تحقیق در مورد بیوشیمی

اختصاصی از فی فوو تحقیق در مورد بیوشیمی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه6

فهرست مطالب

یونیزاسیون اسیدهای آمینه:

ایزومری در اسیدهای آمینه:

اسیدهای آمینه ضروری:

پروتئین ها:

طبقه بندی پروتئین ها:

ساختمان پروتئین ها:

دناتوره شدن پروتئینها:

الکتروفورز پروتئین ها:

- گلیکوپروتئینها

- لیپوپروتئینها

 فسفوپروتئینها

- نوکلئوپروتئینها

اسکلروپروتئینها:

فیبرینوژن:

پروتامین ها:

هیستون ها:

گلبولین ها:

نام پروتئین از کلمه یونانی ( proteios ) به معنی مهمترین گرفته شده است. در واقع پروتئینها مهمترین دسته  از مواد

بیوشیمیایی بدن جانداران هستند. پروتئینها از اتصال اسیدهای آمینه به وسیله پیوند پپتیدی  به یکدیگر تشکیل می شوند.

پیوند پپتیدی از اتصال گروه کربوکسیل یک اسد آمینه با گروه اسید آمینه دیگر به وجود  می آید. اگر دو اسید  آمینه  با

یکدیگر پیوند پپتیدی تشکیل دهند ترکیب به دست آمده را دی پپتید و چنانچه تعداد اسیدهای آمینه  از 2 تا 10 عدد  باشد

ترکیب حاصل را الیگوپپتید می نامند و اگر تعداد اسیدها از 10 تا 50 باشد ترکیب را پلی پپتید می گویند. ترکیباتی  که

تعداد اسید آمینه های آن از 50 بیشتر و وزن مولکولی آنها از 5000 تجاوز کند  اصطلاحا  پروتئین  نامیده  می شوند.

در تشکیل پیوندهای پپتیدی ریشه ( R ) اسیدهای  آمینه  دخالت  ندارد  و  فقط  کربن  و عوامل  کربوکسیل  و آمین  از

اسیدهای آمینه شرکت می کنند و این باعث می شود که تمام پروتئینها استخوان  بندی  مشابهی  داشته  باشند  که  به  آن

( Backbone ) می گویند.هر زنجیر پپتیدی شامل یک  عامل آلفا- آمین  آزاد ( NH  -) و یک  عامل  آلفا- کربوکسیل

آزاد ( CooH- ) است که متعلق به اولین و آخرین اسید آمینه های زنجیر هستند.

ساختمان اول: به هم پیوستن اسیدهای آمینه و تشکیل زنجیره ی پلی پپتیدی را  ساختمان  اول  پروتئین  می نامند. مانند

انسولین که هورمون تنظیم کننده قند خون است  و از دو زنجیره ی  پلی پپتیدی B و A ساخته شده است. زنجیره ی A

از اتصا ل 21 اسید آمینه و زنجیره ی B از اتصا ل 30 اسید آمینه تشکیل یافته است. این دو زنجیره به وسیله دو پیوند

دی سولفید (-S-S-  ) به یکدیگر متصل هستند.

ساختمان دوم: در ساختمان دوم، زنجیره ی  پلی پپتیدی  حول  یک  محور فرضی  چرخش  نموده  و ساختمان  فضایی

مارپیچ ( Helix ) پیدا می کند. پیوندهای هیدروژنی که بین عامل - C – از یک پیوند پپتیدی و - N – از پیوند  پپتیدی

دیگر تشکیل می شوند سبب ایجاد و استحکام ساختمان دوم می گردند. کلاژن که ترکیب اصلی بافت پیوندی است و در

پوست، تاندونها، مفاصل و قرینه چشم یافت می شود دارای ساختمان دوم است.

ساختمان سوم: طویل شدن  زنجیر پپتیدی  و  وجود  اسید آمینه  پرولین  سبب  خمیدگیهایی  در زنجیر می شود  که  در

مجموع پروتئین ساختمان کروی ( گلبولر) به خود می گیرد. خمیدگی  در قسمتهای  مختلف  یک  زنجیر سبب  نزدیک

شدن گروههای جانبی ( R ) و تشکیل پیوندهای  ضعیف  یونی، هیدروژنی، هیدروفوبی  و  پیوند کووالانت دی سولفید

می شود و به ساختمان سوم پروتئین پایداری بیشتر می دهد. میوگلوبین که پروتئین رنگی با حلقه هم  Heme  است  و

انتقال اکسیژن در عضلات پستانداران را بر عهده دارد از یک زنجیره پپتیدی با ساختمان سوم تشکیل یافته است.

ساختمان چهارم: هنگامی که  دو  یا  چند  زنجیره ی  پلی پپتیدی  با  ساختمان  سوم ( گلبولر) به  یکدیگر متصل  شوند

مولکول پروتئین ساختمان فضایی نوینی به خود می گیرد که به آن ساختمان چهارم پروتئین می گویند. مانند هموگلوبین

که از چهار زنجیره ی پلی پپتیدی تشکیل یافته است.