بررسی سیستم حسابداری بانک کارآفرین(غیردولتی- سهامی عام)

اختصاصی از فی فوو بررسی سیستم حسابداری بانک کارآفرین(غیردولتی- سهامی عام) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل: word (قابل ویرایش)

تعداد صفحات: 95

فهرست مطالب:

مقدمه   1

چکیده   33

تاریخچة تاسیس و حدود فعالیت بانک کارآفرین   53

عناوین حسابهای دفتر کل  54

مبنای تهیه و اهم رویه های حسابداری بانک کارآفرین  58

تصویب صورت های مالی  71

گزارش بازرسی قانونی به مجمع عمومی سهامداران محترم 74

گزارش حسابرسان بهمجمع عادی سالانه صاحبان سهام محترم  76

خلاصه و نتیجه گیری 92

منابع و مآخذ  94

مقدمه

هدف این استاندارد تجویز مبنایی برای ارائه صورتهای مالی با مقاصد عمومی یک واحد تجاری به منظور حصول اطمینان از قابلیت مقایسه با صورتهای مالی دوره های قبل از آن واحد و با صورتهای مالی سایر واحدهای تجاری می باشد . برای دستیابی به این هدف ‏، در این استاندارد ملاحظات کلی در خصوص نحوه ارائه صورتهای مالی ، رهنمودهایی درباره ساختار آنها و حداقل الزامات در خصوص محتوای صورتهای مالی ارائه شده است. چگونگی شناخت ‏، اندازه گیری و افشای معاملات و سایر رویدادهای خاص در سایر استانداردهای حسابداری ارائه می شود.

این تنها بخشی از متن پژوهش حاضر با عنوان موصوف (بنحو نمونه) می باشد. جهت دسترسی به ادامه مطالب و متن کامل، می توانید از طریق زیر آن را با 50 درصد تخفیف در پرداخت، دانلود آنی نمایید...

بررسی سیستم حسابداری بانک کارآفرین (غیردولتی- سهامی عام)

اختصاصی از فی فوو بررسی سیستم حسابداری بانک کارآفرین (غیردولتی- سهامی عام) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات94

فهرست مطالب
عنوان صفحه
مقدمه 1
چکیده 33
تاریخچة تاسیس و حدود فعالیت بانک کارآفرین 53
عناوین حسابهای دفتر کل 54
مبنای تهیه و اهم رویه های حسابداری بانک کارآفرین 58
تصویب صورت های مالی 71
گزارش بازرسی قانونی به مجمع عمومی سهامداران محترم 74
گزارش حسابرسان بهمجمع عادی سالانه صاحبان سهام محترم 76
خلاصه و نتیجه گیری 92
منابع و مآخذ 94

مقدمه
1. هدف این استاندارد تجویز مبنایی برای ارائه صورتهای مالی با مقاصد عمومی یک واحد تجاری به منظور حصول اطمینان از قابلیت مقایسه با صورتهای مالی دوره های قبل از آن واحد و با صورتهای مالی سایر واحدهای تجاری می باشد . برای دستیابی به این هدف ‏، در این استاندارد ملاحظات کلی در خصوص نحوه ارائه صورتهای مالی ، رهنمودهایی درباره ساختار آنها و حداقل الزامات در خصوص محتوای صورتهای مالی ارائه شده است. چگونگی شناخت ‏، اندازه گیری و افشای معاملات و سایر رویدادهای خاص در سایر استانداردهای حسابداری ارائه می شود.
دامنه کاربرد
2. الزامات این استاندارد باید در ارائه کلیه “ صورتهای مالی با مقاصد عمومی ” که بر اساس استانداردهای حسابداری تهیه و ارائه می شود ، بکار گرفته شود .
3. صورتهای مالی با مقاصد عمومی ( که از این پس صورتهای مالی نامیده می شود ) برای پاسخگویی به نیازهای استفاده کنندگانی تهیه می شود که در موقعیت دریافت گزارشهای متناسب با نیازهای اطلاعاتی خاص خود نیستند . صورتهای مالی به طور
جداگانه یا همراه با سایر گزارشها ، جهت استفاده عموم ارائه می شود . مفاد این استاندارد برای صورتهای مالی تلفیقی گروه واحدهای تجاری نیز کاربرد دارد .
4. در این استاندارد واژه هایی بکار گرفته می شود که در واحدهای تجاری ( انتفاعی ) اعم از خصوصی یا عمومی کاربرد دارد . واحد های غیرانتفاعی برای بکارگیری الزامات این استاندارد ممکن است نیازمند انجام تعدیلاتی در عناوین اقلام اصلی صورتهای مالی خود یا ارائه اطلاعات بیشتر باشند .
5. نحوه ارائه داراییهای جاری و بدهیهای جاری بخشی از موضوع این استاندارد است لیکن به طور جداگانه در استاندارد حسابداری شماره 14 مطرح شده است

تحقیق در مورد شرکت سهامی

اختصاصی از فی فوو تحقیق در مورد شرکت سهامی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه32

فهرست مطالب

• تقسیم سرمایه به سهام
• مسئولیت دارندگان سهم
• بازرگانی بودن عملیات شرکت
• میزان سرمایه
• انواع شرکت های سهامی
• همچنین ببینید:

به موجب ماده 1 اصلاحی قانون تجارت مصوب 24 اسفند 1347 شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنه است و طبق ماده 2 قانون مذکور شرکت سهامی شرکت بازرگانی محسوب می شود ولو این که موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد.
در شرکت سهامی عده شرکاء نباید از سه نفر کمتر باشد .
طبق ماده 5 حداقل میزان سرمایه نیز تعیین شده است. بنابراین مشخصات متمایزه این نوع شرکت عبارت است از :

1. سرمایه به سهام متساوی تقسیم شده باشد.
2. مسئولیت دارندگان سهام فقط محدود به سهام آنها است.
3. کلیه عملیات شرکت بازرگانی محسوب است .
4. عده شرکاء کمتر از سه نفر نخواهد بود .
5. سرمایه شرکت از مبلغ معینی نباید کمتر باشد.

تقسیم سرمایه به سهام

مسلم است شرکت سهامی مانند سایر شرکت ها باید دارای سرمایه باشد و اساس کار هر شرکت تجارتی سرمایه است منتهی در این قسم شرکت ها سرمایه باید به قسمت های مساوی تقسیم شده باشد و هر یک از اجزاء تقسیم را سهم گویند. مثلاً اگر شرکتی دو میلیون ریال سرمایه دارد باید به هزار سهم دو هزار ریالی و یا پانصد سهم چهار هزار ریالی تقسیم شده باشد و چنین شرکتی نمی تواند یک میلیون ریال از سرمایه خود را به 500 سهم دو هزار ریالی و بقیه را مثلاً به 250 سهم چهار هزار ریالی تقسیم نماید.
شرکاء لازم نیست که هر یک فقط یک سهم داشته باشند بلکه هر شریک می تواند به هر مقدار که بخواهد سهم بخرد. مثلاً در شرکتی که سرمایه آن به یک صد سهم تقسیم شده است ممکن است یک شریک هفتاد سهم و شریک دیگر بیست سهم و بقیه شرکاء هر کدام یک سهم یا دو سهم داشته باشند.
مسئولیت دارندگان سهم

در شرکت های سهامی شرکاء تا میزانی که سهم قبول نموده اند مسئل هستند و اضافه بر آن مسئولیتی ندارند و اگر شرکت به نحوی متضرر گردید که علاوه بر استهلاک سرمایه ، مبلغی هم بدهکار شد ، صاحبان سهام ملزم به پرداخت دیون شرکت نخواهند بود . مثلاً شرکتی

دانلود مقاله شرکت سهامی

اختصاصی از فی فوو دانلود مقاله شرکت سهامی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

شرکت سهامی، شکل حقوقی اغلب شرکتهای بزرگ تجارتی یا صنعتی، مانند صنایع شیمیایی، ذوب آهن، بانکها، و شرکتهای بیمه، است. این نوع شرکتها به سرمایه‌های عظیمی نیاز دارند و ممکن است سرمایه‌های لازم را با صدور اوراق بهادار (سهام و اوراق قرضه) یا از طریق پس‌اندازهای مردم یا بعضی سازمانها (مانند شرکتهای بیمه، بانکها، و شرکتهای سرمایه‌گذاری) فراهم کنند.
اوراق بهادار شرکتهای سهامی، به آسانی قابل نقل و انتقال است و پس‌انداز‌کنندگان با تقبل خطر مالی کمتری (در حدو د مبلغ رسمی) اطمینان دارند که می‌توانند اوراق بهادار مذکور را خریداری کنند، و درصورت نیاز به دیگری انتقال دهند یا در بازار بورس به فروش رسانند.

تعریف شرکت سهامی
شرکت سهامی، شرکتی است که سرمایة آن به سهام تقسیم شده و مسئولیتت صاحبان سهام، به مبلغ اسمی سهام آنها محدود است (مادة 1ل.ق.ت).
تعداد شرکا در شرکت سهامی نباید از سه نفر کمتر باشد (مادة 2ل.ق.ت). در این نوع شرکت‌ها، حقوق هریک از سهامداران در ورقه‌ای به نام «سهم» ثبت می‌شود که قابل نقل و انتقال بوده و تعهدات مالی آنها نیز به همان ورقه محدود است.
انواع شرکت سهامی
برابر مادة 4 لایحة قانون تجارت، شرکت سهامی به دو نوع تقسیم می‌شود:
1. شرکت سهامی عام: شرکتی است که قسمی از سرمایه آن از طریق فروش سهام به مردم تأمین می‌شود؛
2. شرکت سهامی خاص؛ شرکتی است که همة سرمایة آن را مؤسسان در زمان تأسیس تأمین می‌کنند.
تبصره:
در شرکتهای سهامی عام، عبارت «شرکت سهامی عام» و در شرکتهای سهامی خاص عبارت «شرکت سهامی خاص» باید قبل یا بعد از نام شرکت (بدون فاصله با نام شرکت) در کلیة اوراق، اطلاعیه‌ها و آگهیهای شرکت بطور روشن و خوانا ذکر شود.

موارد افتراق شرکت سهامی عام و خاص
موارد افترق دو نوع مذکور از شرکت سهامی عبارتند از:
الف) سرمایة شرکتهای سهامی عام در موقع تأسیس، نباید از پنج میلیون ریال کمتر باشد؛ در حالیکه این حداقل سرمایه برای شرکتهای سهامی خاص، یک میلیون ریال است (مادة 5ل.ق)
ج) حداقل تعداد شرکا در شرکت سهامی عام، 5 نفر و در شرکت سهامی خاص، 3 نفر است (موارد 3و 107ل.ق).
د) برای تأسیس شرکتهای سهامی عام، مؤسسن باید حداقل 20% سرمایة شرکت را تعهد کنند و لااقل 35% مبلغ تعهد شده را در حسابی به نام «شرکت در شرف تأسیس» نزد یکی از بانکها تودیع نمایند؛ در حالیکه برای تأسیس و ثبت شرکتهای سهامی خاص، مؤسسان مکلفند همة سرمایه را تعهد و 35% آن را به بانک بسپارند (مادة 6 و20 ل،ق.).
هـ) در شرکتهای سهامی عام، هیئت مدیره مکلف است گزارش حسابداران رسمی را نیز به حسابهای سود و زیان و ترازنامة شرکت ضمیمه کند. این تکلیف برای شرکت سهامی خاص پیش‌بینی نشده است.
و) در شرکت سهامی عام می‌توان به صدور اوراق قرضه مبادرت کرد؛ ولی در شرکت سهامی خاص ، چنین مجوزی وجود ندارد (مادة 51ل.ق)
ز) در شرکتهای سهامی عام، مبلغ اسمی هر سهم نباید از ده‌هزار ریال بیشر باشد، در حالیکه این محدودی برای شرکتهای سهامی خاص در قانون پیش‌بینی نشده است (مادة 29ل.ق.)
ح) برای تأمین سرمایه و افزایش سرمایه در شرکت سهامی عام، می‌توان از طریق پذیره نویسی عمومی اقدام کرد؛ در صورتیکه در شرکت سهامی خاص نمی‌توان به چنین اقدامی مبادرت کرد.
ط) در شرکتهای سهامی عام، به علت عدد شرکاء مدیریت شرکت و صاحبان سرمایه اغلب از یکدیگر تتفکیک می‌شوند؛ اما در شرکتهای سهامی خاص، مدیریت شرکت معمولا به سهامداران وااگذار می‌شود.
ی) تشریفا قانونی تشکیل شرکت، در شرکت سهامی عام، دو مرحله‌ای و در شرکت سهامی خاص در یک مرحله انجام می‌شود (که چگونگی آن، در بخشهای بعد تشریح خواهد شد).

