در دهه 1980 ، حرکتی در جهت تولید فرآورده های غذایی کم کالری مشاهده گردید. آگاهی مصرف کنندگان در زمینه کالری و بهداشت ، واکنش سریع بسیاری از تولید کنندگان را موجب گردید. دو روش به منظور تولید مواد غذایی کم کالری مورد استفاده قرار گرفت : 1 ) کنترل مقدار و 2 ) کاهش و حذف ترکیبات پرکالری ، و در درجه نخست شیرین کننده ها و چربی ها . مفهوم کاهش مقدار در برخی زمینه ها اجرا شد ، ولی کاهش ترکیبات انرژی زا ، بیشتر مورد توجه قرار گرفت. در نتیجه ، صنایع غذایی در طریق کاهش مقدار چربی ، شیرین کننده ها و سایر کربوهیدرات های غذایی ، کوشش ، تحقیق و سرمایه گذاری وسیعی نمود.
عوام قوام دهنده به عنوان جایگزین چربی ها و حجیم کنند ها
عوامل قوام دهنده ای که به عنوان جایگزین چربی ها مورد استفاده قرار می گیرند ، به دو گروه می توان تقسیم نمود : گروه اول آنهایی که فقط تا حدودی ویژگی های چربی ها ( لیپید ها ) را دارا بوده و یا بروز می دهند. این گروه را جایگزین نسبی چربی ها می نامند . قوام دهنده های این گروه فاقد فعالیت کاری هستند. گروه دوم شامل قوام دهنده هایی می شود که هم دارای ویژگی ها و هم فعالیت های کاری چربی ها می باشند. این گروه می تواند کاملاً جایگزین چربی ها بشود. به طور معمول ، هر چه مقدار چربی در یک سیستم غذایی بیشتر باشد ، دستیابی به کلیه ویژگی ها و فعالیت های کاری ، به وسیله فقط یک جایگزین ، مشکل تر خواهد بود.
پلیمرهای محلول در آب ، در اغلب موارد به عنوان جایگزین های نسبی و کامل چربی ها مورد استفاده قرار می گیرند . این ترکیبات می توانند موادی مانند ترشحات ، درختان و درختچه ها ، عصاره دانه های گیاهی و جلبک های دریایی ، اتر های سلولز ، صمغ گوار ، صمغ گزانتان و مشتقات آنها باشند.
پلیمرهای محلول در آب ، به طور سنتی ، برای پایدار کردن بخش آبی سیستم های غذایی ، مورد استفاده قرار می گیرند. برخی دیگر از این ترکیبات در ایجاد خمیره ، بافت و گرانروی ( چسبندگی ) استفاده می شوند در بسیاری از موارد ، از نشاسته های تغییر یافته همراه با صمغ ها در کاهش هزینه و اصلاح یا تشدید برخی بافت ها استفاده می گردد.
شامل 83 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله غذایی کم کالری