لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه27
با پیشرفت علوم پزشکی و فن آوری در روش های درمان و مراقبت بیماران تغییرات سریعی به وجود آمده است به طوری که بسیاری از بیمارانی که در مراحل بحرانی یک بیماری حاد یا مزمن هستند با استفاده از روش های نوین درمان، پرسنل ماهر پرستاری و فن آوری پیشرفته بهبودی کامل یا نسبی پیدا می کنند.
مفهوم مراقبت ویژه
مراقبت ویژه شامل مراقبت مداوم، دقیق و اختصاصی از بیمارانی است که در وضعیت های خطیر حیاتی قرار گرفته، نیاز به کنترل مداوم و شدید یک یا چند عضو بدن به وسیله پرسنل ماهر و با استفاده از وسایل و امکانات پیشرفته دارند. این مراقبت در بخش مراقبت های ویژه انجام می شود. در واقع بخش مراقبت ویژه محلی است که بیماران بدحال به وسیله ماهرترین و لایق ترین پرسنل پرستاری و پزشکی با بهره گیری از جدیدترین روش های فن آوری تحت معالجه و مراقبت قرار می گیرند بخش های مراقبت ویژه شامل بخش مراقبت های ویژه بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونرCCU) ) و بخش مراقبت های بحرانی (ICU) از بیماران بدحال می باشد بخش مراقبت ویژه قلب محلی است که بیماران بدحال قلبی مخصوصاً آنها که دچار آنژین صدری ناپایدار، انفارکتوس میوکارد و یا دیس ریتمی های خطرناک هستند بستری می گردند. هدف از بستری کردن این بیماران در بخش CCU مانیتورینگ دقیق ریتم قلب و وضعیت همودینامیک، انجام بعضی از تست های تشخیصی ، اتخاذ تدابیر درمانی جهت جلوگیری از پیشرفت یک روند حاد قلبی و یا پیشگیری از عوارض حاد ناشی از حملات قلبی، کنترل و درمان دیس ریتمی های خطرناک می باشند. مطالعات مختلف نشان می دهند که بخش مراقبت های ویژه قلبی نقش مهمی در کاهش میزان مرگ و میر بیماران مبتلا به مشکلات قلبی حاد داشته است.
تاریخچه بخش های مراقبت ویژه
اولین بار توسط یک طرح تحقیقاتی دو پزشک به نام های meltzer,Kitcher متوجه شدند که در کشور اویکا حدود 90% مرگ و میر بیماران به خاطر مشکلات قلبی بوده است بنابراین طبق طرحی که دارند بیماران قلبی از سایرین جدا شده و تحت نظارت پرستاران آموزش دیده قرار گرفتند. نتیجه این بود که پس از 7 ماه میزان مرگ و میر به نصف رسید.
بیماران بخش ویژه :
بیماری های قلب و عروق علت اصلی مرگ در جهان هستند. از بین بیماری های قلبی عروقی، بیماری عروق کرونر قلب سرآمد علل مرگ در کشورهای پیشرفته اقتصادی است 2/7میلیون مرگ در سال و در کشورهای در حال توسعه نیز از 39 میلیون مرگ در سال 9 میلیون یا 32 درصد کل مرگ ها به علت بیماری های ایسکمیک قلبی می باشد. در مجموع 35درصد کل مرگ ها در دنیا به علت IHD است. بررسی های متعدد نشان داده است که اگر بتوان مانع پیشرفت مشکلات حاد کرونر در بیماری های ایسکمیک و یا مانع بروز عوارض ناشی از انفارکتوس میوکارد شد، میزان مرگ و میر کاهش خواهد یافت. هدف از تاسیس بخش مراقبت های ویژه قلب در سال 1963 کاهش مرگ و میر ناشی از حمله های قلبی در آمریکا بود و امروزه بیش از هزاران بخش مراقبت ویژه قلب در سراسر جهان به وجود آمده است امروزه هدف از تجهیز این گونه بخش های کاهش مرگ و میر ناشی از حمله های قلبی، کنترل آریتمی های خطرناک، مانیتورینگ همودینامیک و پایش ریتم قلب در کلیه بیمارانی است که نیاز به کنترل دقیق سیستم قلب و عروق دارند. تحقیقات انجام شده در سال های اخیر نشان می دهد که میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های ایسکمیک قلبی در چند دهه اخیر به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است از علل مهم کاهش مرگ و میر بیماران قلبی می توان به افزایش آگاهی مردم از عوامل خطرآفرین بیماری های قلبی و عروقی، پیشرفت تجهیزات و دستگاه های تشخیصی و درمانی در بخش های ویژه بهبود کیفیت مراقبت در این بخش ها اشاره نمود.
بیماران از لحاظ نیازهای مراقبتی به پنج دسته تقسیم شده و آن دسته از بیماران در بخش مراقبت ویژه بستری می شوند که با توجه به صرف هزینه هنگفت و وجود پرسنل ماهر، این واحدها جهت بهبودی آنها مفید فایده باشد.
1 – بیماران بدحال و بحرانی(Intensive care patient)
این بیماران بسیار بدحال بوده و جهت کلیه مراقبت ها به طور کامل به پرستار وابسته هستند.
2 – بیماران نیازمند به مراقبت در حد متوسط(Intermediate care patient)
این بیماران نیاز به مراقبت پزشکی و پرستاری داشته ولی وضعیت آنها حاد و بحرانی نیست.
3 – بیماران خودکفا(Self care patient)
این بیماران قادر به مراقبت از خود می باشند و نیاز زیادی به مراقبت توسط پرستار ندارند.
4 – بیماران مزمن(Long term care patient)
این بیماران به بیماری های مزمن مبتلا بوده و به طور کامل قادر به مراقبت از خود نیستند و مدت بستری این بیماران طولانی مدت است.
5 – بیمارن سرپایی(Out patient care)
این بیماران بعد از معالجه در درمانگاه ها به منزل منتقل می شوند.
لازم است فقط بیمارانی که از بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه سود می برند در این بخش ها بستری گردند زیرا علاوه بر صرف هزینه هنگفت به علت برخی روش های تهاجمی کنترل و مراقبت، خطرات زیادی از جمله عفونت بیمارستانی و بعضی مشکلات روحی به دنبال بستری در بخش مراقبت های ویژه دامنگیر بیمار خواهد شد ضمناً در مقالات متعددی خاطرنشان شده است که بستری کردن سه دسته از بیماران در بخش مراقبت های ویژه سودمند نخواهد بود گفته شود:
1 – بیماران بسیار سالخورده که مراقبت های لازم را در بخش های معمولی هم می توانند دریافت دارند.
2 – بیمارانی که در هنگام پذیرش به علت ماهیت بیماری در حال مرگ می باشند.
مقاله در مورد CCU