پذیره نویسی سهام شرکت
پذیره نویسی سهام عبارت است از تعهد خرید و پرداخت بهای سهام که پذیره‌نویسان آن را انجام می‌دهند. خریدار سهم باید لااقل 35% قیمت آن را به هنگام پذیره‌نویسی به طور نقد پرداخت و بقیه را تعهد کند.
برای منظور فوق باید طرح اعلامیة پذیره نویسی که شامل مشخصات کامل شرکت، میزان سرمایه پرداخت شده و تعهد شده است، به امضای کلیة مؤسسان برسد و همراه اظهارنامه و اساسنامة شرکت (برابر مواد 7و8ل.ق) به مرجع ثبت شرکتها تسلیم شود. این مرجع، پس از بررسی مدارک مذکور، اجازة انتشار اعلامیة پذیره نویسی را پس از آگهی در جراید، در بانکی که تعهد سهام نزد آنها صورت می‌گیرد نیز در معرض دید علاقمندان قرار دهند.
طبق ماده 12 ل.ق.ت در مهلتی که در اعلامیة پذیره نویسی معین شده است، علاقمندان به بانک مراجعه وورقة تعهد سهام را امضا می‌کنند؛ سپس، مبلغی را که بطور نقد باید پرداخت شود، تأدیه و در مقابل آن رسید دریافت می‌کنند.
تأسیس و ثبت شرکتهای سهامی خاص، به طرح اعلامیه‌ پذیره نویسی نیاز ندارد.

سازمان و عملیات شرکت سهامی
سازمان شرکت سهامی از واحدهای زیر تشکیل شده است
الف) واحدهای تصمیم‌گیرنده
ب) واحدهای اداره کننده
ج) واحدهای کنترل کننده

واحدهای تصمیم‌گیرندة شرکت سهامی
در واقع واحدهای تصمیم گیرندة شرکت سهامی، مجامع سهامداران است که از اجتماع صاحبان سهام تشکیل می‌شود. این مجامع عبارتند از:
1. مجمع عمومی مؤسس
2. مجمع عمومی عادی
3. مجمع عمومی فوق‌العاده
مقررات مربوط به حضور تعداد لازم برای تشکیل مجمع عمومی و آرای لازم جهت اتخاذ تصمیم، جز در مواردی که به موجب قانون تکلیف خاصی برای آن مقرر شده باشد، در اساسنامه معین خواهد شد( مادة 72ل.ق.ت)
ساختار سازمانی شرکت سهامی، به اجمال در نمودار ذیل ارائه شده‌است:

وظایف مجامع عمومی شرکتهای سهامی
الف) وظایف مجمع عمومی مؤسس (مادة 74 ل.ق)
1. رسیدگی به گزارش مؤسسان و تصویب آن و نیز احراز پذیره نویسی کلیة سهام شرکت و تأدیه مبلغهای لازم؛
2. تصویب طرح اساسنامه شرکت و در صورت لزوم اصلاح آن،
3. انتخاب اولین مدیران، و بازرس یا بازرسان شرکت؛
4. تعیین روزنامة کثیرالانتشاری که هرگونه دعوت و اطلاعیة بعدی برای سهامداران تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر خواهد شد.
5. در شرکتهای سهامی خاص، تشکیل مجمع عمومی مؤسس الزامی نیست.

ب) وظایف عمومی عادی
مجمع عمومی عادی دربارة کلیه امور شرکت، جز آنچه در صلاحیت مجمع عمومی مؤسس و فوق‌العاده است، از جمله:
1. استماع گزارش و پیشنهاد‌های هیئت مدیره و بازرسان شرکت در خصوص وضع مالی و خط مشی‌آیندة شرکت و اخذ تصمیم دربارة آنها:
2. تصویب صورتهای مالی شرکت، بعد ازشنیدن گزارش بازرسان،
3. انتخاب مدیران وبازرسان و تعیین حق‌الزحمة آنها.
4. تعیین روزنامة کثیرالانتشار برای درج آگهیهای شرکت.

ج) وظایف مجمع عمومی فوق‌العاده
افزایش یا کاهش سرمایه
تغییرات اساسنامه؛
انحلال شرکت قبل از موعد؛
تغییر نوع شرکت.

واحدهای اداره کننده
شرکتهای سهامی را هیئت مدیره‌ای اداره خواهد کرد. که از بین صاحبان سهام انتخاب شده و کلاً یا بعضاً قابل عزل هستند. حداقل تعداد اعضای هیئت مدیره در شرکت سهامی عام،از 5 نفر و در شرکت سهامی خاص از 3 نفر نباید کمر باشد. مدت مدیریت مدیران، در اساسنامه معین می‌شود؛ لیکن این مدت از دوسال تجاوز نخواهد کرد. انتخاب مجدد مدیران، بلامانع است (مادة 109ل.ق)
هیئت مدیره مکلف است لااقل یک نفر شخص حقیقی را به مدیریت عامل شرک برگزیند و حدود اختیارات، مدت تصدی، و حق‌الزحمه، او را تعیین کند. در صورتیکه مدیرعامل، عضو هیئت مدیره باشد، دورة مدیریت عامل او از مدت عضویت او در هیئت مدیره بیشتر نخواهد بود (مادة 124ل.ق)
مدیر عامل شرک در حدود اختیاراتی که هیئت مدیره به او تفویض کرده است، نمایندة شرکت محسوب می‌شود و از طرف شرکت حق امضا دارد. (ماده 125ل.ق)
برای تشکیل جلسه‌های هیئت مدیره، حضور بیش از نصف اعضا ضروری است، و تصمیمات باید با اکثریت آرای حاضرین اتخاذ شود.

الف) وظایف و اختیارات مدیران در شرکت سهامی
مادة 118 (ل.ق.ت) مقرر می‌دارد:
مدیران شرکت جز در خصوص موضوعاتی که به موجب مقررات این قانون، اخذ تصمیم و اقدام در مورد آنها در صلاحیت خاص مجامع عمومی است، از کلیة اختیارات لازم برای ادارة امور شرکت برخوردارند؛ مشروط برآنکه تصمیمات و اقدامات آنها در حدود موضوع باشد. محدود کردن اختیارات مدیران در اساسنامه یا به موجب تصمیمات مجامع عمومی، فقط از لحاظ روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث، باطل و «کان لم یکن» است.
اهم وظایف و اختیارات مدیران به شرح زیر است:
1. دعوت مجمع عمومی سالانه و مجمع عمومی عادی بطور فوق‌العاده و نیز دعوت مجمع عمومی فوق‌العاده به امضای رئیس هیئت مدیره؛
2. انجام دادن امور مربوط به ثبت شرکت؛
3. تعیین مدیر عامل و مشخص کردن حدود اختیارات وی؛
4. پرداخت سود سهام به دارندگان آن، طی هشت ماه از تاریخ تصویب مجمع عمومی؛
5. تشکیل اندوختة قانونی به میزان یک بیستم از سود خالص شرکت در هر سال مالی.
واحدهای کنترل کننده
در شرکت سهامی، کنترل ادارة امور شرکت برعهدة سهامداران است. این کنترل، از طریق مجامع عمومی اعمال می‌شود؛ لکن برای کنترل بیشتر؛ در قانون تجارت، بازرس یا بازرسانی پیش‌بینی شده است که از طرف سهامداران انتخاب می‌شوند و به نمایندگی از سوی آنان، ترازنامه و حسابهای شرکت را کنترل می‌کنند؛ همچنین مکلفند دربارة صحت یا سقم صورتهای مالی و مطالب و اطلاعاتی که مدیران در اختیار مجمع عمومی گذاشته‌اند، اظهار نظر کنند.

مراحل تشکیل شرکتهای سهامی
الف) تشکیل شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام، طی دو مرحلة مقدماتی و قطعی تشکیل می‌شود:
الف ـ1) مرحلة مقدماتی: در این مرحله، مؤسسان موضوع شرکت را بررسی و مطالعه می‌کنند و پس از اخذ تصمیمات لازم، فرایند زیر انجام می‌شود:
1. تعهد مؤسسان به پرداخت حداقل 20% سرمایة شرکت، که دست کم 35% از این مبلغ تعهد شده، در حسابی به نام شرکت در شرف تأسیس واریز می‌شود (ماده 6ل.ق.)
هرگاه بخشی از تعهد مؤسسان غیرنقدی باشد، مؤسسان باید عین آن یا مدارک مالکیت آن را در همان بانک تودیع و گواهی بانک را به ضمیمة اظهار نامه و ضمایم آن به مرجع ثبت شرکتها تسلیم کنند.
2. تسلیم اظهارنامة ثبت شرکت سهامی به ضمیمة طرح اساسنامه و طرح اعلامیة پذیره‌نویسی به ادارة ثبت شرکتها. مدارک مذکور باید به امضای کلیة مؤسسان شرکت برسد؛
3. صدور اجازة انتشار اعلامیة پذیره نویسی سهام از سوی ادارة ثبت شرکتها
4. انتشار اعلامیة پذیره نویسی از طریق جراید
5. پذیره‌نویسی سهام از طرف خریداران، طی مدت تعیین شده
6. دعوت مجمع عمومی مؤسس حداکثر یک ماه بعد از خاتمة مدت پذیره نویسی از جانب مؤسسان
7. تشکیل مجمع عمومی مؤسس با اهداف زیر:
1. رسیدگی و احراز پذیره نویسی کلیة سهام، و شور دربارة اساسنامة شرکت و تصویب آن
2. انتخاب اولین مدیران، و بازرس یا بازرسان شرکت.
الف ـ 2 مرحلة قطعی: فرایندهای مرحلة قطعی، عبارتند از:
1.تسلیم اساسنامة مصوبة مجمع عمومی مؤسس به ضمیمة صورت جلسة مجمع و اعلامیة قبولی مدیران وبازرسان به ادراة ثبت شرکتها؛
2.ثبت شرکت پس از بررسی اسناد و مدارک فوق در ادارة ثبت شرکتها؛
3. اعلام مراتب ثبت شرکت از طریق درج آگهی در روزنامة رسمی جهت اطلاع عموم.
ب) تشکیل شرکت سهامی خاص
تشکیل شرکت سهامی خاص، فقط در یک مرحله صورت می‌گیرد؛ و انتشار اعلامیة پذیره‌نویسی و دعوت مجمع عمومی مؤسس، الزامی نیست. برای تشکیل و ثبت شرکت سهامی خاص، فقط تسلیم اظهار نامه به ضمیمة اساسنامة شرکت که به امضای کلیة سهامداران رسیده باشد و صورت جلسه‌ای مبنی بر انتخاب اولین مدیران و بازرسان شرکت همراه با اعلامیة قبولی آنها کافی خواهد بود.

