این روش که در داخل راکتور انجام می گیرد ، غالبا در مورد آبهای آلوده به مواد آبدوست غیر فرار و مواد آلی آب گریز و فلزات سنگین کاربرد دارد . در این روش با کمک حلالهای مناسب ، آلاینده ها از آب جدا می شوند و در حلال حل می شوند .
این عملیات به دو روش ساده و پیچیده صورت می گیرد .
- روش ساده
در این روش آب آلوده را رقیق کرده آب اضافه می شود تا آلاینده ها را در خود حل کند ، سپس تحت عملیات مختلف آلاینده ها از آب جدا می شوند . آب بازیابی شده مجددا مورد استفاده قرار می گیرد .
- روش پیچیده
در این روش ، ابتدا آب حفاری شده وارد یک قیف شده و توسط یک الک ، املاح درشت از آب جدا شده و آبی نسبتا یکنواخت وارد مخزن می شود . به این مخزن یک حلال اضافه می شود و آلاینده های هیدروکربنی را در خود حل می کند . سپس حلال آلوده را از آب تمیز شده توسط فیلتر جدا می کنند .
از روش شستشوی آب معمولا به صورت “در محل” استفاده می شود .
معایب این روش عبارتند از :
١- آبهای با نفوذ کمتر و آبهای رسی به دلیل مشکل جابجایی ، زمان طولانی تری را نیاز دارند.
٢- جابجایی مواد جامد باعث خرابی دستگاهها می شود .
٣- رسوبات ایجاد شده در اثر دبی های کم می توانند منجر به گرفتگی شوند.
٤- تعمیر و نگهداری تجهیزات هزینه بالایی نیاز دارد.
- دفع توسط هوا
در این روش می توان آلاینده های فرار غیر قابل حل در آب را بوسیله عبور هوا جدا نمود . برای انجام این عملیات از یک ستون پر شده استفاده می کنند که آب آلوده رابه بالای ستون می پاشند . همزمان با عبور آب از بالای ستون به پایین ، هوا از پایین به بالا به جریان می افتد و در این حین انتقال آلاینده های فرار از آب به هوا صورت می گیرد . برای اینکه ه وای خروجی حاوی مقدار معینی از ذرات مطابق با میزان استاندارد باشد ، لازم است واحدهای جذب بخار یا راکتورهای کاتالیست دار ، روی خروجی هوای مزبور نصب شود و برای اینکه آب خروجی از سیستم نیز مطابق با استاندارد باشد ، در صورت لزوم می توان از کربن فعال استفاده کرد .
مشکل اصلی این روش ، رسوب مواد غیر محلول ، نمکهای فلزی ، جامدات معلق یا رشد مواد زیستی روی بستر پر شده می باشد .
- دفن کردن
در این روش ، آبهای آلوده ، جمع آوری شده و به منظور اجتناب از پراکندگی آلاینده ها ، در یک گودال عمیق دفن می شوند.
مشکلات مطرح در این روش ، آلودگی گودالی که آبها در آن جمع می شوند و جابجایی و حرکت آلاینده ها در منطقه است.
- پوشش دادن
در این روش ، روی آب آلوده را با یک ماده می پوشانند . البته از نظر قوانین زیست محیطی این روش نامناسب است .
در این روش از آسفالت ، بتون یا حتی آب تمیز به عنوان پوشش دهنده استفاده می شود.
مشکل این روش آلوده ماندن آب پوشش داده شده و انتقال مجدد آلاینده ها در اثر نفوذ آبهای سطحی و زیر زمینی می باشد .
- جذب کربنی
از این روش برای حذف و جدا کردن آلاینده هایی که به مقدار کم در محیط وجود دارند ، استفاده
می شود و همچنین برای حذف هیدروکربنها از جریانات هوا و آب با غلظت کم موثر میباشد . عواملی مانند اندازه مولکولی ، میزان آروماتیک بودن مولکول ، قطبی بودن و کاهش حلالیت موجب بهبود جذب کربنی
می شود.
دراین روش ، کربن به صورت دانه ای ١ یا پودر ، در یک مخزن قرار می گیرد و یا بعبارت دیگر ، دو یا چند بستر ثابت کربن فعال در مخزن پر به صورت متوالی قرار می گیرند و سپس آب مورد پاکسازی در بستر کربن رو به پایین جریان یافته و از قسمت تحتانی ، آب تمیز شده خارج می شود .
- دفع آلودگی از آب با روش الکتریکی
این روش یک روش درجا بوده که در آن آب با کمک جریان مستقیم ، بوسیله یک یا چند رشته الکترود ، بار دار می شود . در این روش به یک سیستم چرخش آب برای سهولت جمع آوری فلزات در کاتد ، نیاز است . این روش بر پایه جابجایی فلزات آب مرطوب ، از آند به کاتد می باشد و میز ان تاثیر آن به ترکیب اولیه آب بستگی دارد .
از معایب این روش ، محدودیت جریان الکتریکی و زمان لازم برای انجام فرآیند است.
- جداسازی آلاینده ها بر اساس اندازه ذرات
این روش در داخل راکتور انجام می شود و جداسازی بر اساس نیروی جاذبه است .
در این روش فرضیه اینست که آلاینده ها همراه ریزترین ذرات آب هستند .
- استخراج توسط سیالات فوق بحرانی
این روش در اواسط دهه ١٩٨٠ بوجود آمد .در این روش عمدتا از دی اکسید کربن ، بعنوان سیال فوق بحرانی برای جذب آلودگی از شبکه آب استفاده می شود .
- روشهای حرارتی
این روشها معمولا در درون راکتور و در دمای بالا انجام می شوند . در این رو ش به کمک اعمال حرارت تغییراتی به صورت شیمیایی یا فیزیکی در آلاینده ها ایجاد می شود . از این روش عمدتا در مورد آب ، لجنها و هوا استفاده می شود.
- احتراق کاتالیزوری
در این عملیات ، آلاینده های موجود در جریان بخار قبل از ورود به اتمسفر سوزانده می شوند و مواد خروجی سوزانده شده از میان یک بستر کاتالیستی حرکت کرده تا واکنش احتراق تکمیل شود . این روش تنها برای آلاینده های قابل احتراق مفید است.
از محدودیت های این روش رسوب کردن سولفور و فلزات روی کاتالیست است .
- بستر سیال شده
این فرآیند حرارتی باعث کا هش حجم و رفع آلودگی مواد آلی هالوژنه و غیر هالوژنه و سیانیدهای آلی می شود . هزینه بالای نگهداری ، لزوم استفاده از آب همگن حاوی ذرات کوچک و مقادیر کم سدیم و سایر فلزات از مشکلات این روش هستند .
- کوره دوار
این روش برای کاهش حجم و رفع آلودگی آلاینده ای آلی و معدنی قابل اشتعال بکار برده می شود .
مشکلات این روش عبارتند از : تولید ذرات بسیار ریز به دلیل این واقعیت که فقط ذرات کوچک را
می توان پاکسازی کرد ، لذا لزوم استفاده از تجهیزات خرد کن را ، محرز است .
این روش در واقع احتراق کنترل شده ضایعات آلی در درجه حرارت بالا ) ١٨٠٠درجه فارنهایت (
می باشد . غالبا به این طریق ، کاملترین و پایدارترین تخریب هیدروکربنهای سنگین انجام می پذیرد
شامل 62 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق روشهای فیزیکی و شیمیایی سالم سازی آبهای آلوده