تولد امام حسین(ع)
امام حسین (ع) در سوم شعبان سال3 هجرت به دنیا آمد و پیغمبر در گوش او اذان گفت و اسراری را به گوش این کودک برای اقامة نماز بیان کرد حسین هم به بهترین صورت به اسرار امامت عمل کرد.
نام امام حسین(ع)
حسین (ع) نام شخصیتی است که در تورات به کلمه و لفظ شبیر و در انجیل طاب نام برده شده است.
کنیه و القاب
رشید،طیب،وقی،زکی،مبارک،شهید کربلا،السبط ثانی،الامام الثالث و… القابی است که به آن حضرت داده شده است و بهترین القاب لقبی است که پیامبر(ص) آن حضرت را خطاب می کرد((سید شباب اهل الجنه)).
ابا عبدالله و اباالائمه و ابا المساکین از کنیه های آن حضرت است.
پدر و مادر
پدر امام حسین (ع) علی مرتضی،مادرش فاطمة زهرا،جدش محمد مصطفی،جده اش خدیجة کبری،برادرش حسن مجتبی و خواهرش ام کلثوم و زینب کبری نام داشتند.
دورة صباوت امام حسین (ع)
دورة صباوت امام حسین(ع) در آغوش نبوت بوده و دامان عصمت و طهارت در اینکه حسین شیر زنی را خوره یا نه اخبار مفصلی نوشته اند.
کلینی می نویسد:حسین از پستان هیچ زنی شیر نخورد و هر وقت که گرسنه می شد پیغمبر(ص) انگشت ابهام در دهان او می گذاشت و سیر می شد.
ابن سعد می نویسد:حسین از پستان لبابه کبری دختر ام الفضل شیر خورد و عبدالله ابن یقطر برادر رضاعی حسین بن علی است.
شیخ مفید می نویسد:امام حسین(ع)7 سال با جدش بود و 37 سال با پدرش و 47 سال با برادرش و 11 سال مدت زندگی او پس از امام حسن(ع) می باشد.
امام حسین(ع) بی اندازه نسبت به دشمنان پدرش بد بین بود و آرزوی انتقام گرفتن از
آنها را می کرد،چیزی که بیشتر حسین را آماده و مهیا می ساخت که برای انتقام قیام
کند اعمال منافقین بود که در جنگ احد ناظر آن بود و همان اشخاص در کربلا به سوی خودش شمشیر کشیدند از این رو آخرین ساعات جنگ با تمام ناگواریها چنان شمشیر در میان دشمن انداخت که چشم روزگار شجاع و قهرمانی مانند او را ندیده بود.
در هنگام تولد حسین بن علی (ع) دنیا غرق در شادی گشت و در محلی که آن حضرت متولد گردید گلی می روید که معروف به عطر مولود الحسین است.
در طول 57 سال حسین(ع) همیشه در حال طرح نقشه بود تا تمام خیانات و جنایات بنی امیه را ظاهر سازد و بالاخره تمام نقشة عمر خود را در یک روز به میدان عمل برد و با خون افکار و تعلیمات خودش را برای همیشه به جا و باقی گذاشت و با لباس مظلومیتی که پوشید به جهانیان ثابت کرد که بزرگترین ننگ برای مردم تسلیم شدن در برابر دشمن است.
جود و بخشش امام حسین(ع)
شیخ کمال الدین بن طلحه می نویسد:فضلت،سخاوت و بخشش امام حسین(ع) در تمام عالم طنین انداز بود و همه از اطراف به دربار او می شتافتند و دربارة شخصیت آن حضرت می نویسد:او مهمان را گرامی می داشت،سائل را محروم نمی کرد،با فقرا معاشرت داشت،برهنگان را می پوشانید،گرسنگان را سیر می کرد و قرض مقروضین را اداء می کرد،پشتیبان ضعفا بود و دوستدار یتیمان بود،محتاجین را حمایت می کرد و کسی را که یک روز مهمان او شد هزار دینار و هزار گوسفند بخشید.
ابن سباغ می نویسد: بین امام حسین(ع) و برادرش حسن اختلاف نظری در کلام رخ داد به او گفتند برو نزد برادرت حسن و از او معذرت بخواه که او بزرگتر از تو است امام حسین(ع) فرمود:از جدم شنیدم که اگر میان دو نفر مناقشة کلامی رخ داد هر یک
از آنها که در طلب رضای دیگری سبقت بگیرد در بهشت نیز از او سبقت خواهد گرفت. آنگاه فرمود من میل ندارم بر برادرم در بهشت سبقت بگیرم.
شامل 10 صفحه word
دانلود تحقیق امام حسین