هزینه‌های تأسیس
تشکیل شرکت سهامی، بیشتر از شرکت تضامنی هزینه دربردارد؛ و علاوه بر هزینة لازم برای ثبت شرکت و پرداختهای قانونی، پرداخت به متخصصان را نیز شامل می‌شود. عموم هزینه‌های تأسیس شرکتهای سهامی عبارتند از:
1. حق ثبت شرکت؛
2. هزینه‌های حق مشاوره و حق‌الزحمة مربوط به تنظیم اظهارنامه، اساسنامه و قراردادهای مربوط به ثبت شرکت
3. حق‌الزحمه حسابداران و کارشناسان جهت تقویم سرمایة غیرنقدی و تهیة گواهینامه‌های مربوط
4. بهای اوراق اظهارنامه و هزینة چاپ اساسنامه، و گواهینامه‌های موقت سهام
5. کارمزد پذیره‌نویسی سهام و نیز کارمزد تضمین فروش سهام و سایر هزینه‌های صدور سهام. این نوع هزینه‌ها، در حقیقت در طبقه‌بندی هزینه‌های سرمایه‌ای قرار دارند؛ و در ترازنامه، جزء «سایر داراییها»، تحت عنوان «داراییهای موهومی» درج می‌شوند. طبق ماده 236ل.ق.، هزینه‌های تأسیس شرکت باید قبل از تقسیم هرگونه سود، مستهلک شود.
سرمایة شرکتهای سهامی
سرمایة شرکتهای سهامی را تعدادی سهام مساوی تشکیل می‌دهد که هر یک از متقاضیان می‌تواند یک یا چند سهم آن را قبول کند؛ و بدین ترتیب، برگ سهام، مدرک مالکیت در شرکت سهامی است.
مطابق مادة 24 ل. ق. سهم، قسمتی از سرمایة شرکت سهامی است که در آن میزان مشارکت، تعهدات و منافع آن در شرکت سهامی مشخص می‌شود؛ به عبارت دیگر، ورقة سهم، سند قابل معامله و نمایندة تعداد سهامی است که صاحب آن در شرکت سهامی دارد.
دارندگان سهام، معمولا به نسبت تعداد سهامی که دارند، از حقوق اساسی به شرح زیر برخور‌دارند:
1. حق مداخله در تصمیمات شرکت از طریق شرکت در مجامع عمومی؛
2. حق سهیم شدن در منافع شرکت؛
3. حق سهیم شدن در داراییهای شرکت و دریافت سهم دارایی به هنگام تصفیه شرکت؛
4. حق تقدم خرید به هنگام صدور سهام جدید.
حقوق ساسی فوق، برای کلیة سهامداران از هر نوع و طبقه وجود دارد؛ مگر آنکه قانون یا اساسنامه، ترتیب دیگری را تعیین کرده باشد. به موجب قانون، نکا زیر باید در ورقة سهم قید شود (مادة 26ل.ق)
1. نام شرکت و شمارة ثبت آن در دفتر ثبت شرکتها
2. مبلغ سرمایة ثبت شده و مقدار پرداخت شدة آن
3. تعیین نوع سهم
4. مبلغ اسمی سهم و مقدار پرداخت شدة آن به حروف و اعداد
5. تعداد سهامی که هر ورقه نمایندة آن است.

انواع سهام
شرکتهای سهامی، طبق تبصرة 1 مادة 24 قانون تجارت، سهام به دو نوع «سهام با نام» و «سهام بی‌نام» تقسیم شده است.
الف) سهام با نام: سهامی است که برروی آن نام دارندة سهم ذکر شده است. برای انتقال این نوع سهام، مراتب باید به اطلاع شرکت برسد و در دفتر شرکت نیز ثبت شود، تا انتقال آن رسمیت داشته باشد.
صدور سهام با نام، از سه نظر حائز اهمیت است:
1. از نظر شرکت صادر کننده، دارندگان سهام مشخصی‌اند؛ و مراقبت می‌شود تا سهام شرکت به دست اشخاص غیر مطمئن یا رقیبان شرکت نیفتد و عموماً اگر هدف شرکت چنین باشد، مقررای در اساسنامه پیش‌بینی می‌شود که انتقال سهام با نام تحت شرایط خاصی صورت گیرد و به منافع سهامداران شرکت لطمه‌ای وارد نشود. ولی در شرکت سهامی عام، نقل و انتقال سهام مشروط به موافقت مدیران شرک یا مجامع عمومی نیست (مادة 41 ل.ق.).
2. از نظر مالیاتی، قانون‌گذار تسهیلات بیشتری برای سهام با نام قائل شده و مالیات سهام با نام معمولاً بیش از سهام بی‌نام است.
3. در صورت گم شدن یا از بین رفتن چنین سهامی، خطری متوجه حقوق دارندة سهم نخواهد بود؛ زیرا منافع چنین سهمی، فقط به شخصی تعلق دارد که نام وی روی سهم نوشته شده باشد.
ب ـ سهام بی‌نام: سهامی است که به صورت سند دروجه حامل تنظیم می‌شود و دارندة آن مالک سهم است؛ مگر خلاف آن ثابت شود.
نقل و انتقال اینگونه سهام، به اطلاع و ثبت در دفاتر شرکت نیاز ندارد. این نوع سهام، به علت آسانی انتقال و مشخص نبودن نام و نشان صاحب آن، بیشتر مورد علاقة عامه است، و معمولاً اکثر سهام در شرکهای سهامی عام به صورت بی‌نام انتشار می‌یابد.
برابر تبصرة 2، سهام شرکت از نظر حقوق و منافع صاحب سهم، به دو نوع «سهام ممتاز» و «سهم عادی» تقسیم می‌شود.
الف ـ سهام ممتاز: در صورتیکه برای بعضی از سهام شرکت، با رعایت مقررات قانونی، مزایایی قائل شوند. اینگونه سهام ممتاز نامیده می‌شوند.
ویژگیهی سهام ممتاز: سهام ممتاز در مقایسه با سهام عادی ممکن است از یک یا چند مزیت برخوردار باشد:
1. داشتن حق رای مضاعف: از آنجا که داشتن حق رای، حقی اساسی به شمار می‌رود، صاحبان سهام ممتاز دارای حق رای کامل هستند؛ مگر آنکه بطور مشخص در اساسنامه، چنین حقی بطور مضاعف واگذار شده باشد که این حق یک امتیاز تلقی می‌شود و یا اینکه برابر اساسنامه حق رای را کلاً از آنان سلب شده باشد. نداشتن حق رأی در مورد سهام ممتاز، یک ویژگی منفی در این نوع سهام محسوب می‌شود.
2. تعلق نسبت معینی از سود به سهام ممتاز و اولویت آن: سود سهام ممتاز معمولاً به صورت درصدی از ارزش اسمی بیان می‌شود؛ مثلاً وقتی گفته می‌شود سهام ممتاز 6 درصد است؛ یعنی هر سهم ممتاز از سودی معادل 6 درصد ارزش اسمی بهره‌مند خواهد شد که قبل از تقسیم سود، به صاحبان سهام عادی تخصیص و پرداخت می‌شود. بعنوان نمونه، سود سالیانة سهام ممتاز 6 درصد به ارزش اسمی 10.000 ریال، عبارت است از:
ریال 600=6 %*10.000
3. قابل انباشت یا غیر قابل انباشت بودن سود: سهام ممتاز با مزیت انباشت سود سهام، ایجاب می‌کند که حق دریافت سهم سود به نسبت سالهایی که شرکت سود نداشته یا زیان داشته باشد، محفوظ مانده و از محل سود سالهای آتی قابل پرداخت باشد. مبلغ انباشته شده باید قبل از پرداخت هرگونه سود به صاحبان سهام عادی، بطور کامل محاسبه و پرداخت شود. این نوع سود سهام، سود معوق نامیده می‌شود.
سود سهام ممتاز غیر قابل انباشت، مزیت فوق را ندارد و در صورت اعلام نشدن سود در یکی از سالها، هیچگونه سود معوقه به آن تعلق نمی‌گیرد. معمولاً سهام ممتاز بدون سود انباشته، بندرت صادر می‌شود.
4. مشارکت یا عدم مشارکت در باقیماندة سود: در مواردی که سهام ممتاز از مزیت مشارکت در باقیماندة سود برخوردار است، صاحبان اینگونه سهام با صاحبان سهام عادی در هر گونه سود اضافی سهیم می‌شوند. سود اضافی، به این مفهوم است که بعد از پرداخت سود تعیین شده برای سهام ممتاز و احتساب سودی به میزان سود سهام ممتاز برای صاحبان سهام عادی، سود اضافی قابل پرداخت باقی بماند.
درصورتیکه سهاام ممتاز، حق مشارکت در سود اضافی را نداشته باشد، سود هر سال محدود به سود براساس نرخ از قبل تعیین شده به اضافة هرگونه سود معوق است.
5. قابل تبدیل بودن به سایر اوراق بهادار: سهام ممتاز ممکن است با ویژگی‌ قابلیت تبدیل منتشر شود؛ به این معنا که یا درخواست و به اختیار صاحبان اینگونه سهام، سهام ممتاز با سایر اوراق بهادار ـ معمولاً با سهم عادی ـ قابل تعویض است.
6. قابل بازخرید بودن: سهام ممتاز ممکن است در تاریخی معین با قبل از آن قابل بازخرید باشد؛ در اینصورت، کلیة سودهای معوق باید قبل از تاریخ بازخرید، پرداخت شود. مبلغی که بابت بازخرید سهام بازخرید سهام پرداخت می‌شود، معمولاً بیش از ارزش اسمی است.
7. حق تقدم در بازیافت سرمایه هنگام انحلال شرکت: دارندگان سهام ممتاز در بازیافت سرمایه به هنگام انحلال و تصفیه، بر صاحبان سهام عادی حق تقدم دارند.
ب) سهام عادی: سهام عادی عموماً بخش عمده‌ای از سهام صادره را تشکیل می‌دهد؛ و دارندگان آن، معمولاً کلیة حقوق اساسی مطرح شده را دارند. هنگامی که تنها یک نوع سهام صادر می‌شود، کلیة سهام عادی تلقی می‌شود. سهام عادی ممکن است با نام و بی‌نام باشد.
دارندگان سهام عادی، صاحبان اصلی و نهایی شرکت محسوب می‌شوند؛ از این رو، صاحبان سهام عادی در مقایسه با سهامداران ممتاز، به هنگام تقسیم سود و انحلال شرکت، با مخاطرات بیشتری مواجه هستند.
ج) علاوه بر سهام عادی و ممتاز، انواع دیگری از سهام نیز وجود دارد که در قانون ایران پیش‌بینی نشده است و عبارتند از:
1. سهام مؤسس: اینگونه سهام معمولاً در قبال خدمات با دانش فنی و تجاری، به مؤسسان شرکت واگذار می‌شود.
2. سهام خزانه: در بعضی از کشورها، شرکتها مجازند سهام منتشرة خود را بخرند. این نوع سهام، سهام خزانه نامیده می‌شود. در ایران، طبق مادة 198(ل.ق.). خرید سهام شرکت از طریق همن شرکت ممنوع است.

