از افراد آن در سخن گفتن با دیگران، اگر می خواهد سخنش مفهوم باشد و شنونده آن را درک کند، باید از این دستگاه بهره برداری کند. بنابراین ارتباط زبان شناختی پدید نخواهد آمد مگر زمانی که دو شخص که می خواهند با هم سخن بگویند، از نظام واحدی از علامت ها بهره گیرند.
قرآن آگاهی روشنی از این واقعیت اجتماعی نشان می دهد و به صورتی بسیار آشکار، مفهوم و تصور زبان را به معنایی که گفته شد، بیان می دارد، قرآن طرف تصور خود را از وحی و پیامبری بر روی همین اندیشه بنیاد می نهد،
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه19
فهرست مطالب
1- مقدمه 1
2- هدفهای آموزشی از ارائه مطالب آموزش از طرف وزارت آموزش و پرورش 2
3- پاسخ به اهداف آموزشی مطرح شده 2
4- ارائه راه کارهای عملی در جهت پیشرفت علمی دانشآموزان 4
5- بررسی مشکلات و موانع یادگیری موجود در مقاطع آموزشی سطوح دبیرستان
الف : عربی 1 عمومی 6
ب : عربی سال دوم ریاضی و تجربی 7
ج : عربی سال سوم ریاضی و تجربی 7
د : عربی سال دوم انسانی 9
ذ : عربی سال سوم انسانی 10
ر : عربی پیشدانشگاهی 11
6- خاتمه 12
7- منابع 13
« مقدمه »
از آنجایی که سرشت و طبیعت آدمی تنها از طریق آموزش میتواند شکل مطلوب خویش را بپذیرد تحلیل و بررسی ارتباط محتوای آموزشی در سطوح مختلف حائز اهمیت بوده و بکارگیری آن از طرف برنامه ریزان و طراحان متون درسی مفید و مؤثر است.
مطالب موجود در هر مقطع آموزش حامل پیامی است که مخاطبان آن دانشاموزان وخوانندگان آن هستند. لذا زبان حال کاملاً ویژه بوده و اختصاص به گروه خاصی از افراد جامعه یعنی دانشآموزان دارد. بنابراین تصمیمگیری در این رابطه باید بر پایه عقل و درایت باشد تا نتیجهای فرح بخش و موفقیتآمیز داشته باشد. و استفاده از تجارب در ادوار مختلف آموزشی است. آن دسته های از افعالی که صفات دقت ظرافت و همسانی با نیازهای افراد، نظم و برنامهریزی ( ارتباط میان اطلاعات ) ( شبکه سازی اطلاعات ) و موضوعات داده شده بهره مند باشد، سرانجامی موفق و پایانی رضایت بخش برخوردار است، و کمتر به سرازیری انزوا ختم میگردد. این اصل مربوط به شیوه حقیقت یابی درکنه امور است.
لذا میتوانیم با استفاده از افراد شاخصی که در هر دوره ای از زمان وجود داردند از نظر درک و دریافت مطالب و مسائل از دیگران برترند پیش بینی وقایع و تصمیمات در امور را بهتر به هدف برسانیم، تا از طریق کشف دانش نو نه تنها از نادانی و سرگردانی خود بکاهیم، بلکه ما را در پیشبینی های مستدل تر، چیره تر و در انجام امور مجهزتر و در دریافت موارد و شیوه های جدید با کیفیت بهتر و موفق تر کمک نماید
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 27
فهرست
فعل امر
طرز خواستن فعل امر
الگوی کامل شش صیغه فعل امر مخاطب
تعریف فعل نهی
تمرین
مقدمه
بیشتر صیغه های فعل ماضی از یک ریشه ی سه حرفی ساخته می شوند که با اضافه کردن علامت های گوناگون (ضمایر) به آخرین این ریشه صیغه های مختلف ساخته می شود که برای بیشتر این صیغه ها علامت ها و یا ضمیرهای متصل وجود دارد.
حروف مضارع عبارت اند از ( ﯿ ﺘ ٲ ن )تعدادی از فعل های مضارع با ( ﯿ ) و تعداد دیگر از فعل های مضارع با ( ﺘ ) شروع می شوند. کافی است که به آخر هر یک از این فعل ها یکی از چهار علامت ( ان – ون – ین – ن) اضافه شود تا صیغه های مختلف بدست آید. و دو صیغه از صیغه های فعل مضارع با (ٲ – ن) شروع می شوند و نیازی به آوردن ضمیر در آخر آنها نیست.
کتاب عربی 1 سال اول دبیرستان چاپ سال 1392
کد 204/1
(کتاب قدیمی، قبل از ویرایشات جدید)