صفات ثانویه در حیوانات : این صفات در حیوانات هم شامل تغییراتی در شکل و ظاهر می شود مثلا در حیوانات نر بوجود آمدن یال در شیر یا تاج در خروس یا دم در قرقاول و شاخ در گوزن مثال زد.
یکی از مزایای صفات ثانویه جنسی در جانوران نر،خودنمایی برای جنس مخالف یا زهره چشمی به همجنس های خود جهت انتخاب جفت مناسب می باشد.این صفات را می توان به فراوانی در طبیعت مشاهده کرد همانند شاخ در گوزن یا شاخک در سوسک.
۱٫ مفهوم واژه خداوند، از مفاهیمی است که هر انسانی حتّی منکران وجود خداوند نیز تصویری از آن در ذهن خود دارند. چون همه می دانند خداوند؛ یعنی موجودی که خالق همه موجودات، توانای بر هر کار، آگاه بر همه چیز، بینا، شنوا، حیّ و زنده، و… می باشد، گرچه وجود چنین خدائی را نپذیرند.
۲٫ هر چند مفهوم واژه خداوند از عمومی ترین مفاهیم است، ولی شناخت حقیقت و کنه ذات خداوند برای انسان ممکن نیست، چون ذات خداوند نامحدود و بی نهایت است و علم یعنی احاطه بر معلوم، و انسان چون ذات و خصوصیات او محدود است نمی تواند به حقیقت ذات خداوند پی ببرد
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
فرمت فایل: 
( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
حجم فایل: (در قسمت پایین صفحه درج شده )
تعداد صفحات فایل: 24
کد محصول : 001Shop
قسمتی از محتوای متن
بررسی صفات سلبی خدا
تاکنون پاره اى از صفات ثبوتى ذاتى فعلى خداوند را بررسى کردیم. اینک بجاست که نظرى بر صفات سلبى حق تعالى داشته باشیم. پیشتر گفتیم که در هر یک از صفات سلبى, در واقع, نقس و محدودیتى از خداوند سلب مى شود و از این رو, سلب نقص سرانجام به اثبات کمال باز مى گردد. بنابراین, بازگشت تمام صفات سلبى به مفهوم واحدى است که مى توان از آن به ((سلب نقص)) یا ((سلب محدودیت)) تعبیر کرد.
هر چند تعداد صفات سلبى خداوند, به یک لحاظ, بیشمار است, ما تنها چند صفت اصلى را مورد بحث قرار مى دهیم که عبارت انداز:
1ـ نفى ترکیب.
2ـ نفى صفات زائد بر ذات .
3ـ نفى جسمیت .
4ـ نفى جهت و مکان.
5ـ نفى حلول خداوند در غیر خود.
6ـ نفى اتحاد خداوند با غیر خود.
7ـ نفى حلول حوادث در خداوند.
8ـ نفى لذت و درد .
9ـ نفى رویت.1
دلیلى عمومى بر صفات سلبى
قبل از ورود در بحث صفات سلبى, مناسب است به این نکته اشاره کنیم که با توجه به بازگشت این صفات به مرجع واحدى; یعنى, سلب نقص و محدودیت, مى توان برهان عامى بر تمام اوصاف سلبى اقامه کرد:
خداوند وجود مطلق و واجد همه کمالات وجودى است . بنابراین , هیچ نقص و کاستى و محدودیتى در ذات خداوند راه ندارد و از این رو, هر مفهومى که متضمن نوعى نقص باشد, بالضروره از ذات الهى سلب مى گردد. از آنجا که مضمون صفات سلبى چیزى جز سلب نقایص و محدودیتها نیست, کمال مطلق خداوند مستلزم استناد همه اوصاف سلبى به اوست . بدین ترتیب , همان گونه که تحقق همه اوصاف ثبوتى را با دلیل واحدى ثابت کردیم,
مى توان دلیلى اجمالى بر صفات سلبى اقامه کرد.
اینک به بررسى فشرده دسته اى از صفات سلبى , مى پردازیم:
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
پس از پرداخت، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.
فرمت فایل: ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
حجم فایل: (در قسمت پایین صفحه درج شده )
تعداد صفحات فایل: 36
کد محصول : 001Shop
قسمتی از محتوای متن
مقدمه: صفات خداوند متعال به دو دسته تقسیم مىشوند; صفات جمال و صفات جلال. صفات جمال یا صفات ثبوتیه صفاتى هستند که ذات خداوند متعال متصف به آنها استبراى آشنایى با این صفات، مقاله حاضر از استاد علامه طباطبایى(ره) تقدیم مىگردد.