گواهینامة موقت سهام
با توجه به اینکه سهام اصلی موکول به پرداخت گلیة بهای سهام ست (مادة 30ل.ق)، مادام که تمامی مبلغ رسمی هر سهم پرداخت نشده باشد، صدور ورقة سهم بی‌نام یا گواهینامة موقت بی‌نام ممنوع است؛ به جای آن، به تعهد کنندة اینگونه سهام، گواهینامة موقت با نام داده خواهد شد که نقل و انتقال آن تابع مقررات مربوط به نقل و انتقال سهام بانام است.
در هر حال، طی مدت یک سال پس از پرداخت تمامی مبلغ رسمی سهم، باید ورقة سهم صادر و به صاحب آن تسلیم و گواهینامة موقت ابطال شود (مادة 27ل.ق.)

سرمایة اهدایی
قوانین برخی از کشورها ایجاب می‌کند که دولت یا سازمانهای محلی به منظور حمایت از برخی صنایع، تسهیلاتی از قبیل زمین، وجه نقد و سایر داراییها را در اختیار شرکتهای سهامی قرار دهند.
این تسهیلات بلاعوض است و بعنوان سرمایة اهدایی تلقی می‌شود.
اینگونه داراییها، طبق اصول متداول حسابداری، باید به قیمت متعارف باازار در دفاتر شرکت ثبت شود؛ به عبارت دیگر، بعد از دریافت دارایی، حساب آن به قیمت بازار بدهکار و در مقابل حساب «سرمایة اهدایی» با همان مبلغ بستانکار شود. این حساب در ترازنامه نیز بعنوان یک حساب دائم در قسمت حقوق صاحبان سهام منعکس می‌شود.
حقوق صاحبان سهام
در ترازنامة شرکتهای سهامی، اصطلاح حقوق صاحبان سهام، جایگزین سرمایه می‌شود. حقوق صاحبان سهام عبارت است از:
1.سرمایة شرک که به صورت سهام است و معمولاً قابل تغییر نیست؛ مگر در موارد کاهش یا افزایش سرمایه؛ که تصمیم‌گیری راجع به آن، برعهدة مجمع عمومی فوق‌العاده است.
2.سود یا زیان انباشته که در نتیجة فعالیتهای شرکت حاصل می‌شود. معمولاً قسمتی از سود شرکت بنا به پیشنهاد هیئت مدیره و تصویب مجمع عمومی صاحبان سهام، بین سهامداران توزیع و باقیمانده در بستانکار حساب سود یا زیان انباشته، در ترازنامه منعکس می‌شود. در صورت وجود زیان انباشته، مبلغ آن در بدهکار حساب مذکور و بعنوان یک رقم کاهنده در ترازنامه قید می‌شود.
3. اندوخته‌ها که بنا به تصمیم هیئت مدیره، از سود قابل تقسیم همه ساله به موجب قانون تجارت ( مادة 238 ) به میزان 5 درصد سود خالص و یا جهت سایر اهداف مانند توسعه که میزان آن را هیئت مدیره تعیین می‌کند، اختصاص می‌یابد( در این مورد، در فصل بعد، توضیح بیشتری داده خواهد شد).

انحلال و تصفیة شرکت سهامی
موارد انحلال شرکت
شرکت سهامی طبق مادة 199 قانون تجارت، در موارد زیر منحل می‌شود:
1. وقتی که شرکت موضوعی را که برای آن تشکیل شده، انجام داده است، یا اجرای آن غیر ممکن شده باشد؛
2. در صورتیکه شرکت برای مدت معین تشکیل شده و آن مدت منقضی شده باشد؛ مگر اینکه قبل از انقضاءآن مدت تمدید شده باشد.
3. درصورت ورشکستگی؛
4. هرزمان که در مجمع فوق‌العادة صاحبان سهام، به هر علتی رأی به انحلال شرکت بدهند؛
5. در صورت صدور حکم قطعی دادگاه.
طبق ماده 201 قانون تجارت، در موارد زیر، هر ذینفع می‌توند انحلال شرکت را از دادگاه بخواهد:
1. درصورتیکه تا یک سال پس از ثبت شرکت، هیچ اقدامی در راستای اجرای موضوع آن صورت نگرفته باشد و نیز در صورتیکه فعالیتهای شرکت، مدتی بیش از یک سال متوقف شده باشد.
2. در صورتیکه برای رسیدگی به حسابهای هریک از سالهای مالی تا ده ماه از تاریخی که اساسنامه معین کرده ست، مجمع عمومی سالانه تشکیل نشده باشد.
3. در صورتیکه سمت همه یا بعضی اعضای هیئت مدیره و نیز سمت مدیر عامل شرکت طی مدتی افزون برشش ماه بلاتصدی مانده باشد؛

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   26 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله بررسی و تجزیه و تحلیل صورتهای مالی شرکتهای سهامی

اختصاصی از فی فوو دانلود مقاله بررسی و تجزیه و تحلیل صورتهای مالی شرکتهای سهامی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
تجزیه و تحلیل های مالی، یکی از ابزارهای مدیریت مالی است که شامل ارزیابی در شرایط مالی و عملکرد یک شرکت تجاری یک وضعیت و یا حتی اقتصاد آن شرکت و پیش بینی شرایط و عملکرد آینده آن شرکت است. به عبارت دیکر این بدان معنی است که میزان ریسک و بازده مورد نیاز را بررسی می کند.
در یک شرکت بررسی های مالی ممکن است نه تنها برای ارزیابی عملکرد آن شرکت به کار رود بلکه برای ارزیابی قسمتهای مختلف از شرکت، بخشها و خطوط تولید نیز به کار می رود. این تجزیه و تحلیل ها ممکن است هم به صورت دوره ای و زمانی که مورد نیاز است انجام شود تا بتواند نه تنها تصمیمات مالی درست و آگاهانه را تضمین کند. بلکه به عنوان کمکی برای اتخاذ سیاستهای شخصی و سیستم های تشویقی مورد استفاده قرار گیرد. در بیرون از این موسسه، تجزیه و تحلیل های مالی ممکن است برای تعیین ارزش یک مصرف کننده جدید استفاده شود تا به وسیله آن توان منابع را برای شرایط قرارداد بلند مدت و همچنین عملکرد بازاری رقیبان را ارزیابی کنند. موسسات و سرمایه گذرانی که دارای زمان ونظر کارشناسی و یا منبعی که این بررسی های مالی را انجام می دهند نیستند ممکن است خود مبادرت به خرید این تجزیه و تحلیل ها از شرکتهایی که در این زمینه تخصص دارند بکنند چنین شرکتهایی می توانند گزارشاتی از از تجزیه و تحلیل های کاملاً دقیق با جزئیات کامل گرفته تا بررسی های ساده تجاری را انجام دهند.از نظر سهامداران نیز میزان افزایش ثروت چه از طریق افزایش قیمت و ارزش شرکت و چه از طریق سود نقدی حائزاهمیت است. این ارزیابی‌ها از نظر مدیران به لحاظ ارزیابی عملکرد خودشان و سایر بخش‌ها و نیز میزان پاداش صحیحی که به آنها پرداخت می‌شود و حق مسلم آنها است اهمیت است از نظر دولت‌ها این ارزیابی‌ها برای رسیدن به سه هدف تخصیص بهینه منابع به‌عنوان هدف اصلی، توزیع عادلانه درآمد و تثبیت شرایط اقتصادی با مشارکت در فعالیت‌های اقتصادی حائزاهمیت است از نظر بانک‌ها و مؤسسات مالی - اعتباری نیز تداوم فعالیت شرکت و ایمان به بقای شرکت برای ارائه وام‌ها و تسهیلات اعطائی از نظر نرخ و میزان حائزاهمیت است. اما آنچه که بیشتراهمیت دارد از دید سرمایه‌گذاران است، زیرا این قشر حاضر نیستند که در شرکت‌های با مخاطره بالا سرمایه‌گذاری کنند و لذا اگر هم چنانچه این کار را انجام دهند، به‌ازائ ارزش بیشتر، بازدهی بیشتر مورد انتظار خواهد بود.

صورت های مالی:
صورت های مالی خلاصه ی عملیات تامین مالی و فعالیت های سرمایه گذاری در موسسه (شرکت) است. صورت های مالی باید اطلاعات مفید هم برای سرمایه گذاران و هم برای اعتباردهندگان در تصمیم گیری به اعتبار دادن و سرمایه گذاری و تصمیم های دیگر تهیه کنند.
این مزیت یعنی اینکه سرمایه گذاران و اعتباردهندگان می توانند از صورت های مالی برای پیش بینی، مقایسه و ارزیابی مبلغ یا زمان، عدم قطعی نبودن جریان های نقدی بالقوه (احتمالی) استفاده کنند. به عبارت دیگر صورت های مالی تهیه می کنند. اطلاعات موردنیاز برای ارزیابی درآمدهای آینده یک شرکت و بنابراین جریان های نقدی موردانتظار که از آن درآمدها حاصل می شوند در این درس 4 صورت مالی اصلی را تشریح می کنیم: 1- ترازنامه 2- صورت سود و زیان 3- صورت جریان نقدی 4- صورت صاحبان سهام.
تحلیل صورت های مالی در بخش 6 این کتاب ارائه می شود.
اصول و مفروضات حسابداری:
اطلاعات حسابداری در صورت های مالی توسط مدیریت یک شرکت مطابق یک دسته استانداردها که منشعب می شود از اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) تهیه می شود.
صورت های مالی یک شرکت که به صورت سهامی عام است باید زیرنظر قانون حداقل به طور سالیانه توسط حسابداران آزاد (حسابدارانی که در استخدام شرکت نمی باشند) حسابرسی شود. در این حسابرسی حسابداران بررسی می کنند صورت های مالی و اطلاعات از آن صورت ها که آماده شده و گواهی شده اند. براساس GAAP وجود دارد افشاء کافی برای هر تغییر در اصول حسابداری الزامی است. صورت های مالی با استفاده از چند مفروضات که اثر می گذارد که چه طور ما استفاده کنیم و تفسیر کنیم اطلاعات مالی را تهیه می شود. معاملات در قیمت تمام شده ثبت می شوند بنابراین ارزش ها نشان داده شده در صورت ها بر اساس قیمت های جایگزینی و قیمت های بازار نمی باشد. ولی اثر بیشتری بر هزینه های اصلی (تعدیلات برای استهلاک در موارد دارایی های استهلاک پذیر) می گذارد.
واحد اندازه گیری دلار می باشد: این به نظر منطقی می رسد تاثیرات تورم، ترکیب شده با عملیات ثبت ارزش ها در بهای تمام شده تاریخی که ممکن است باعث مشکلاتی بشود در استفاده و تفسیر این ارزش ها.
صورت ها برای دوره های زمانی از پیش تعیین شده ثبت می شود. عموماً صورت های مالی برای پوشش یک سال یا قسمتی از سال به صورت سود و زیان و صورت جریان نقد برای دوره ی مالی و ترازنامه و صورت صاحبان سرمایه برای پایان سال ویژه مالی تهیه می شود ولی به خاطر این آخر سال مالی معمولاً انتخاب می شود که منطبق باشد با نقطه ی قانونی سیکل عملیات شرکت. ترازنامه سالیانه و صورت صاحبان سرمایه ممکن است برای یکسال نشان دهد.

