پایانامه ترجمه از عربی به فارسی برگزیده ای از شعر لبید بن ربیعه شاعر دوره جاهلی

اختصاصی از فی فوو پایانامه ترجمه از عربی به فارسی برگزیده ای از شعر لبید بن ربیعه شاعر دوره جاهلی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)


تعداد صفحه:79

زهیر پسر ابی سلمی ربیعه پسر رباح مزنی است. در خانه ای مشهور در شاعریت پرورش یافت. در میان فرزندان غطفان زندگی کرد.

سپس به هرم پسر نسان و حرث پسر عوف پیوست. پس آندو را ستایش کرد، و بخصوص اولی را و به آندو «معلقه»، به لطف عیسی و ذبیان را شروع نکرد بر اثر جنگ بساق مشهوره است. زهیر به متانت و اندیشیدن و عشق به صلح شناخت شده.

«او ادعای خدا می کرد در عمل کردن حرام امتناع ورزید» به سخن ابن قتیبه. با مشکلات زیادی با احترام زندگی کرد، سپس مرد بعد از اینکه از عمر و مقام مسیر شد و شعر زهیر تصویری برای زندگیش بود. پس معنایش با راستی، متانت و اندیشیدن، و تمایل زیاد شدن از پند و اندرز مشخص می شود همانطوریکه ساختمان شعرش با پاکی و پاکیزگی، و ایجاز و دور جستن از تعقید و دوری جستن از الفاظ بیگانه و غریب این به پیروی کردن در وصف، وزیر بیبن شدن در ماده و ترکیب و رنگ می باشد، و تمایل داشتن در ترتیب تصویر و افکار می باشد، از آنچه که ادبیان به قرار دادنش دئر طبقه نخست از جاهلی جمع می کنند.

الصًعالیکُ جمع الصُعولک و هو، لغهً، الفقیر لا مال له و لا اعتماد.

والشعراء الصعالیک، فی عرف التاریخ الادیی، جماعۀ من شُذَاد العرب و ذؤبانها، کانوا یغیرون علی البدو و الحضر، فی الجاهلیَۀ، فیسرعون فی النهب و التخریب، ثم یمعنون فی القفار فلا تلحقهم الخیل؛ متکلین علی سرعۀ عَدوِهم،ک و علی معرفتهم بمجازات المفاوز المهلکۀ التی کانوا یخبئون فیها الماء محفوظا فی بیض النعام. حتی اذا أمنوا مطمئنین الی اسلابهم، نظموا مآتیهم شِعرا یتصف بالطبعیۀ، و صدق العاطفۀ، و دقۀ الوصف، و الحملۀ علی ما یظهر فی اخلاق المجتمع من تواکل، و حِرص، وریاء.

و قد کان من هولاء الصعالیک من عُرفوا بسواد لونهم لاختلاط دم آبائهم بالدم الحامی، فسُموا اغربِۀ العرب (ج.غراب)،کالشنفری، و تاَبَط شرا، و السُلیک بن السُلَکۀ.

و منهم مَن خلعتهم قبائلهم خشیۀً من تبعۀ اعمالهم، فسُمتوا ((الخُلَعا)). و تفصیل ذلک أن شیوخ القبیلۀ کانوا، اذا خافوا جریرۀ احد صعالیکهم، اشهدوا العرب علی انفسهم، فی سوق عکاظ، او فی غیرها من المحافل، بخلعهم ایاه، فلا یحتملون لَه جریرۀ، و لا یطالبون بجریرۀ یجرها علیه احد. و لهذا رأینا الشنفری یمیل الی الابتعاد عن اهله، فیفضّل علیهم الحیوانات الضاریۀ، لانها لا تکشف السّرَ، و لا تسلم المجرم تخلّصاً من تبعۀ جریمته.