(112)سوره اخلاص مکى است و چهار آیه دارد(4)
به نام الله که رحمان و رحیم است، بگو او الله یگانه است(1).
که همه نیازمندان قصد او مىکنند(2).
نزاده و زاییده نشده(3).
و هیچ کس همتاى او نیست(4).
این سوره خداى تعالى را به احدیت ذات و بازگشت ما سوى الله در تمامى حوائجوجودیش به سوى او و نیز به اینکه احدى نه در ذات و نه در صفات و نه در افعال شریک اونیست مىستاید، و این توحید قرآنى، توحیدى است که مختص به خود قرآن کریم است، وتمامى معارف(اصولى و فروعى و اخلاقى)اسلام بر این اساس پىریزى شده است.
و روایات وارده از طرق شیعه و سنى در فضیلت این سوره بسیار زیاد است، حتى از هردو طریق رسیده که این سوره معادل با یک ثلث قرآن است، که ان شاء الله روایاتش به زودى ازنظر خواننده مىگذرد.
(فرق بین"احد"و"واحد"و معناى احد بودن خداى تعالى)و این سوره هم مىتواند در مکه نازل شده باشد و هم در مدینه، و آنچه از بعضى ازروایات وارده در سبب نزول آن ظاهر است این است که در مکه نازل شده.
"قل هو الله احد"کلمه"هو"ضمیر شان و ضمیر قصه است، و معمولا در جایى بکار مىرود که گویندهاهتمام زیادى به مضمون جمله بعد از آن داشته باشد، و اما کلمه"الله"مورد اختلاف واقعشده، حق آن است که"علم به غلبه"براى خداى تعالى است، یعنى قبلا در زبان عرباسم خاص براى حق تعالى نبود، ولى از آنجایى که استعمالش در این مورد بیش از سایر مواردشد، به خاطر همین غلبه استعمال، تدریجا اسم خاص خدا گردید، همچنان که اهل هر زبانىدیگر براى خداى تعالى نام خاصى دارند، و ما در تفسیر سوره فاتحه(اولین سوره قرآن)در بارهاین کلمه بحث کردیم.
و کلمه"احد"صفتى است که از ماده"وحدت"گرفته شده، همچنان که کلمه"واحد"نیز وصفى از این ماده است، چیزى که هست، بین احد و واحد فرق است، کلمه"احد"در مورد چیزى و کسى بکار مىرود که قابل کثرت و تعدد نباشد، نه در خارج و نه درذهن، و اصولا داخل اعداد نشود، به خلاف کلمه"واحد"که هر"واحدى"یک ثانى وثالثى دارد یا در خارج و یا در توهم و یا به فرض عقل، که با انضمام به ثانى و ثالث و رابعکثیر مىشود، و اما احد اگر هم برایش دومى فرض شود، باز خود همان است و چیزى بر اواضافه نشده.
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
پس از پرداخت، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 15
اسماء و صفات خدا در قرآن
غافر الذنب
این اسم در قرآن یک بار آمده، و همراه با اسمهاى دیگر وصف خدا قرار گرفته است، چنانکه مىفرماید: تنزیل الکتاب من الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب شدید العقاب ذی الطول لا اله الا هو الیه المصیر(غافر، 2 - 3) ترجمه: کتاب نازل شده از جانب خداى نیرومند و دانا، آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، سخت عقوبت، صاحب مکنت، خدائى جز او نیست، بازگشتبه سوى خدا است. «غافر» به صورت جمع همراه باکلمه «خیر» یک بار در قرآن آمده است آنهم وصف خدا قرار گرفته است چنانکه مىفرماید: فاغفر لنا وارحمنا و انتخیر الغافرین(اعراف، 155). ما را ببخش و بر ما رحم کن تو بهترین آمرزندگانى. از ماده «غفر» که به معنى ستر است، سه اسم براى خدا در قرآن مشتق شده است: 1 - غافر; «غافرالذنب» (غافر،3): بخشنده گناه. 2 - غفور; «ربک الغفور ذوالرحمة...»(کهف، 58): پروردگار تو بخشنده و صاحب رحمت است. 3 - غفار; «و انی لغفار لمن تاب...»(طه، 82): ومن کسى را که توبه کند، مىآمرزم. و شگفت این است که براى انسان گنهکار سه اسم معادل اسم غفار، از ماده ظلم یا معادل آن به کار رفته است. 1 - ظالم; «فمنهم ظالم لنفسه»(فاطر، 32: برخى از آنها بر خویش ستمگرند. 2 - ظلوم;«...انه کان ظلوما جهولا»(احزاب، 72): او ستم پیشه و نادان است. 3 - ظلام;«قل یا عبادى الذین اسرفوا على انفسهم لا تقنطوا من رحمةالله...»(زمر، 53): اى بندگان من که در حق من اسراف کردهاید، از رحمتخدا مایوس نباشید. و اسراف بر نفس در حقیقت عبارت دیگرى از «ظلام» است. با توجه به سه اسمى که خدا در قرآن وانسان نیز دارد مىتوان چنین گفت: خدا مىخواهد برساند که بنده من تو در اثر گناه سه اسم دارى، و من هم که از آن جهت که مبدا رحمت و مغفرت هستم، سه اسم دارم: اگر تو ظالمى من غافرم. اگر تو ظلومى من غفورم. واگر تو ظلامى من غفارم. (1) در گذشته در معناى «غفر» سخن گفتیم و یادآور شدیم که معناى لغوى آن ستر و پوشاندن است. توگوئى خدا گناهان بنده را مىپوشاند. واگر هم به کلاه خود «مغفر» مىگویند، چون سر را پوشانده از آسیب حفظ مىکند. و تفاوت «غفور» با «عفو» به هنگام بحث از اسم «عفو» بیان گردید.