صورت های مالی با استفاده از سیستم حسابداری تعهدی و اصل تطابق تهیه می شود:
بیشتر فعالیت های تجاری استفاده می کنند از حسابداری تعهدی تا اینکه سود و درآمد تطابق یابد با زمان تااینکه درآمدها زمانی ثبت شود که کسب شده و هزینه ها زمانی گزارش شود که متحمل شده (به وقوع پیوسته) برای تولید درآمد. نتیجه ی استفاده از حسابداری تعهدی سودی را که گزارش می شود لزوماً منطبق با جریان نقد نمی باشد چون تحلیلگر مالی، جریان های نقدی را مورد تحلیل فوق العاده قرار می دهد. هرکس معمولا باید بفهمد رابطه بین سود گزارش شده و جریانات نقد شرکت را.
یک فرض دیگر فرض تداوم فعالیت می باشد: این فرض که یک واحد تجاری مشخصاً ادامه می یابد، استفاده از بهای تمام شده تاریخی را به جای ارزش جاری بازار تصریح می کند. چون این دارایی ها انتظار می رود بیشتر استفاده شوند به جای اینکه فروخته شوند. افشاء کامل تهیه ی اطلاعاتی غیر از صورت های مالی را ملزم می کند.
الزام به افشاء کامل یعنی اینکه اضافه بر ارقام و آیتم های حسابداری مانند درآمد، هزینه و دارایی. بحث و افشاء عددی اضافی باید در نوشته های همراه صورت های مالی تهیه شود. یک تحلیل صورت های مالی بنابراین بدون این اطلاعات اضافی کامل نمی باشد.
صورت های مالی باید با فرض محافظه کاری تهیه شود. در آن مواردی که از یک رویداد، متغیرها بیش از یکی ممکن است صورت های مالی آماده می شود براساس آن روشی که محافظه کاری و احتیاط بیشتری دارد. صورت های مالی و گزارش حسابرسی منتشر می شود در گزارشات سالانه یا سه ماهه و ارسال می شود به سهامداران و 10Q،10Kبرای بایگانی SEC. همچنین در این گزارشات در سایر موارد توضیحات و تحلیل مدیریت و تهیه کردن خلاصه ای از رویدادهای شرکت را نیز شامل می شود. گزارشات سالانه شامل جزئیات مالی بیشتری نسبت به گزارشات سه ماهه می باشد.
ترازنامه:
ترازنامه خلاصه ای از دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام یک موسسه (شرکت) در یک نقطه زمانی خاص- (معمولاً پایان سال مالی شرکت) می باشد. (نگاه کنید به جدول 1-6)
ترازنامه اغلب تحت عنوان صورت شرایط مالی یا صورت وضعیت مالی نامیده می شود. ارزش های ارائه شده (نشان داده شده) برای حسابهای مختلف در ترازنامه به طور کامل برای انعکاس ارزش های جاری بازار نیستند بلکه بهای تمام شده تاریخی را منعکس می کنند.
دارائیها:
منابع موسسه تجاری هستند به عنوان نمونه ماشین آلات و تجهیزات که برای کسب منافع آتی استفاده می شوند. اگر شرکتی ماشین آلات و تجهیزاتی که می خواهد برای تولید کالاهایی برای فروش در آینده استفاده شود داشته باشد، شرکت می تواند انتظار داشته باشد که این دارائیها (ماشین آلات و تجهیزات) جریان های نقدی و سودی در آینده به وجود آورد.
بدهیها:
تعهدات موسسه تجاری هستند. آنها تعهداتی برای بستانکاران در شکل جریان های نقدی خروجی آتی نمایش می دهند (بیان می کنند). هنگامی که شرکتی قرض می گیرد مثلا به وسیله انتشار کردن (صادر کردن) اوراق قرضه بلندمدت، آن متعهد می شود تا بهره و اصل این اوراق قرضه را به همان اندازه که قول داده است پرداخت کند.
حقوق صاحبان سهام:
اغلب حقوق صاحبان سهام یاحقوق سهامداران نامیده می شود و مالیکت را منعکس می کند. حقوق صاحبان سهام یک شرکت قسمتی از آن ارزشهایی را که بستانکاران مالک نیستند را نشان می دهد و بنابراین برای مالکان باقیمانده است. در اغلب اصطلاحات بنیانی حسابداری، حقوق صاحبان سهام تقاوت میان چیزی که شرکت مالک آن هست – دارائیها- و آن چیزی که بستانکاران مالک آن هستند- بدهیها – می باشد.
ترازنامه برای شرکت Fictitious ، نمایه 1-6 نشان داده شده است، یک نمونه ارائه می کند. در پایان سال مالی (حسابداری) 1999 شرکت 11 میلیون دلار دارایی دارد که با 5 میلیون دلار در بدهیها و 6 میلیون دلار در حقوق صاحبان سهام تامین مالی شده است.
دارائیها:
در اینجا دو طبقه اصلی دارائیها می باشند:
دارایی های جاری و دارائی های غیرجاری، که دارائیهای غیرجاری شامل ماشین آلات، دارائیهای نامشهود و سرمایه گذاری ها می باشند. دارائیهایی که به طور مرتب و مناسب در این طبقات جای نمی گیرند ممکن است تحت عنوان سایر داراییها، هزینه های انتقالی یا سایر دارائیهای غیرجاری ثبت شوند.
دارائیهای جاری:
دارائیهای جاری (اغلب تحت عناوین سرمایه در گردش و دارائیهای درگردش نسبت داده می شوند.) دارائیهایی که می توانند به طور معقول (معقولانه) به وجه نقد در طول یک چرخه عملیاتی یا یکسال هرکدام که طولانی تر به نظر می رسند تبدیل شوند می باشند. چرخه عملیاتی موقعی که شرکت وجه نقد سرمایه گذاری می کند در مواد خام استفاده شده برای تولید کالاها یا خدمات شروع می شود و با جمع آوری وجه نقد به وسیله فروش همان کالاها یا خدمات پایان می یابد.
برای مثال اگر Fictitious تولید کند و بفروشد محصولات آب نبات را، چرخه عملیاتی آن هنگامی که مواد خام را برای تولید (به طور نمونه) می خرد شروع می شود و موقعی که آن وجه نقد را در مقابل فروش آب نبات به خرده فروشان دریافت می نماید پایان می یابد. به خاطر اینکه چرخه عملیاتی بیشتر موسسات کمتر از یکسال می باشد ما تمایل داریم تادارائی های جاری را به عنوان آن دارائیهایی که می توانند در یک سال به وجه نقد تبدیل شوند گمان کنیم (درنظر بگیریم).
دارائیهای جاری عبارتست از وجه نقد، اوراق بهادار قابل فروش، حسابهای دریافتنی و موجودی ها. وجه نقد شامل پول رایج- اسکناس و سکه- و دارائیهایی که فوراً قابل تبدیل به وجه نقد هستند به عنوان نمونه سپرده ها در حساب های بانکی می باشد. اوراق بهدار قابل فروش اوراق بهاداری که می توانند به سهولت موقعی که وجه نقد نیاز است فروخته شوند می باشد. هر شرکتی نیاز دارد تا یک مبلغ معینی وجه نقد برای برآورده کردن نیازهای فوری داشته باشد.
حسابهای دریافتنی:
مبالغ باقیمانده (موجود) از مشتریانی که کالاها یا خدمات موسسه را خریداری کرده اند ولی هنوز برای آنها وجهی پرداخت نکرده اند می باشند.
برای فروش های نسیه، بسیاری از شرکت ها به مشتریانشان اجازه می دهند تا «الان بخرند وبعداً پرداخت کنند.» شاید در پایان ماه یا با فاصله 30 روز از فروش. حسابهای دریافتنی بنابراین پولی راکه شرکتها انتظار دارند در آینده جمع آوری کنند (وصول کنند) را نشان می دهند اما همه حسابها گاهاً وصول نمی شوند و مبلغ خالص حسابهای دریافتنی با تخمینی از حساب های غیرقابل وصول تعدیل می شوند، ذخیره حسابهای مطالبات مشکوک الوصول و در نتیجه حساب های دریافتنی خالص به دست می آید.
موجودی کالا:
موجودی کالا نشان دهنده ی ارزش مالی مواد خام، درجریان ساخت وکالای ساخته شده ولی فروخته نشده می باشد. یک شرکت سازنده ی اسباب بازی، پلاستیک و استیل مواد اولیه خام آن است کالای در جریان ساخت شامل قسمتی از اسباب بازی ساخته شده وکالای ساخته شده شامل کالاهایی که بسته بندی شده و آماده برای فروش است می باشد.
سه روش اساسی برای حسابداری موجودی کالاوجود دارد:
FiFO: (اولین وارده، اولین خارجه): که فرض می شود اولیه اقلامی که خرید می شود اولین اقلامی است که فروش می شود.
LiFO: (آخرین وارده، اولین خارجه): که فرض می شود آخرین اقلام خریداری شده اولین اقلامی است که فروش می شود.
میانگین: که فرض می شود بهای تمام شده کالای فروش رفته میانگین بهای تمام شده کل اقلام خریداری شده است.
انتخاب روش حسابداری موجودی کالا مشخص است که اثر می گذارد بر روی ارزش های ثبت شده در هر دو صورت ترازنامه و صورت سود و زیان همانطور که در مالیات پرداختنی وجوه نقد می آید.
یک حساب دارایی جاری دیگر که یک شرکت ممکن است داشته باشد پیش پرداخت هزینه می باشد. پیش پرداخت هزینه مبالغی است که پرداخت شده است ولی هنوز مصرف نشده است.
یک مثال عادی- یک شرکت است که پول برای بیمه برای طول یک دوره زمانی (شاید یک سال) می پردازد ولی برای هر قسمت (شاید 3 ماهه) بیمه پوشش داده می شود(منقضی می شود) برای سال مالی جاری: باقی مانده بیمه که پیش پرداخت شده است در آخر سال به عنوان یک دارایی در نظر گرفته می شود. پیش پرداخت هزینه ها ممکن است به عنوان قسمتی از بدهی های سال جاری آورده شود.
سرمایه گذاری در شرکت ها و در دارایی های جاری بسته به بزرگی قسمت در صنعت، در جایی که آنها تولید می کنند دارد.
توجه کنید: تقسیم بندی دارایی جاری را با سه عنوان دارایی برای گزارش سال 2001 در مثال 2-6 مانند
Wal - Mart که نسبتاً سرمایه گذاری بزرگی در موجودی کالا دارد که کارخانه ی تولیدی است مانند تولیدات مصرفی Porterکه یک سرمایه گذاری اساسی و معتبر در حسابهای دریافتنی و موجودی کالا دارد. شرکت هایی که بخش بزرگی از تولید درآمد آن ناشی از حق کپی و اختراع و دارایی های نامشهود است سرمایه گذاری نسبتاً بزرگی در حسابهای دریافتنی دارند همانگونه که ما در شرکت Walt می بینیم.
دارایی های غیرجاری:
دارایی های غیرجاری دارایی هایی هستند که جاری نمی باشند و انتظار نمی رود در چرخه ی تولید به وجه نقد تبدیل شود. دارایی های غیرجاری شامل دارایی های فیزیکی مانند زمین، تجهیزات و دارایی های غیرفیزیکی مانند دارایی های نامشهود است.
دارایی های ثابت (دارایی کارخانه) را دارایی فیزیکی گویند. مانند تجهیزات، ماشین آلات و ساختمان که در عملیات تجاری استفاده می شود.
یک سرمایه گذاری جاری در دارایی ثابت را با استفاده از 3 ارزش توضیح می دهیم:
1- ارزش ناخالص دارایی ها 2- استهلاک انباشته و 3- خالص ارزش دارایی ثابت.
دارایی ثابت و تجهیزات به صورت ناخالص، جمع های اصلی همه تجهیزات و ساختمان و ماشین آلات کارخانه که استفاده می شود برای تولید کالاها و خدمات کارخانه می باشد.
استهلاک: همانطور که شما در درس بعد خواهید دید مسئول احتساب حسابها به طول عمرمفید آن است. این به معنی تخصیص بهای تمام شده دارایی به عمر مفید آن است.
استهلاک انباشته جمع همه ی استهلاک های محاسبه شده برای همه دارایی های شرکت است. خالص دارایی های ثابت وتجهیزات حاصل تفاوت دارایی ثابت وتجهیزات به کسر استهلاک انباشته است.
خالص ارزش دارایی ثابت و تجهیزات از این لحاظ بهای تمام شده ی تاریخی منهای هر استهلاک است که ارزش دفتری می شود و بنابراین ارزش دفتری دارایی نامیده می شود.
دارایی های نامشهود: ارزش های جاری برای دارایی های غیرفیزیکی هستند که نشان دهنده ی سرمایه گذاری بلندمدت درشرکت می باشد. دارایی نامشهود شامل: حق اختراع، حق نشر و سرقفلی است. بهای تمام شده بعضی از دارائی های نامشهود در طول عمر مفید دارایی مستهلک می شوند.
Amortization استهلاک دارایی نامشهود مانند استهلاک دارایی ثابت است. بهای تمام شده دارایی تخصیص می یابد به عمر مفید آن، ارزش گزارش شده بهای اصلی دارایی منهای آنچه مستهلک شده است می باشد.
تعداد سالهایی که یک دارایی نامشهود مستهلک شود به خصوصیت دارایی و مشاهده عمر مفید آن بستگی دارد. برای مثال یک حق اختراع، یک حق انحصاری است برای تولید و فروش یک کالای منحصربه فرد وبه صورت منطقی و قانونی 17 سال در طول عمر مفید حق اختراع احتساب می شود. دوره ی زمانی که شرکت استفاده می کند از ارزش آن ممکن است کمتر از 17 سال باشد بنابراین شرکت ممکن است مستهلک کند حق اختراع را به کمتر از 17 سال. به عنوان یک مثال دیگرحق کپی رایت است که یک حق انحصاری برای انتشار و فروش آثار هنری، آثار ادبی و فرض می شود 50 سال بیش از عمر نویسنده و ایجاد کننده ی آن، بنابراین عمر مفید آن مادامی است که از آن درآمد تولید گردد که ممکن است کمتر از 50 سال شود.
آنچه بیشتر مورد بحث و انتقاد قرار می گیرد استهلاک برای سرقفلی است. سرقفلی هنگامی که شرکت می خرید یک شرکت دیگر را به یک قیمتی بیش از ارزش متعارف بازار دارایی های آن شرکت ایجاد می شود.
یک شرکت ممکن است دارایی های نامشهود دیگری هم داشته باشد که به شرایط خاص آن شرکت بستگی دارد. یک شرکت ممکن است یک دارایی نامشهود داشته باشد که برمی گردد به سرمایه گذاری ها، که آن دارایی هایی است که خریداری می شود با قصد نگهداری آن ها برای مدت طولانی و تولید درآمدنمی کند و برای تولید کالاها استفاده نمی شود. یک مثال از این سرمایه گذاری ها شامل اوراق بهادار یک شرکت دیگر و دارایی های واقعی که برای اهداف ویژه نگهداری می شود. یکی دیگر از دارایی های نامشهود شامل پیش پرداخت هزینه ها به صورت بلندمدت است که افزایش می یابد از پیش پرداخت برای آنچه موجب دریافت یک سود می شود در طول دوره ی زمانی ومالیات انتقالی دارایی.
بدهی ها:
بدهیها (تعهدات شرکت به بستانکارانش) از بدهی های جاری، بدهی های بلندمدت و مالیات انتقالی ایجاد شده است.
بدهی های جاری:
بدهی های جاری تعهداتی هستند که باید در طول یک چرخه عملیاتی یا یکسال هرکدام که طولانی تر است پرداخت شوند. بدهی های جاری شامل: حسابهای پرداختنی که تعهداتی هستند برای پرداخت به عرضه کنندگان. آنها از کالاها و خدماتی که خریداری شده اند ولی هنوز پرداخت نگردیده اند افزایش می یابند. هزینه های تعهدشده تعهداتی از قبیل حقوق و دستمزد پرداختنی به کارکنان شرکت، اجاره و بیمه می باشند.
بخش جاری بدهی های بلندمدت یا بخش جاری اجاره های سرمایه ای: قسمتی از بدهی بلندمدت بیش از یک سال که در همین سال تعهد شده وامهای کوتاه مدت از بانک یا اسناد پرداختنی در خلال یکسال: بدهی های کوتاه مدت و نوع بدهی های جاری، به بخش، در صنعتی که موسسه فعالیت می کند وابسته است. ملاحظه کنید قسمتی از بدهی های جاری برای سه شرکت برای گزارش سال 2001 در نمایه 3-6. این سه شرکت کمی با هم تفاوت دارند در استفاده شان از انواع مختلف بدهی های جاری و به طور یکه Wal-Mart بیشتر به حساب های پرداختنی متکی است (از قبیل بستانکار تجاری) و Disney حسابهای پرداختنی کمتری استفاده می کند.
نمایه 3-6 بدهی های جاری برای فروشگاه های Wal-Mart ، gamble & Procterg و شرکت Walt-Disney
شرکت Walt- Disney gamble & Procterg فروشگاه های wal-mart
بدهی های جاری
درصد از کل به میلیون درصد ازکل به میلیون درصدازکل به میلیون

