لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:61
فهرست و توضیحات:
3 تاریخچه
*. 4 قوانین
*. 4 قانون اول
*. 5 قانون دوم
*. 6 قانون سوم
*. 7 قانون چهارم
*.11 قانون پنجم
*.12 قانون ششم
*.14 قانون هفتم
*.17 قانون هشتم
*.20 قانون نهم
*.21 قانون دهم
*.22 قانون یازدهم
*.22 قانون دوازدهم
*.23 قانون سیزدهم
*.26 قانون چهاردهم
*.28 قانون پانزدهم
*.30 قانون شانزدهم
*.37 قانون هفدهم
*.40 قانون هجدهم
*.42 منابع
- هندبال به عنوان یک ورزش میدانی در اوایل قرن بیستم در اروپا بویژه در آلمان گسترش یافت و برگرفته از مسابقات «راف بال» و «کونیگز برگربال»بود.
هندبال با 11 بازیکن در هر تیم برای نخستین بار در بازیهای 1936 برلین در زمین چمن فوتبال برگزار شد. این تنها دوره ای بود که هندبال میدانی در جدول بازیهای المپیک قرار گرفت چون به تدریج هندبال سالنی با حمایت و فشار کشورهای اسکاندیناوی بعد از جنگ جهانی دوم ، جای هندبال میدانی را گرفت.
هندبال سالنی سرانجام در المپیک 1972 مونیخ راهش را به این بازیها گشود. رقابتهای هندبال زنان نیز در دوره بعد و در المپیک 1976 مونترال افزوده شد. از آن زمان تا به امروز ، هندبال یکی از رشته های بسیار پرطرفدار بازیهای المپیک بوده است.
تیم های اروپایی همواره قدرت بلامنازع این رشته در بازیهای المپیک بوده اند. در رقابتهای مردان ، تمامی مدالها به جز یک مدال نقره کره جنوبی در المپیک 1988 سئول ، نصیب اروپایی ها شده است.
تیم زنان کره جنوبی هم تنها تیم غیراروپایی است که موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابتهای زنان شد.
از المپیک 1996 آتلانتا ، دانمارک هر سه مدال طلای مسابقات زنان (1996 آتلانتا ، 2000 سیدنی و 2004 آتن) را بدست آورده است. در المپیک پکن برای اولین بار 12 تیم (به جای 10 تیم) در قسمت زنان رقابت می کنند.
هندبال ورزشی تیمی است که توسط ۷ نفر ( ۶ بازیکن و ۱ دروازه‌بان ) بازی می‌شود. در این ورزش هدف وارد کردن توپ به دروازه حریف است. هندبال شبیه فوتبال است با این تفاوت که بجای پا از دست برای انتقال توپ استفاده می‌شود. این بازی حوالی سال ۱۹۲۰ ایجاد شد.
زمین بازی، محوطه ای است به شکل مستطیل که طول آن 40 و عرض آن 20 متر می باشد. این زمین دارای دو محوطه دروازه و یک محوطه بازی است. دو خط بلند طولی را خطوط کناری و خطوط کوتاه انتهایی را خط دروازه (بین دو پایه دروازه) یا خط بیرونی دروازه (دو طرف دروازه) می نامند.
زمین بازی حداقل باید در طول خطوط کناری، یک متر و در پشت خط بیرونی دروازه، دو متر حریم داشته باشد. وضعیت زمین بازی نباید به صورتی تغییر یابد که باعث کسب آوانتاژ یکی از تیمها شود.
در وسط هر خط دروازه، یک دروازه قرار می گیرد. دروازه ها باید به خوبی در زمین یا دیوار پشت آن نصب شده باشند. ابعاد داخلی هر دروازه 2 متر ارتفاع و 3 متر طول دارد. هر دروازه دارای دو پایه است که به وسیله یک تیر افقی به یکدیگر متصل می شوند. لبه پشتی پایه ها با لبه بیرونی خط دروازه منطبق است. پایه ها و قطعه افقی بالای آنها باید مقطعی به ابعاد 8 سانتیمتر داشته باشند. بخش دروازه که از داخل زمین، نمایان است باید سطوح آن با دو رنگ متفاوت که ضمناً با زمینه پشت دروازه اختلاف واضح داشته باشد، رنگ آمیزی شود. دروازه ها باید مجهز به تور باشند به نحوی که توپ پرتاب شده به دروازه، به سرعت از آن خارج نشود.
کلیه خطوط زمین، جزء قسمتی از منطقه ای است که آن را محدود می کند. خط دروازه ها مابین دو پایه دروازه 8 سانتیمتر و مابقی خطوط 5 سانتیمتر پهنا دارد. خطوط بین دو منطقه مجاور را می توان به وسیله رنگی متفاوت از کفپوش مجاور آن منطقه، جایگزین نمود.
در مقابل هر دروازه، یک محوطه دروازه قرار دارد. محوطه دروازه به وسیله خط محوطه دروازه محدود و معین می شود (خط 6 متر) که به شرح زیر رسم می گردد:
یک خط به طول 3 متر و به فاصله 6 متر موازی و قرینه با خط دورازه در داخل زمین کشیده می شود (از لبه عقبی خط دروازه تا لبه جلویی خط محوطه دروازه) و این خط از هر طرف با یک ربع دایره به شعاع 6 متر (به مرکز زاویه عقب داخلی پایه های دروازه به خط بیرونی دروازه متصل می شود).
تحقیق درباره هندبال
