فوتبال یک ورزش و در عین حال یک تجارت پر سود است و از آن جهت به تجارت پر سود مبدل شده است که جهان به آن نیاز دارد. البته صاحبان باشگاه های بزرگ فوتبال سود فراوان از تجارت ورزش می برند، اما تجارت فوتبال برای آنها چیز دیگری است. به عبارت دیگر محاسن و معایب این تجارت با همه تجارت های دیگر متفاوت است ولی در نهایت اصل حساب سود و زیان بر آن حکومت می کند. بازرگانان بازار فوتبال از خرید ورزشکاران و حتی از نام آنان سودهای کلان می برند. در اروپا همه ریخت و پاش ها و ولخرجی هایی که در فوتبال می شود با قواعد بازرگانی مدرن همسو است. درآمد سالیانه بکهام ستاره خط میانی تیم ملی انگلیس و لوس آنجلس گالکسی آمریکا 31 میلیون یورو است که این رقم شامل درآمدهای تبلیغاتی وی برای معرفی برخی کالاها نیز می شود. رونالدینیو هافبک خلاق برزیلی بارسلونا اسپانیا سالیانه رقمی بالغ بر 24/1 میلیون یورو درآمد دارد.
از پردرآمدترین مربیان نیز می توان به مورینیو مربی پرتغالی سابق چلسی با 29 میلیون یورو درآمد سالیانه و کاپلو مربی ایتالیائی فعلی تیم ملی انگلیس با 14/2 میلیون یورو و فرگوسن مربی اسکاتلندی منچستریونایتد انگلیس با 7/4 میلیون یورو در سال اشاره کرد. اگر به یک مربی یا فوتبالیست سالی ده ها میلیارد تومان مزد می دهند، درست است که از نظم و قاعده بازار عدول کرده اند اما آنها از این بی قاعدگی و بی ضابطگی هم سود می برند. این عدول در همه جا ممکن نیست و اگر صورت گیرد نتایج یکسان نمی دهد. چنان که وقتی به کشورهای آسیا و آفریقا می آید، مشکل زا می شود. باید در این باره فکر کرد. امروزه فوتبال به عنوان یک حرفه شناخته شده است و زمانی که فعالیتی به عنوان یک حرفه شناخته می شود، برای آن در اقتصاد جایگاهی را تعریف می کنند. اتفاقات عصر حاضر باعث شده است که صرفه های اقتصادی فوتبال بسیار چشمگیر شود به طوری که باشگاه های فوتبال در دنیا از زمره بنگاه های سودده هستند. فوتبال با بیشترین علاقمند در میان هزاران رشته ورزشی در دنیا مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته و موفقیت در آن به منزله موفقیت های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. فوتبال صنعت است چون داده، ستاده و ارزش افزوده دارد. ورودی و خروجی آن بر مبنای سیستم است. هر چیزی که فرآیند تبدیل داشته باشد کلمه صنعت به آن اطلاق می شود. داده یا ورودی فوتبال، بازیکن و ستاده یا خروجی آن پول و اسپانسر نام دارد و ارزش افزوده یعنی به طور مثال تبدیل یک بازیکن مستعد آماتور آفریقایی به یک سوپر استار حرفه ای در باشگاه ثروتمند اروپایی. به دلیل حساسیت بالای فوتبال، صنعتی عظیم پیرامون آن را گرفته است. درآمد ناشی از نقل و انتقالات، حق پخش تلویزیونی و به دنبال آن، تبلیغات و آگهی هایی که رسانه ها می گیرند، همه اینها اجزای صنعتی است که بر گرد فوتبال و حساسیت هایش پدید آمده. حرف اول و آخر را در فوتبال، پول می زند. اگر نام صنعت بر آن گذاشته اند به این دلیل است که نگرش اقتصادی به آن می شود. همین که فوتبال برای بازیکنان، مربیان، دست اندرکاران و مدیران شغل ایجاد کرده و تبلیغات و کسب درآمد برای تیم ها از طریق نقل و انتقال بازیکن و جذب اسپانسر پدید آمده نشان می دهد که صنعت فوتبال در ایران شکل گرفته منتهی در اول راه قرار دارد. فوتبال در جهان، یک صنعت پولساز محسوب می شود اما در ایران یک ورزش هزینه بر است. فوتبال ایران فقط هزینه زاست و درآمد کسب نمی کند. باشگاه های ایرانی از دولت بودجه می گیرند و توان درآمدزایی بالائی ندارند. امروزه باشگاه های ورزشی در جهان واحدهایی هستند که برای اهداف اقتصادی تشکیل و اداره می شوند. باشگاه ها برای کسب منافع اقتصادی، ورزش یا ورزش های خاصی را انتخاب می کنند و در آنها فعال می شوند، در تاسیس ورزشگاه ها سرمایه گذاری می کنند و سعی می کنند در حوزه های ورزشی انتخابی خود به رده های بالا برسند تا بتوانند بر آن اساس درآمد بیشتری کسب کنند. آنان اگر باشگاهی مطرح باشند، هواداران خود را خواهند داشت و از محل فروش بلیت برای ورود به ورزشگاه، اجازه فیلمبرداری و عکاسی، تبلیغات تجاری در زمین ورزشی یا روی لباس ورزشکاران و دریافت بابت انتقال بازیکنان به باشگاه های دیگر و نظایر آن درآمد کسب می کنند. مدیران باشگاه ها بر این اساس باید شرایط خود را طوری تنظیم کنند که هزینه های تهیه امکانات ورزشی از جمله ورزشگاه، حقوق و مزایای بازیکنان و مربیان و سایر هزینه های باشگاه را بپردازند، سود به دست آورند، مالیات بپردازند و باقیمانده را به
شامل 11 صفحه فایل wordقابل ویرایش
دانلود مقاله اصل 44 وخوصوصی سازی صنعتی به نام فوتبال