% 74

3/13

7/12
$ 603,4

829

787
%3/77

7/22

0
613,7

233,2

0
%5/88

5/11

0
$134,24

148,3

0
حسابهای پرداختنی

بدهی های کوتاه مدت و بلند مدت جاری

سایر بدهی های جاری
%100 219,6 %100 846,9 %100 $282,27 جمع

بدهی های بلندمدت:
بدهی های بلندمدت تعهداتی است که باید پرداخت شود در بیش از یکسال. آنها شامل اسناد، اوراق بهادار، تعهدات اجاره سرمایه ای و ذخیره ی سنوات می باشد. اسناد و اوراق بهادار هر دو نشان دهنده ی بدهی قرض گرفته شده و تعهد پرداخت بهره و اصل وام به صورت دوره ای می باشند.
یک اجاره تعهد می کند که اجاره کننده واستفاده کننده از دارایی اجاره ای که نرخ ویژه ای برای دوره زمانی مشخص پرداخت کند. اینکه تعهد اجاره به عنوان یک بدهی ثبت شود یا یک هزینه بستگی دارد به اینکه اجاره از نوع اجاره ای عملیاتی باشد یا اجاره ای سرمایه ای. طریقه ی عمل و تقسیم بندی اجاره ها به سرمایه ای و عملیاتی در فصل 27 بررسی می شود.
حقوق بازنشستگی یک شرکت و تعهد پرداخت حق بازنشستگی (ذخیره سنوات خدمت کارکنان) یک بدهی بلندمدت است. حق بازنشستگی تعهداتی توسط یک شرکت برای پرداخت ذخیره سود ویژه ای است. ذخیره سنوات خدمت همچنین شامل ذخیره های دیگر مانند ذخیره بیمه ی عمر نیز می شود. به طور اساسی اگر ارزش متعارف دارایی از سود تعهد شده و برآورد شده بیشتر باشد تفاوت آنها به عنوان یک دارایی بلندمدت ثبت می شود: در یک رفتار و عمل مشابه ممکن است یک شرکت یک دارایی سنوات خدمت یا بدهی سنوات خدمت داشته باشد.
مالیات انتقالی:
یکی دیگر از مواردی که در تحلیل حساب های بدهی بلندمدت موردتوجه است مالیات انتقالی است. مالیات انتقالی مالیات هایی است که باید پرداخت شود به دولت فدرال براساس سود حسابداری ولی نه در طول یک سال. مالیات انتقالی حاصل می شود هنگامی که روش های مختلف حسابداری برای صورت های مالی و اهداف مالیاتی استفاده می شود. این اختلافات موقتی است و نتیجه ی اختلاف زمانی شناسایی درآمد یا هزینه برای گزارش صورت های مالی و اهداف مالیاتی هستند. بدهی مالیات انتقالی زیاد می شود هنگامی که بدهی مالیات واقعی کمتر از بدهی مالیاتی نشان داده می شود. برای اهداف گزارشات مالی (بدین معنی که شرکت پرداخت خواهد کرد این تفاوت را در آینده) مالیات انتقالی دارایی ها که زودتر توجه می شود زیاد می شود هنگامی که بدهی واقعی مالیات بزرگتر از بدهی مالیاتی برای اهداف گزارش گیری نشان داده شود.
خالص ارزش دارایی (ارزش ویژه): خالص ارزش دارایی (ارزش ویژه) بهره ی مالکان است در شرکت. برای یک شرکت سهامی مالکیت توسط سهام عادی و سهام ممتاز نشان داده می شود خالص ارزش دارایی سهامداران برمی گردد به ارزش دفتری خالص دارایی ها چون این ارزش دارایی است که در دفاترحسابداری ثبت شده است. ارزش بهره ی مالکان سهام ممتاز در صورت های مالی به ارزش اسمی آن نشان داده می شود که ارزش دلار سود تقسیم شده به سهام را هم شامل می شود. برای مثال اگر شما مالک یک سهام ممتاز باشید به ارزش اسمی 100 دلار ونرخ سود %9 شما دریافت می کنید 9 دلار در سال بابت سود علاوه بر حق مالکیت سهام شرکت به ارزش 100 دلار. ارزش ویژه سهامداران ممتاز تهیه می شود از تعداد سهام ممتاز منتشر شده و ارزش اسمی سهام ممتاز که آن در قسمتی از ترازنامه نشان داده می شود. تعبیر ارزش ویژه دارایی متعلق است به سهامداران عادی که از سه بخش تشکیل شده است: سهام عادی منتشره (که لیست می شود به ارزش اسمی یا ارزش ارائه شده)، اضافه پرداخت های سرمایه و سود انباشته.
ارزش اسمی سهام عادی یک محاسبه ی اختیاری است که این ارزش ربطی به ارزش بازار سهام یا ارزش سود پرداخت شده به سهام عادی ندارد. بعضی از سهام ارزش اسمی ندارند ولی ممکن است یک ارزش اختیاری یا ارزش ابزاری (اعلام شده) برای هر سهم داشته باشد.
هیچکدام از جمع ارزش اسمیم یا ارزش ابزاری سهام منتشره سهام سرمایه یا سهام عادی نمی شود بنابراین برای رسیدن به ارزش ویژه واقعی یک ثبت که اضافه پرداخت سرمایه خوانده می شود اضافه می شود، که آن مبلغی است که دریافت شده توسط شرکت سهامی برای سهام عادی افزون به ارزش اسمی یا ارزش ابزاری.
اگر یک شرکت بفروشد 000/10 سهم به ارزش اسمی 1 دلار ولی به قیمت 40 دلار حساب خالص ارزش ویژه آن به شرح زیر می شود:
سهام عادی به ارزش اسمی 1 دلار 000/10 دلار
سرمایه ی پرداخت شده اضافی 000/390 دلار
در مثال 1-6 سهام شرکت به ارزش اسمی ثبت شده و مبلغ اضافی به ارزش اسمی به عنوان سرمایه اضافی پرداخت شده ثبت گردیده است. بعضی از این شرکت ها این بخش اختیاری حسابها را حذف می کنند و بجای آن همه ی مبالغ اضافه پرداخت را به عنوان سهام عادی یا سهام سرمایه گزارش می کنند. اگر بعضی از سهام بازخرید شود توسط شرکت، مبلغ پرداخت شده برای مالکیت سهام تحت عنوان سهام خزانه ثبت می شود. چون این سهام در مالکیت سهامداران نمی باشد سهام خزانه از خالص ارزش ویژه سهام عادی کسر می شود. درواقع 4 عنوان می توان برای سهام شرکت سهامی در ترازنامه نام برد:
1- تعداد سهام مجاز وتصویب شده توسط سهامداران.
2- تعداد سهام صادره شده و فروخته شده توسط شرکت که می تواند کمتر از سهام مجاز باشد.
3- سهام اخیراً در دست سهامداران که می تواند کمتر از سهام صادر شده باشد اگر شرکت بعضی از سهام خود را باز خرید کرده باشد.
4- تعداد سهام خزانه که تعداد سهامی است که شرکت خریداری نموده است، سهام در دست سهامداران درحساب سهام منعکس می شود و برای سهام خزانه باید تعدیل شود.
به یک مثال دیگر توجه کنید به تعداد سهام شرکت Walt Disney که 6/3 بیلیون سهام مجاز، 1/2 بیلیون سهام صادره و 019/2 بیلیون سهام در دست تعداد سهام واقعی منتشر شده توسط شرکت Walt Diseny کمتر از سهام مجاز است. 5/1=1/2-6/3
حجم بهره و سود ارزش ویژه در یک شرکت در قسمت سود انباشته است. سود انباشته سود خالص جمع شده شرکت است به کسر هر سود سهام پرداختنی که پرداخت شده است در طول عمر شرکت. سود انباشته فقط شامل وجه نقد نمی شود وشامل آنچه مطابق وجه نقد است می باشد.
هر وجه نقدی که کسب شده و به تقسیم سود سهام تعلق نگیرد دوباره سرمایه گذاری مجدد در دارایی های شرکت برای تامین مالی حساب های دریافتنی، موجودی کالا، تجهیزات و .... می شود.
ارزش دفتری خالص ارزش ویژه: جمع کل سود انباشته، سهام عادی، سهام ممتاز. به هرحال بهای تمام 2001 توجه کنید
در بسیاری از موارد ارزش بازار خالص دارایی ها اضافه تر از ارزش دفتری می باشد. به عنوان مثال شرکت کوکاکولا، جنرال الکتریک و وال مارت. البته وجود دارد مواردی که ارزش خالص دارایی های آن ها به صورت منفی است (شرکت آمازون) که رابطه ای به ارزش بازار خالص دارایی آن ندارد.
و در یک مثال دیگر که به طور غیرعادی به هم رابطه دارند مانند شرکت Spint که ارزش بازار خالص ارزش دارایی آن با ارزش دفتری آن شرکت برابر است.

