منطقه قفقاز جنوبی بین دریای سیاه و دریای خزر در جنوب روسیه، شمال غرب ایران و شمال شرق ترکیه قرار گرفته است و شامل کشور های گرجستان، آذربایجان و ارمنستان می شود. در این پژوهش مراد از لفظ قفقاز جنوبی، همین سه کشور می باشند. این منطقه که در دوران جنگ سرد بخشی از قلمرو شوروی بود، به دنبال فرو پاشی این کشور، در سال 1991 و شکل گیری سه کشور مذکور، از اهمیت خاصی در ژئوپلتیک جهان پس از جنگ سرد برخودار شد. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در 1991 پایان دوره ای مهم از روابط بین الملل بود، که دوران جنگ سرد یا دوران نظام دو قطبی خوانده می شود. بر اثر این فروپاشی ساختار سیاسی نظامی و اقتصادی جهان دچار دگرگونی شد، خلأ ناشی از فروپاشی شوروی و وجود منابع سرشار انرژی و مسایل مربوط به آن در این منطقه توجه قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه ای و شرکتهای بزرگ سرمایه داری را به این حوزه جلب کرد. موقعیت جغرافیایی و اهمیت راهبردی این منطقه، آن را به یکی از مهمترین مناطق جهان تبدیل کرده است. با گذشت چندین سال از فرو پاشی اتحاد شوروری، همچنان این منطقه برای روس ها که به دلایل گوناگونی از گذشته راهبرد سیاسی و منافع ملی و منطقه ای تعریف کرده اند؛ اهمیت زیادی دارد. اما از طرف دیگر آمریکا با توجه به خلاء قدرتی که بعد از فرو پاشی شوروری در منطقه به وجود آمد، با سرمایه گذاری اقتصادی به ویژه در زمینه انرژی و توسعه همکاری های نظامی با کشورهای منطقه به دنبال گسترش نفوذ خود در منطقه است و با روسیه قدرت پیشین
این منطقه رقابت می کند. بنابراین این موقعیت جغرافیایی استراتژیک قفقاز جنوبی باعث شده است از یک طرف منافع راهبردی، ژئوپلوتیک و اقتصادی آمریکا تامین شود و از طرف دیگر دارای ظرفیت بیشتری برای ایجاد بحران است که در واقع تهدیدی برای روسیه محسوب می شود.
شامل 28 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در منطقه قفقاز جنوبی پس از فروپاشی شوروی
مهاجرت ایرانیان به آمریکا تقریباً بین سال های ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۷ آغاز شد. لیکن با پیروزی انقلاب اسلامی سیل مهاجرت به این کشور افزایش پیدا کرد و در این میان افراد زیادی به عنوان پناهنده سیاسی در این کشور اقامت گرفتند. بین سال های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ سالانه نزدیک به ۱۰۰ هزار ایرانی به این کشور مهاجرت کردند. براساس آمار در سال ۱۹۶۵ فقط ۱۵ هزار ایرانی در ایالات متحده اقامت داشته اند که این تعداد در سال ۱۹۸۰ به ۱۲۱ هزار و در سال ۲۰۰۰ به یک میلیون نفر افزایش پیدا کرد. هم اکنون نیز قریب به دو میلیون ایرانی سکنه آمریکا هستند. در میان این مهاجرین مسلمانان، مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان زیادی بودند، لیکن درصد مهاجرت ایرانیان یهودی به آمریکا زیاد بود. در سال ۱۹۷۹ حدود دو تا سه میلیون یهودی ایران را ترک کردند که نزدیک به یک سوم این تعداد وارد آمریکا شدند. در سال ۱۹۸۷ حدوداً ۵۵ هزار یهودی در لس آنجلس و نیویورک ساکن بوده اند که تا سال ۱۹۹۲ ، ۳۵ هزار نفر به جمعیت آنان افزوده شد. هم اکنون یهودیان ایرانی مقیم لس آنجلس بزرگترین جامعه ایرانی این منطقه را تشکیل می دهند. 
