مقدمه
یکی از مباحث مهم جامعه شناسی فرهنگی(Cultural sociology) بحث هویت است اینکه هویت چه معنایی دارد؟ چه ساختاری دارد؟ عناصر شکل دهنده آن کدامند نقش آن در جامعه و تاریخ چیست؟ چه انواعی دارد؟ جامعه بی هویت چه خصوصیاتی دارد؟ بحران هویت چیست؟ چه رابطهای است میان هویت و ساختار اجتماعی، فرهنگی، دینی، تاریخی و سیاسی؟ و سؤالاتی از این قبیل در این مقوله قابل تقسیم بندی است.
همانگونه که افراد هویت خاص دارند جامعه هم هویت خاص خودش را دارد. هویت فردی ناظر به خصوصیات و ویژگیهای یک فرد است که جهت گیری وی را در عرصه زندگی جمعی رقم می زند و هویت جمعی ناظر است به خصوصیات و ساختار یک ملت که جهت گیری اجتماعی، سیاسی، دینی، فرهنگی و تاریخی آن ملت را تعین می بخشد. جامعه ای که هویت ندارد دچار بحران، سردرگمی، اغتشاش فرهنگی و بهت زدگی است بدیهی است چنین جامعهای هیچگاه تعین تاریخی نخواهد داشت. هویت یکی از اجزای اصلی واقعیت ذهنی است و مانند هرگونه واقعیت ذهنی در رابطهای دیالیتکی با جامعه قرار دارد ....انواع هویت از سوی دیگر، فرآورده هایی هستند اجتماعی که عناصر نسبتاً ثابت واقعیت اجتماعی عینی به شمار می روند و به همین نحو آنها موضوعی نوعی از نظریه پردازی در هر جامعهای هستند. (برگر و لوکمان، 1375، صص37_ 236) .
در این نوشته پس از تعریف و تبیین هویت ملی، هویت ملی ایرانیان در سه قرن اول هجری را توضیح می دهیم و سپس نحوه شکل گیری هویت ملی ایرانیان (هویت ایرانی _ اسلامی) در قرن چهارم را بیان نموده و تأثیر زبان و ادبیات فارسی و تاریخ ایران را در سامان یابی این هویت تشریح می نماییم و در پایان نوشته ضمن جمعبندی مباحث، توصیه های کاربردی را ارائه خواهیم نمود.
تحقیق جستاری جامعه شناختی پیرامون هویت ملی ایرانیان در قرن چهارم هجری 31ص - ورد
مهاجرت ایرانیان به آمریکا تقریباً بین سال های ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۷ آغاز شد. لیکن با پیروزی انقلاب اسلامی سیل مهاجرت به این کشور افزایش پیدا کرد و در این میان افراد زیادی به عنوان پناهنده سیاسی در این کشور اقامت گرفتند. بین سال های ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ سالانه نزدیک به ۱۰۰ هزار ایرانی به این کشور مهاجرت کردند. براساس آمار در سال ۱۹۶۵ فقط ۱۵ هزار ایرانی در ایالات متحده اقامت داشته اند که این تعداد در سال ۱۹۸۰ به ۱۲۱ هزار و در سال ۲۰۰۰ به یک میلیون نفر افزایش پیدا کرد. هم اکنون نیز قریب به دو میلیون ایرانی سکنه آمریکا هستند. در میان این مهاجرین مسلمانان، مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان زیادی بودند، لیکن درصد مهاجرت ایرانیان یهودی به آمریکا زیاد بود. در سال ۱۹۷۹ حدود دو تا سه میلیون یهودی ایران را ترک کردند که نزدیک به یک سوم این تعداد وارد آمریکا شدند. در سال ۱۹۸۷ حدوداً ۵۵ هزار یهودی در لس آنجلس و نیویورک ساکن بوده اند که تا سال ۱۹۹۲ ، ۳۵ هزار نفر به جمعیت آنان افزوده شد. هم اکنون یهودیان ایرانی مقیم لس آنجلس بزرگترین جامعه ایرانی این منطقه را تشکیل می دهند. 