صورت سود و زیان:
یک صورت سود و زیان خلاصه ی درآمدها وهزینه های یک واحدتجاری است برای یک دوره زمانی که معمولاً 1 ماهه، 3 ماهه یا یک ساله است. این صورت به سوددهی و زیان دهی شرکت برمی گردد. آن نشان می دهد نتیجه ی عملیات و تصمیم های مالی شرکت در طول یک دوره ی زمانی را . صورت سود و زیان برای شرکت Fictitious در مثال 4-6 نشان داده شده است.
تصمیمات عملیاتی یک شرکت (آنهایی که به کار می رود در تولید و بازاریابی) فروش ها یا درآمدها را کسب می کند و بهای تمام شده کالای فروش رفته را تحمل می کند. (اغلب تحت عنوان بهای تمام شده فروش یا بهای تمام شده محصولات فروش رفته نامیده می شوند).
به تقاوت بین فروش و بهای تمام شده کالای فروش رفته سود ناخالص می گویند. تصمیمات عملیاتی همچنین شامل هزینه های اداری وعمومی مانند: خرانشیزه تبلیغات و حقوق اداری می شود.
کسر این هزینه ها از سود ناخالص منجر به سود عملیاتی می شود که به آن اغلب درآمدهای قبل از بهره و مالیات (EBIT) سود عملیات یا عایدی عملیاتی نیز می گویند.
تصمیمات عملیاتی شرکت را از فروش به EBIT در صورت سود و یان می رساند. مثال 4-6 نشان می دهد که شرکت fictitious فروش 10 میلیون دلاری کسب کرده که ایجاد کرده سود عملیاتی 2 میلیون دلاری. نتایج تصمیمات مالی نیز در بقیه صورت سود و زیان منعکس می شود. هنگامی که هزینه بهره ومالیات که هر دو متاثر از تصمیمات مالی می باشد کسر می شود از EBIT منتج می شود به سود خالص.
سود خالص مبالغ قابل دستیابی برای مالکان شرکت می باشد. اگر شرکت سهام ممتاز داشته باشد ابتدا سود سهام ممتاز کسر می گردد تا تبدیل به سود قابل دسترسی سهام عادی شود و اگر شرکتی سهام ممتاز نداشت سود خالص برابر سود قابل دسترس سهامداران عادی می باشد.
هیئت مدیره ممکن است تصمیم بگیرند همه یا قسمتی از سود را تقسیم نمایند و قسمتی را برای کمک به تامین مالی کنار بگذارند. همانطور که در مثال 4-6 نشان داده شده است شرکت Fictitious سود خالص 2/1 میلیون دلاری دارد که 000/600 دلار به سهامداران عادی پرداخت کرده و مابقی آن تحت عنوان سود انباشته نشان داده شده است.
ثبت سود و زیان انباشته در ترازنامه حاصل جمع درآمدهای انباشته منهای هر تقسیم سود سهام پرداخت شده شرکت است. ثبت و جایگاه سود و زیان انباشته در صورت سود و زیان مبالغ درآمد انباشته است که پرداخت نشده در طول دوره.
همان طور که در مثال Fictitious می بینید سود سال 2003 آن 000/600 دلا باقی مانده که سود انباشته ی آن از 4/2 میلیون در سال 2002 به 3 میلیون در سال 2003 افزایش یافته است. (جدول 1-6)
شرکت ها باید گزارش کنند یک صورت سود و زیان جامع با صورت های مالی ادوای خود. صورت سود و زیان جامع یک مبلغ سود خالص است که شامل می شود همه ی درآمدها، هزینه ها EIT سودها و زیان ها ناشی از همه ی نتایج شرکت (چه عملیاتی چه غیرعملیاتی) باید در درآمدهای شرکت منعکس شود. این اشاره دارد به مفهوم سود کلی.
مفهوم سود جامع (کلی) ملزم می کند که این موارد مشخص شوند در صورت های مالی به عنوان قسمتی از صورت سود و زیان جامع. این مهم است که سود خالص نشان دهنده ی جریان وجوه نقد واقعی از عملیات و تامین مالی نمی باشد. به هرحال این صورت خلاصه ای از عملکرد عملیاتی است که اندازه گیری می شود در طول یک دوره زمانی و استفاده می کند از روش های ویژه حسابداری نسبت به روش های ویژه حسابداری سود خالص ممکن است به جریان وجوه نقد منتج شود یا نشود.
صورت جریان نقد:
صورت جریان نقد خلاصه ای از جریانات وجه نقد است در طول دوره ی زمانی، ناشی از عملیات، سرمایه گذاری و فعالیت های تامین مالی. صورت جریانات نقد در مثال 5-6 شرکت fictitious نشان داده شده است. در صورت جریانات نقد جریان های نقد عملیاتی، سرمایه گذاری و تامین مالی به صورت جداگانه نشان داده شده است. با تجزیه و تحلیل این جریان ها به صورت منفرد مالکان و اعتبار دهندگان کنونی و بالقوه می توانند مطالعه و بررسی کنند جنبه های مختلف واحد تجاری را تحت عنوان های:
1- منابع تامین مالی عملیات تجاری که آیا داخلی است یا خارجی.
2- توانایی شرکت برای تادیه بدهی های خود
3- توانایی برای گسترش تامین مالی در طول جریان نقدی عملیات.
4- توانایی شرکت برای پرداخت سود سهام به سهامداران.
5- انعطاف پذیری شرکت در تامین مالی عملیات خود
یک شرکت که کسب می کند وجوه نقد را با فروش دارایی های خود (جریان وجوه نقد به دست آمده از سرمایه گذاری) یا به وسیله صدور (انتشار) اوراق بهادار بیشتر (جریان نقد به دست آمده از تامین مالی) نمی تواند ادامه یابد در یک مدت طولانی. برای ادامه ی موقعیت باید شرکت وجوه نقد خود را از عملیات خودش کسب نماید.
صورت جریان نقد ناشی از فعالیت عملیاتی:
وجوه نقد ناشی از فعالیت عملیاتی پیچیده تر از آن سه قسمت دیگر می باشد. به صورت ایده آل ما می توانیم به دست بیاوریم آن را به صورت مستقیم با جمع کردن همه ی دریافتهای نقدی (جریان های ورودی) و کسر کنیم جریان های خروجی را برای دوره ی مالی که آن صورت را پوشش می دهد.
به هرحال علی رغم مفیدبودن این روش تهیه کردن آن کار سنگین و سختی می باشد. درعوض جریان وجوه نقد ناشی از عملیات معمولاً به صورت غیرمستقیم به دست می آید.
در استفاده از روش غیرمستقیم ما شروع می کنیم از سود خالص که در صورت سود و زیان آمده است و آن را برای هر تغییر در دارایی جاری و بدهی های جاری و هر عملیات غیرنقدی تعدیل می کنیم. آنچه باقی می ماند جریان نقدی استفاده شده برای عملیات است همان طور که در مثال 5-6 نشان داده شده است تعدیلات اساسی در سود خالص برای تغییرات در دارایی های جاری و بدهی جاری در مثال 6-6 خلاصه گردیده است.
سود جهت درآمدهای غیرنقدی و هزینه های غیرنقدی تعدیل می شود مانند استهلاک، با اضافه کردن آنها به سود، زیرا آنها کسر گردیده است در محاسبه سود و زیان ولی نیاز به پرداخت وجوهی برای آن نبوده است. ما سود خالص را برای تغییرات در دارایی و بدهی جاری تعدیل می کنیم چون این تغییرات تفاوت بین حسابداری تعهدی و حسابداری نقدی را نشان می دهند. برای مثال یک افزایش در حساب موجودی ها نشان دهنده ی سرمایه گذاری در وجه نقد برای فروش درآینده ی نزدیک می باشد. مثال 1-6 نشان می دهد که شرکت Fictitious سرمایه گذاری کرده 000/800 دلار در موجودی کالا در سال 2003 (1 میلیون در سال 2002 در برابر 8/1 میلیون در سال2003) به همین دلیل آن سرمایه گذاری یک عملیات جریان نقدی بوده که باید آن را از سود کسر کنیم. یک مثال دیگر در مثال 1-6 نشان می دهد که حساب های دریافتنی مبلغ 000/2000 دلار کم شده است. این کاهش در دارایی جاری نشان دهنده ی یک جریان نقد برای شرکت است که بازگشت وجوه سرمایه گذاری شده درحساب های دریافتنی است. بنابراین 000/20 دلار باید به سود خالص برای به دست آوردن جریان نقد اضافه شود.
این تعدیلات نشان داده شده است در (جریان وجوه نقد در فعالیت های عملیاتی) در مثال 5-6 همراه با تعدیلات دیگر برای فعالیت های عملیاتی شرکت Fictitious .
جریان نقد ناشی از فعالیت های سرمایه گذاری و تامین مالی:
محاسبه ی جریان وجوه نقد ناشی از فعالیت های سرمایه گذاری و تامین مالی به صورت درست و بی واسطه می باشد. جریان وجوه نقد برای فعالیت سرمایه گذاری شامل وجوه نقدی می شود برای سرمایه گذاری در دارایی های ثابت تحلیل سایر شرکت های فرعی. برای شرکت Fictitious یک میلیون سرمایه گذاری شده و دارایی ثابت وتجهیزات که نشان دهنده جریان خروجی وجوه نقد در صورت جریان نقد است.
جریان وجوه نقد ناشی از فعالیت های تامین مالی شامل وجوه نقدی است که برای فروش یا بازخرید سهام عادی یا ممتاز، صدور اوراق بهادار بلندمدت و پرداخت سود سهام عادی و ممتاز دریافت یا پرداخت می شود.
جریان های نقد نسبت داده شده به این فعالیت ها در مثال 5-6 برای شرکت Fictitious نشان داده شده است.
از نظر طراحی صورت جریان وجوه نقد، شناسایی جریان نقد برای شرکت از 3 منبع جوه نقد است:
1- عملیاتی 2- سرمایه گذاری 3- تامین مالی.
که آن نتیجه می شود از تغییر بر روی سود خالص در حساب وجه نقد دوره ی حسابداری. برای مثال برای شرکت Fictitious خالص تغییرات در مانده وجه نقد در سال 1999 افزایش پبدا کرده است 000/200 دلار که در خط اول مثال 1-6 نشان داده شده است.
مثال 5-6 نشان می دهد به ما که این افزایش نتیجه ی خالص جریان وجه نقد در طول سال 1999، 8/1 میلیون برای فعالیت عملیاتی منهای 1 میلیون فعالیت سرمایه گذاری و منهای 000/600 دلار از فعالیت تامین مالی می باشد.
یک مثال دیگر را ملاحظه نمایید. فرض کنید شرکت Pretend نتایج مالی زیر را دارد:
1- سود خالص 000/40 دلار
2- افزایش در دارایی جاری 000/5 دلار
3- افزایش در بدهی جاری 2000 دلار
4- فروش 000/10 دلار دارایی ثابت و تجهیزات
5- خرید 000/20 دلار دارایی ثابت و تجهیزات
6- استهلاک 000/12 دلار
7- بازخرید 000/20 دلار سهام عادی
8- تقسیم سود سهام 000/2 دلار
جریان وجوه نقد شرکت Pretend چقدر است؟
اولین گام برای تعدیل سودخالص برای تغییرات است در حسابهای سرمایه در گردش: یک کسر کردن تعدیل 000/5 برای افزایش در دارایی جاری و یک افزایش تعدیلات 000/2 دلار برای افزایش در بدهی جاری است و اضافه می شود استهلاک که جریان نقدی ناشی از فعالیت عملیاتی 000/49 دلار است جریان نقد شرکت ناشی از خرید و فروش دارایی ثابت و تجهیزات است. جریان نقد برای فعالیت تامین مالی شامل می شود باز خرید سهام عادی و پرداخت سود سهام.
صورت جریان نقدی برای شرکت Disney در مثال 7-6 نشان داده شده است.
تحلیلگران مالی می توانند استفاده کنند از صورت جریان وجوه نقد تا بفهمند اطلاعات بیشتری در مورد سلامت مالی شرکت.
توجه کنید به صورت جریان وجوه نقد در مثال 8-6 برای شرکت های مختلف فروشگاه های: Intel , Disney , Dell , WalMart که همگی نوعی سلامت جریان نقدی را دارند و ....
صورت ارزش ویژه سهامداران:
اطلاعات اضافی در مورد ارزش ویژه را می توان در صورت ارزش ویژه سهامداران که مبالغ و تغییرات و ارزش ویژه را جدا می کند پیدا کرد. این صورت مالی یک نقطه ی اتصال بین ترازنامه و صورت سود و زیان است که یک تحلیل بیشتر و جزئی تر بر روی تغییرات در حساب حقوق صاحبان سهام افراد (شرکاء) می باشد.
همانطور که تزارنامه اطلاعات بر روی تعداد سهام در دست سهامداران در یک مقطع زمانی خاص تهیه می کند، صورت ارزش ویژه سهامداران نیز اطلاعات جزئی تر برای تغییراتی که شامل سهام صادره شده برای ایفاکردن ومشخص کردن عملیات سهام و سهام بازخرید شده تهیه می کند.
این صورت می تواند برای وفق دادن سهام خزانه اگر به صورت منطقی مناسب باشد استفاده شود. این صورت برای شرکت Fictitious در نمودار 9-6 نشان داده شده است. صورت ارزش ویژه سهامداران می تواند تهیه کند یک توانایی تاریخی نه فقط یک انعکاس رویدادها ولی همچنین یک مجرای فرعی به صورت سود و زیان می باشد.

