تحقیق در مورد راز حروف مقطعه در قرآن

اختصاصی از فی فوو تحقیق در مورد راز حروف مقطعه در قرآن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه24

فهرست مطالب

راى یکم

آراى مفسران

قلنا لها: قفى قالت : قاف لا تحسبى انا نسینا الا یجاف

راى سوم

راى چهارم

راى پنجم

راى هشتم

راى ششم

راى دهم

راى نهم

راى دوازدهم

راى سیزدهم

راى شانزدهم

راى چهاردهم

راى پانزدهم

راى هفدهم

راى هجدهم

راى نوزدهم

قول و لا قلم للخلق یحکیه

این راز پى نمى برد. ( 147)

عده اى از بزرگان معتقدند این حروف رمزى است میان خدا و رسول و اولیاى الهى (علیهم السلام ) و دیگران به آن دسترسى ندارند و باید از باب ایمان به غیب آن را بپذیرند.

بسیارى از دستورهاى دین نیز رمز و سر است و چنانکه خداى سبحان ما را به افعالى وا مى دارد که راز و رمز آن براى ما روشن نیست ، به اقوالى نیز مامور مى کند که فهم معناى آن میسور ما نیست . افعال رمزى مانند رمى جمره و تعلیق هدى (آویختن کفش بر گردن شتر یا گوسفند قربانى براى تحقق احرام حج قرآن ) و هروله بین صفا و مروه در حج ، و اقوال رمزى مانند حروف مقطعه قرآنى .

بر اساس راى مزبور نباید براى فهم معناى حروف مقطعه کوشش کرد و این در صورتى است که ما بخواهیم از راه علوم متعارف حصولى بدان دست یابیم ، لیکن راه رسیدن به این راز و رمز نیز به طور کلى بسته نیست ، چنانکه اولیاى الهى از راه قرب فرایض و نوافل ( 148) دستیابى به آن برایشان میسور است . عارف نامدار، ابن عربى نیز از کسانى است که این حروف را رمز و سر مى داند.

پاسخ : دستور تدبر در قرآن شامل حروف مقطعه نیز مى شود؛ زیرا حروف مزبور الفاظ مستعمل است ، نه مهمل و براى بسیط یا مرکب آنها معنایى قابل فهم است و ادعاى رمز بودن آنها حتما بعد از پذیرش معنادار بودن آنهاست .

اما ادعاى انحصار فهم آن معنا به رسول اکرم و اولیاى معصوم (علیهم السلام ) گرچه ثبوتا ممکن است ، لیکن اثباتا محتاج دلیل است ؛ چنانکه آیاتى مانند (لا یمسه الا المطهرون ) که حرمت مس کتابت قرآن بدون طهارت از آن مستفاد است ، شامل حروف مقطعه نیز مى شود و بدون طهارت ، مس و حتى بوسیدن حروف مقطعه نیز جایز نیست .

رمز بودن حروف مقطعه با ذکر آن در قرآن (کتاب هدایت و بیان و تبیان )

و با دستور تدبر در همه آیات آن (به نحو عموم یا اطلاق ) سازگار نیست ؛ قرآن کریم مى فرماید: (افلا یتدبرون القرآن ام على قلوب اقفالها) ( 149) و چون حروف مقطعه نیز جزو قرآن است ، امر به تدبر شامل آن نیز مى شود و رمز بودن با تدبر هماهنگ نیست و دلیل معتبرى نیز این راى را تایید نمى کند، تا بتواند سبب تخصیص عموم یا تقیید اطلاق گردد.

جناب آلوسى در جمع بین رمز بودن حروف مقطعه و دستور تدبر در قرآن ، دستور تدبر را شامل این حروف نمى داند. ( 150) عدم شمول یا به انصراف است و یا به صرف و دلیل دیگر. گرچه تدبر دو قسم است : تسبیبى و مباشرتى ، یعنى انسان گاه خود معناى آیه را با تدبر مى فهمد و گاهى مى فهمد براى فهم معناى آیه و تدبر در آن به چه کسى مراجعه کند، مانند این که مى داند باید به اهل بیت (علیهم السلام ) که اهل الذکر هستند رجوع شود: (فاسئلوا اهل الذکر ان کنتم لا تعلمون )، ( 151) لیکن درباره حروف مقطعه بنا به رمز بودن آن هیچ یک از دو طریق وجود ندارد و این با عموم یا اطلاق تدبر در سراسر قرآن هماهنگ نیست .

تذکر: مراد ما از این پاسخ ، نفى هر گونه راز و رمز میان خداى سبحان و رسول اکرم (صلى الله علیه وآله ) یا سایر اولیاى الهى نیست ، چنانکه خداى سبحان در معراج اسرار فراوانى به رسول اکرم (صلى الله علیه وآله ) آموخت و آن حضرت نیز علوم فراوانى به امیرالمومنین على (علیه السلام ) به کمیل بن زیاد نخعى فرمودند: ها ان هیهنا لعلما جمالو اصبت له حمله ؛ ( 152) علوم فراوانى در سینه دارم که کسى را یاراى تحمل آن نیست ، اما حروف مقطعه که جزئى از قرآن است ، از موارد آن رموز نبوده ، یا رمز بودن آن معلوم نیست .

اما بزرگان اهل معرفت ، همچون عارف نامدار ابن عربى ، مى توانند از راه شهود به بخشى از اسرار عالم آگاه شوند و امورى را کشف کنند، لیکن کشف آنان براى دیگران حجت نیست و ما راهى براى اثبات آن نداریم . اهل شهود اگر بتوانند مشهودات خود را معقول و برهانى کنند، براهین آنان بر میزان صحت و سقم ، یعنى علوم متعارفه یا اصول منتهى به آن عرضه مى شود و در صورت تایید پذیرفته خواهد شد. خلاصه آن که ، قرآن به وصف نور بودن ستوده شده و چیزى که نور است تا دلیل بر اختصاص نورانیت آن اقامه نشود، نسبت به همه اجزاى آن نور است ، گرچه مراتب دیدن مختلف است . بنابراین ، لازم است دست کم برخى از مراتب فهم معناى حروف مقطعه بهر دیگران شود.