لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:3
فهرست و توضیحات:
مننژیت
رویکرد به بیمار
مننژیت حاد باکتریال
اپیدمیولوژی
اتیولوژی
پاتوفیزیولوژی
تظاهرات بالینی
تشخیص
تشخیص افتراقی
درمان
رسیدن بیمار به بخش اورژانس است.
درمان آنتی بیوتیکی تجربی در بیماران مشکوک به مننژیت باکتریال قبل از حاضر شدن نتایج رنگ آمیزی گرم و کشت CSF آغاز می گردد. S .پنومونیه N.مننژیتیدیس شایعترین ارگانیسم های اتیولوژیک در مننژیت باکتریال کسب شده از جامعه می باشد.
جهت پوشش دادن L.موموسیتوژنز در افراد سنین کمتر از 3 ماه ،افراد بالای 55 سال و یا افرادی که بعلت بیماری مزمن ،پیوند عضو ،حاملگی ،بدخیمی یا درمان سرکوب کننده ایمنی مشکوک به اختلال در ایمنی سلولی هستند ،باید آمپی سیلین به رژیم تجربی افزوده شود.
به علت ظهور S.پنومونیه مقاوم به پنی سیلین و سفالوسپورین درمان تجربی مننژیت باکتریال کسب سده از جامعه در کودکان و بزرگسالان باید شامل یک سفالوسپورین نسل سوم مانند سفتراکسون یا سفوتاکسیم و ونکومایسین باشد.
سفتراکسون یا سفوتکسیم پوشش خوبی جهت S. پنومونیه استرپتوکوک های گروه B و هموفیلوس و پوشش کافی جهت N.مننژیتیدیس ایجاد می کند .
جهت پوشش دادن L.مونوسیتوژن در افراد سنین کمتراز 3 ماه افراد بالای 55 سال و یا افرادی که به علت بیماری مزمن ،پیوند عضو،حاملگی ،بدخیمی یا رمان سرکوب کننده ایمنی مشکوک به اختلال در ایمنی سلولی هستند باید آمپی سیلین به رژیم تجربی افزوده شود .
در مننژیت کسب شده در بیمارستان و به خصوص مننژیت به دنبال عمل های جراحی اعصاب ،استافیلوکوک ها و ارگانیسم های گرم منفی شایع ترین ارگانیسم های اتیولوژیک می باشند که در این بیماران درمان با ونکومایسین و سفتازیدیم توصیه شده است .
مقاله مننژیت