یادداشت های همراه صورت های مالی:
صورت های مالی یک شرکت معمولا شامل اطلاعاتی است فراسوی ترازنامه، صورت سود و زیان، جریان وجوه نقد و خالص ارزش ویژه.
این اطلاعات اضافی در یادداشت های صورت مالی نشان داده شده است. اولین یادداشت خلاصه می کند خط مشی شرکت را که شامل روش های حسابداری موجودی کالا، روش استهلاک، ترجمه ی دقیق متون خارجی. بسته به شرایط محیطی شرکت و ماهیت واحد تجاری ممکن است یادداشت های اضافی تهیه شود. برای مثال اطلاعات ذخایر ترازنامه، اطلاعات بر روی ترکیب، استهلاک و تحلیل، انواع دارایی های اجاره ای و اطلاعات روی نقاط مخاطره آمیز.
خلاصه:
● گزارش سالانه ی یک شرکت اطلاعات مالی در شکل صورت مالی و یادداشت ها، مباحث مدیریت و نظریات حسابرس تهیه می کند.
● صورت های مالی (ترازنامه، صورت سود و زیان، جریان وجوه نقد، خالص ارزش ویژه سهامداران) ، همراه یادداشت های شرکت (اطلاعات موردنیاز برای دارایی ها، عملکرد عملیات و شرایط مالی) شرکت تهیه می کند. در استفاده از این اطلاعات تحلیلگران می توانند بیشتر وضعیت شرکت را به ما بگویند که آینده شرکت به کجا می رود.
● ترازنامه تهیه می کند اطلاعاتی در مورد ارزش حسابها در یک نقطه زمانی، عموماً در پایان سال مالی یا پایان سه ماهه مالی.
● صورت سود و زیان اطلاعاتی را در مورد عملیات شرکت در طول یک دوره تهیه می کند (برای یک سال یا دوره ی سه ماهه)
● صورت جریان وجوه نقد اطلاعاتی در وجود نقد و منابع آن ها در طول یک دوره ی مالی تهیه می کند.
● صورت خالص ارزش ویژه سهامداران تغییرات جزئی و دقیق تر را در حساب ارزش ویژه در طول یک دوره زمانی تهیه می کند.
● یادداشت های صورت مالی اطلاعات بیشتر و جزئی تر را در مورد بسیاری از حساب ها تهیه می کند.

تجزیه و تحلیل صورتهای مالی:
این روزها حسابداران فقط موظف به ثبت زنی رویدادهای مالی و فعالیتهای موسسات نیستند . روزگاری بود که مفهوم حسابدار و ماشین حساب تفاوت چندانی با هم نداشت و یک حسابدار تنها به منظور ثبت زدن و نگه داری حسابهای در هم پیچیده موسسات استخدام می شد . اما امروزه حسابداران وظایف سنگینی بر عهده گرفته اند که شاید بتوان گفت ، تعهد آنها را در مقابل صاحبکار بیشتر کرده است.
از جمله این وظایف ،تحلیل گری مالی را می توان نام برد که این روزها یک حسابدار موفق باید قادر به انجام آن باشد . هنگامی که یک حسابدار یک صورت مالی را تهیه و تنظیم می نماید باید خود نیز آن را تجزیه و تحلیل نموده ، و نقاط ضعف و قوت آن را به صاحبکار اطلاع دهد . این را به یاد داشته باشید که : درست است که صورتهای مالی بیانگر وضعیت موسسه می باشند اما هر کسی متوجه آن نمی شود.
تعریف و اهمیت تجزیه و تحلیل صورتهای مالی:
تجزیه و تحلیل مالی فرایندی است که طی آن مشخصات و ویژگیهای بارز مالی و عملیاتی واحد اقتصادی با استفاده از صورتهای مالی و سایر اطلاعات مالی مشخص می شود و در امر تصمیم گیری ، استفاده کنندگان از صورتهای مالی را یاری می کند
به طور کلی هر واحد اقتصادی به منظور برنامه ریزی و تعیین خط مشی آینده ، اطلاعات و گزارشهای حسابداری را مورد بررسی قرار می دهد و از آنجا که اطلاعات حسابداری به خودی خود قابل استفاده نیستند باید ثبت و طبقه بندی شده و در قالب صورتهای مالی خلاصه گردند .
برای ثبت این اطلاعات ، حسابداران هر یک از فعالیتهای مالی را مورد تجزیه و تحلیل قرارداده و پس از طبقه بندی اقلام ثبت شده اثر آن را برمعادله حسابداری تعیین می نمایند ، سپس اقلام ثبت شده را در قالب اعداد قابل سنجش به پول خلاصه نموده سپس در این مرحله از ترکیب و تنظیم حسابهای دفتر کل گزارشهایی را تهیه می کنند که حداکثر اطلاعات مورد نیاز کسانی که به این نتایج برای ادامه فعالیت خود نیاز دارند ، را به طور ساده و خلاصه به دست می دهد . این گزارشها را در اصطلاح حسابداری صورتهای مالی می گوییم .
این روزها اگر کسی بخواهد در زمینه بورس و سهام فعالیت کند باید بتواند نسبتهای مالی یک موسسه را محاسبه کند . نسبتها مانند کلیدهایی هستند که در های بسته را باز می کنند . وقتی که شما یک صورت مالی را در اختیار دارید و می خواهید به موسسه صاحب آن صورت مالی وام بدهید ، بهترین کار محاسبه نسبتهای نقدینگی موسسه مذکور است .
نسبتهای اهرمی نیز کارایی بالایی دارند . از طریق این نسبتها می توان نسبت بدهی به دارایی و نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام را مشخص نمود . ضمناً میتوان میزان توانایی یک موسسه در پرداخت بهره را محاسبه نمود . نسبت دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد که درآمد شرکت تا چه اندازه برای پوشش هزینه های ثابت کافی است .
نسبتهای فعالیت که شامل : نسبت گردش موجودی کالا ، نسبت متوسط دوره وصول مطالبات ،نسبت گردش حسابهای دریافتنی ، نسبت گردش دارائیهای ثابت و نسبت گردش مجموع دارایی هاست. نسبتهای سودآوری و مالکیت هم که اهمیت خاصی برای مدیریت سهام دارد معمولاً کمتر مورد توجه سهامداران قرار می گیرد . 

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   74 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید