جوشکاری TIG با استفاده از گاز بی اثر آرگون :
همزمان با رشد سریع و فزاینده کاربرد فلزات در ساخت انواع قطعات و ساختارهای مورد نیاز در صنایع مختلف که دامنه ای گسترده از کوچکترین قطعات با ابعاد میلیمتری تا برجهای عظیم مورد استفاده در صنایع پالایشگاهی و سکوهای چند هزار تنی نفتی و کشتیهای غول پیکر نظامی و غیر نظامی و ... را در بر می گیرد ، علم و فن جوشکاری نیز به عنوان مهمترین روش اتصال قطعات فلزی دچار دگرگونی گردیده و با اصلاح روشهای قدیمی سعی در بهبود اتصالهای ایجاد شده بوسیله جوشکاری شده است.یکی از روشهای جوشکاری که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است ، روش جوشکاری قوسی (قوس الکتریک) با الکترد تنگستن درحضور گـاز بی اثر آرگـونGTAW (Gas Tungsten Arc Welding) می باشد که به اختصار TIG (Tungsten Inert Gas)نامیده می شود.
در این مقاله ، ابتدا جوشکاری و روش قوسی بصورت خلاصه تعریف گردیده و پس از آن مهمترین عوامل آن از جمله الکترودها ، گاز آرگون وفلز تنگستن که فلز پایه ساخت الکترودهای مورد استفاده در این روش می باشد به تفکیک مورد بررسی قرار گرفته است. در هر قسمت ابتدا یک معرفی اجمالی از عامل مورد نظر صورت گرفته و پس از آن خطرات و روشهای مقابله با آن بیان گردیده است.
تعاریف :
الف) جوشکاری : فرآیند جوشکاری پدیده فیزیکی پیچیده‌ای است که شامل حرارت،تشعشع،گاز و ... می‌باشد.
انجام‌پذیری عمل جوشکاری مستلزم اعمال حرارت در محل اتصال می‌باشد تا قطعاتی که بایستی به هم متصل گردند ذوب شده و همزمان با انجماد محدوده ذوب شده به یکدیگر پیوند خورند.
برای تولید حرارت موردنیاز وابسته به نوع کار از روشهای مختلفی استفاده می‌گردد. برخی از این روشها عبارتند از روش مقاومت الکتریکی،روش قوس الکتریکی و نیز استفاده از اکسیژن و گاز. حرارت تولید شده باید به اندازه‌ای باشد که بتواند عمل ذوب را در محل اتصال انجام داده و یا در صورت استفاده از فلز پرکننده آن را ذوب نماید.
ب) جوشکاری به روش قوس الکتریکی:در این روش حرارت موردنیاز در منطقه جوش بوسیله قوس الکتریکی ایجاد شده بین الکترود از یک طرف و قطعه کار از طرف دیگر تولید می گردد،در این روش نیز کار به دو گونه صورت می‌پذیرد:
اول : استفاده از الکترودهای ثابت که غیرمصرفی هستند و فلز پرکننده بایستی به صورت جداگانه وارد منطقه جوش گردد.
دوم : استفاده از الکترودهای مصرفی که خود تامین‌کننده فلز پرکننده در منطقه مورد جوشکاری می‌باشد.
سوم: جوشکاری با روش قوس الکتریکی بوسیله گاز محافظ: چون در حین فرآیند جوشکاری فلزات بصورت مذاب درمی‌‌آیند همواره احتمال ورود گازهای اتمسفر به داخل مذاب وجود دارد. همچنین اکثر فلزات تمایل به واکنش با اکسیژن دارند که این میل به اکسیدشدن با افزایش درجه حرارت بویژه در حالت مذاب به صورت چشمگیری افزایش می‌یابد. بنابراین در فرآیند جوشکاری مخصوصاً روشهای ذوبی منطقه جوش که حاوی مذاب می‌باشد بایستی از تماس با اتمسفر دور نگه داشته شود چون در غیر اینصورت باعث بروز مشکلاتی خواهد شد که مهمترین آنها عبارتست از :
1) اکسیداسیون در منطقه جوش که معایب زیر را به همراه خواهد داشت :
1-1) اکسیدها ضعیف،ترد و شکننده هستند و محبوس شدن ذرات اکسید در داخل فلز جوش باعث کاهش خواص مکانیکی از جمله استحکام کششی و ضربه‌ای و کاهش مقاومت به خوردگی می‌گردد.
1-2) جلوگیری از اتصال دو قطعه در صورت تشکیل لایه های اکسید که در برخی موارد رخ می‌دهد.
1-3) پوسته شدن منطقه مجاور مذاب
2) تماس ازت (نیتروژن) با مذاب که می‌تواند باعث بروز مشکلات زیر گردد.
2-1) تشکیل نیترید محبوس شده در فلز جوش که معمولاً باعث تردی و کاهش خواص مکانیکی می‌شود.
2-2) ایجاد تخلخل و مک در جوش در اثر بدام افتادن حبابهای نیتروژن در فلز جوش.
نوع خاصی از روش قوس در حضور گاز محافظ که در این مطلب به بررسی آن می‌پردازیم روش GTAW می‌باشد که در اصطلاح به آن TIG گفته می شود.
لازم به ذکر است نـوع دیگـری از جوشکـاری قوسـی با گـاز محــافظ بــه نــام GMAW (Gas Metal Arc Welding)وجود دارد که در اصطلاح به آن MIG(Metal Inert Gas)گفته می‌شود که در این روش گرمای موردنیاز در منطقه جوش بوسیله یک الکترود مصرفی که تأمین کننده فلز جوش می باشد،تولید می‌گردد و منطقه جوشکاری نیز بوسیله یک گاز بی اثر محافظت می‌گردد تا از ایجاد عیوب پیش گفته در آن جلوگیری شود.
روش TIG :
در این روش گرمای موردنیاز جهت تولید مذاب در منطقه جوش بوسیله الکترود مصرف نشدنی از جنس تنگستن ایجاد شده و یک گاز خنثی که معمولاً آرگـون یا هلیـوم می‌باشد جهت حفاظت منطقه مذاب در محل دمیده می‌شود. همچنین فلز پرکننده موردنیاز در منطقه جوش همزمان با ایجاد قوس الکتریکی بایستی به این منطقه وارد گردد تا قطعات موردنظر به یکدیگر متصل گردند.
شامل 14 صفحه word
دانلود تحقیق جوشکاری آرگون
