فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل 2- مروری بر مطالعات انجام شده 7
فصل 3- ارزیابی ضرایب رفتار سازه ها [] 15
3-2- مفهوم سازه ای کاهش بازتاب 17
3-3- تعریف اصطلاحات مورد استفاده /10/ 19
3-4- تعیین ضریب رفتار و ضرایب افزایش تغییر مکان 22
3-5- پارامترهای مؤثر در ضریب رفتار 23
3-6- ضریب کاهش نیرو در اثر شکل پذیری Rm 23
3-8- تعیین ضریب رفتار با استفاده از روش فریمن 28
3-9- ضریب رفتار در آئین نامه 31
اگر ظرفیت نهایی سازه ها ( اعم از مقاومت و شکل پذیری ) از نیاز زلزله برای چندین زمین لرزه با یک حاشیه اطمینان مشخص بیشتر باشد ، می تونا ادعا نمود که این سازه ها از مقاومت لرزه ای کافی در برابر چنین زمین لرزه هایی برخوردار هستند . اما تا کنون و تا حد زیادی در محاسبه نیاز زلزله ( زلزله طرح ) و ظرفیت نهایی سازه ها ، شک و تردید وجود دارد . در زمانهای نه چندان دور ، با بررسیهای انجام گرفته بر روی رفتار سازه ها در برابر زمین لرزه ها ، این نتیجه حاصل گردیده بود که سازه ها با یک مقاومت جانبی در حدود ده درصد وزنشان یا کمی بیشتر می توانند خطر بزرگترین زلزله ها را پشت سر بگذارند . بر اساس این یافته ها چنین استنباط می شد که حداکثر شتاب زمین در طی زمین لرزه های قوی ، می تواند به مقداری حدود g 1/. برسد . اما نحستین رکوردهای شتاب نگاشت قوی که در کالیفرنیا و از سالهای 1933 به بعد بدست آمد ، بیانگر این مهم بود که حداکثر شتاب های زمین در طی این زمین لرزه ها بیشتر از g 3/. بوده است . با دستیابی به این واقعیت و بررسیهایی که در بخشهای قبلی به آن اشاره شد ، به این نکته دست یافتند که مقاومت لرزه ای بیشتر ساختمانها تنها با در نظر گرفتن ظرفیت جذب انرژی ( شکل پذیری ) سازه ها قابل پیش بینی است . بهر حال ، در طی زمین لرزه هایی با حداکثر شتابهای بزرگتر ؛ بطوریکه در بعضی از زمین لرزه های اخیر مشاهده گردید . ( مورگان هیل کالیفرنیا ، 1984 ، g 29/1 = max a رودخانه ناهانی شمالی - کانادا ، 1985 ، g 35/1 = max a ؛ شیلی ، 1985 ، g 67/. = max a ؛ سن سالوادور ، 1986، g 78/. = max a ؛ زنجیران – ایران ، 1944 ، g 04/1 = max a ، یک ساختمان با ظرفیت برش پایه ای ( مقاومت جانبی ) حدود ده درصد وزنش ، ممکن است به احتمال زیاد فرو بریزد ، مگر آنکه دارای شکل پذیری بسیار بالایی باشد .
متأسفانه اغلب سازه های موجود که بر اساس آیین نامه های قدیمی طراحی شده اند ، از شکل پذیری بالایی برخوردار نیستند . با وجود این اکثر ساختمانهای طراحی شده به وسیله آیین نامه ها می توانند از خطر زمین لرزه های یاد شده ، بگذرند . برای این مسئله دو توضیح ممکن است وجود داشته باشد . ابتدا اینکه نیاز طبیعی سیستم کمتر از آن مقداری است که نشان می دهد و دوم آنکه ظرفیت طبیعی سیستم بیشتر از آن حد قابل پیش بینی در طراحی است . در واقع هر دوی این عوامل به طور معمول در ایمنی سازه ها در برابر زلزله نقش اساسی دارند .
جان کلام اینکه ، ساختمانها را میتوان برای نیروی کاهش یافته ای که مقادیرشان به مراتب کمتر از بازتاب الاستیک خطی آنها در برابر زلزله است ، طراحی نمود . این موضوع در آیین نامه های طراحی لرزه ای با استفاده از ضرایب کاهش نیرو برای تعریف نیروهای طراحی زلزله پیش بینی شده است ( به عنوان مثال ضریب رفتار 1q در آیین نامه ژاپن ، ضریب اصلاح پاسخ 2R در آیین نامه NEHRP و ضریب رفتار در آیین نامه 2800 ایران ) . تا دهه اخیر تعیین ضرایب کاهش ، اغلب بر پایه مشاهدات تجربی و استنباط مهندسی از رفتار سیستم های سازه ای در طی زمین لرزه ها بوده است . این مشاهدات ، به طور کلی نتایج قابل قبولی را ارائه می کنند . بهر حال ، تشریح پدیده پیچیده ای مانند کاهش پاسخ برای سازه ها به وسیله تعدادی سیستم ساده ( بالاخص سیستم با یک درجه آزادی ممکن است منجر به نتایج گمراه کننده باشد . به نظر می رسد لازم است عوامل و پارامترهای مؤثر که بیان کننده بازتاب سازه هستند ، شناسایی ، مدل و تحلیل شده و مقادیر عددی آنها محاسبه گردد .
132- بررسی روش محاسبه ضریب رفتار و ارزیابی ضرایب رفتار سازه ها - 42 صفحه فایل ورد (word)
