این مقاله در 17 صفحه با فرمت وورد و قابل ویرایش می باشد
چکیده:
در دهه های اخیر و پس از طرح و اشاعه مفاهیم پسامدرنیسم و موج نوین شهرنشینی و شهرگرایی، نظریه های جدیدی با محوریت توسعه پایدار شکل گرفتند. اکثر این نظریه ها، در کلیت خود، بر خرده فرهنگ ها، حفاظت از منابع و توجه به حیات نسل های بعد، تمرکز دارند. این جنبش ها که بعضا در سطح محتوا و با محوریت توسعه کالبدی مطرح گشته اند، در جهت تغییر در روش ها و الگوهای مکان یابی، برنامه ریزی و طراحی شهری و بر مبنای پاسخ به مشکلات حومه نشینی و پراکنده رویی که از عوامل مهم ناپایداری محلات بودند، شکل گرفتند و از مبدا مشترکی به وجود آمدند. بر این اساس نظریه های "شهرسازی نوین"، "رشد هوشمند"و"روستاشهر"به نوعی فراگیرتراند. در این میان، شهرسازی نوین بر مبنای بکارگیری اصول سنتی شهرسازی پایدار انسان گرا، به نوعی رهبری نسل پس از مدرن برنامه ریزان و طراحان شهری را بر عهده دارد. در عین حال نظریه ها و زیرنظریه هایی چون “TND”، “TOD” و ... هرکدام با محوریت مشخصی دارای قرابت زیادی با آن هستند. این مقاله بر پایه مطالعات اسنادی به شیوه کتابخانه ای، بر آن است تا با روشی توصیفی- تحلیلی، به تشریح و تبیین چارچوب فکری این نظریه ها بپردازد. نهایتا آنکه، توجه و بکارگیری اصول بومی سازی شده این نظریه ها، راهکاری در جهت نیل به پایداری شهرهاست.
نظریه های نوین شهرسازی