الغالب
لفظ «غالب» سه بار در قرآن آمده و در یک مورد وصف خدا قرار گرفته است. چنان که مىفرماید: و کذلک مکنا لیوسف فی الارض و لنعلمه من تاویل الاحادیث والله غالب على امره و لکن اکثر الناس لا یعلمون(یوسف، 21) . این چنین یوسف را متمکن ساختیم تا تعبیر خواب را به او بیاموزیم، خداوند بر کار خویش چیره است ولى اکثر مردم نمىدانند. مقصود از جمله «والله غالب على امره» چیست؟ در این جمله دو احتمال وجود دارد: یکى این که ضمیر در کلمه «امره» به یوسف برگردد. دیگرى این که به خدا برگردد. بنابر احتمال نخست مقصود این است که خدا در امور مربوط به یوسف توانا است، او را حفظ مىکند، روزى مىدهد و از قعر چاه به نهایت قدرت مىرساند و زعامتیوسف به این شکل جلوهگاه اسم «غالب بودن» است. و بنابر احتمال دوم مقصود این است که خدا در امور مربوط به خویش توانا است. جهان را مىآفریند و آن را تدبیر مىکند، و مغلوب کسى نمىشود و آنجا که اراده کند، احدى را یاراى تمرد و تکبر نیست. در آیه دیگر مىفرماید: ...ان الله بالغ امره...(طلاق، 3). خدا مشیت و تدبیر خود را به پایان مىرساند. سر انجام خدا موجود قاهرى است که قدرتى بالاتر از آن نیست، و مشیت او نافذ و پایدار است.
الغفار
اسم غفار در قرآن به صورت معرفه و نکره پنجبار آمده است چنانکه مىفرماید: و انی لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحا ثم اهتدى(طه، 82). من آمرزنده کسى هستم که توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد. و نیز مىفرماید: فقلت استغفروا ربکم انه کان غفارا(نوح، 10). نوح مىگوید به قوم خود گفتم از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، او آمرزنده گناهان است. ودر سه مورد دیگر این اسم همراه با اسم «عزیز» آمده است چنانکه مىفرماید: رب السموات والارض و ما بینهما العزیز الغفار(ص، 66). پروردگار آسمانها و زمین و آنچه که در میان آنها قرار دارد که توانا و آمرزنده است. و نیز مىفرماید: کل یجری لاجل مسمى الا هو العزیز الغفار(زمر، 5). هر یک از این اجرام سماوى تا زمان معینى در حرکتند، آگاه باش که او قدرتمند و بخشنده است. و در جاى دیگر مىفرماید: و انا ادعوکم الى العزیز الغفار(غافر، 62). من شما را به سوى خداى توانا و آمرزنده دعوت مىکنم. شاید علت این که غفار همراه عزیز آمده است، این است که بخشایندگى او به خاطر عجز و ناتوانى نیست، بلکه او در عین قدرت مىبخشد و این خود کمال است. نمایش این اسم در زندگى بشر این است که در مواردى که مصلحت ایجاب مىکند در عین قدرت از تقصیر دیگران درگذریم، و در برخى از روایات آمده است از صفات کمال گذشت در عین قدرت است.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید