دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
این محصول در قالب ورد و قابل ویرایش در 285 صفحه می باشد.
در حدود 14% تمام آسیبهای ورزشی کشیدگی های مچ پا هستند، و این نشانه یک آسیب مچ در طول هر فصل ورزشی از هر 17 ورزشکار است. در ورزشهای پرریسک مثل پریدن و دویدن این آمار بالاتر است تا 25% تمام آسیبهایی که زمان وقوعشان مشخص نیست. (Reid 1992) پیچ خوردگی مچ در پای غالب 4/2 برابر شایع تر است و شیوع تکرار بالایی (%5/73) دارد. (Yeenget al. 1994).
مکانیک مفاصل مچ و پا در فصل 9 توصیف شده اند. مفصل مچ سطح مفصلی بین سطح قرقره ای استخوان تالوس و انتهای تحتانی دو استخوان تیبیا و فیبولا. فیبولا در حدود 20-15% وزن بدن را تحمل می‌کند (Lambert , 1971)، همچنین به سمت پایین و خارج در فاز stance راه رفتن حرکت می‌کند تا دهانه گاز انبری مفصل مچ را عمیق تر کرده و ثبات آن را افزایش دهد. این حرکت فیبولا در غشا بین استخوانی و لیگامان tibio- fibular کششی ایجاد می‌کند تا شوک را تقلیل دهد. نبود این مکانیسم بین تیبیا و فیبولا موجب اثرات بزرگی روی مفصل مچ پا می شود، با جابجایی mm2-1 فیبولا به سمت خارج نیروهای وارده بر مفصل را تا حدود 40% کاهش میدهد (Reid , 1992).
مچ پا نیروهای فشاری قابل توجهی را حین ورزش متحمل میشود.
نیروهای فشاری تا 5 برابر وزن بدن در طول راه رفتن و تا 13 برابر وزن حین دویدن محاسبه شده اند (Burdett , 1982).
مفصل با لیگامانهای متنوعی تقویت می شود، لیگامانهای طرفی از دیدگاه آسیبها مهم ترین به شمار می روند. هر دو لیگامان طرفی داخلی و خارجی از قوزکها شروع شده و باندهایی دارند که به استخوانهای پاشنه و تالوس می چسبند.
لیگامان داخلی (دلتوئید) شکل سه ضلعی دارد. بخش عمیقی آن ممکن است به دو باند tibio- talar قدامی و خلفی تقسیم شود. بخش سطحی تر به دو قسمت tibiocalcaneal , tibionavicular تقسیم میشود که به لیگامان spring چسبندگی دارند. لیگامان خارجی از سه قسمت مجزا تشکیل شده است و از همتای داخلی خود کمی ضعیف تر است. لیگامان talofibular قدامی (ATF) باند پهنی به ضخامت mm5-2 و طول mm 12-10 است که از نوک قدامی قوزک خارجی تا گردن استخوان تالوس کشیده شده است و ممکن است به عنوان اولین ثبات دهنده مفصل مچ پا مطرح شود . (Palastanga- field- Soams , 1989).
لیگامان talofibular خلفی (PTF) از حفره ای زیر قوزک خارجی تا سطح خلفی استخوان تالوس، غالباً به شکل عرضی کشیده شده است. در میان دو لیگامان ATF , PTF لیگامان calaneo fibular قرار دارد، از قدام قوزک خارجی شروع شده و به سمت پایین و عقب جهت چسبیدن به سطح خارجی پاشنه کشیده شده است. نقش لیگامانهای طرفی در حفظ ثبات ساق و تالوس در جدول 1-13 خلاصه شده است.
جدول 1-13. نقش لیگامانهای طرفی در ثبات مچ پا
نوع حرکت
کنترل شده توسط
- تالوس
- تالوس
plantar flex
Dorsi flex
- Rot. تالوس
- Rot. تالوس
باندهای Tibionavicular , Tibiocalcaneal
لیگامان calcaneo fibular
لیگامان ATF و باند tibiotalar قدامی
لیگامان PTF و باند tibiotalar خلفی
باندهای tibiotalar قدامی و tibionavicelar
لیگامان ATF و باندهای فوق الذکر
Palastanga , field & Soams (1989)
مهمترین آسیب به مفصل مچ صدمه به لیگامان ATF ، همراه یا بدون درگیری عضله Proneus brevis است. سطح مفصلی زیر تالوس و مفاصل mid- tarsal نیز ممکن است درگیر باشند، و ممکن است به وضوح از هم مجزا باشند.
شرح مشخصه آسیب به مفصل مچ inversion ، گاهی همراه با plantar flex می‌باشد. ورزشکار معمولاً روی سطحی ناهموار روی مفصل مفصل مچ بلند میشود. یکی از سه درجه آسیبهای لیگامانی ممکن است رخ دهد. معمولاً یک التهاب تخم مرغی شکل در قدام و اطراف قوزک خارجی پدید میآید. وقتی از خلف نگاه کنیم، وضعیت تاندون آشیل به خوبی بیان گر شدت آسیب است (Reid , 1992). در آسیبهای خیلی شدید (درجه III) میزان وضوح تاندون آشیل به دلیل خونریزی فراوان درون مفصل از بین رفته است.
لیگامان خارجی باید به آرامی لمس شود تا وجود درد استخوانی بررسی گردد، اگر وجود دارد، یک عکس رادیولوژی باید درخواست شود. اگر لمس حساسیت به درد را از بین ببرد، قوزک خارجی و ورزشکار قادر به تحمل وزن خواهند بود، به احتمال 97% تنها یک آسیب بافت نرم وجود دارد (Vargish & Clarke , 1983). هرگونه شکستگی با این نوع لمس کردن شبیه به یک کندگی استخوانی یا از نوع مویی جابجا نشده است که همانند یک رگ به رگ شدگی درمان میشود (Carrick & webb , 1990).
تستهای کششی به مچ برای ارزیابی میزان بی ثباتی در فاز تحت حاد کارآمد است، همچنین برای تشخیص های متفاوت. آسیبهای حاد ممکن است با دامنه کامل حرکتی تحت فشار بیش از حد تشدید شوند. کپسول مفصلی به تنهایی توسط Plantarflex. , dorsiflex. غیرفعال بررسی میشود. الگوی کپسولی محدودیت Plantarflex بیشتری ایجاد می‌کند. در هر حال، چون لیگامانهای مچ مفاصل sub- taloid و mid- tarsal را فراگرفته اند، حرکات inv./ev. و add./abd. نیز در معاینات مفصل مچ وجود دارند.
لیگامان ATF در حرکات غیرفعال adduction , plantar flexion , inversion تحت حداکثر استرچ قرار میگیرد. پاشنه با دست نگه داشته میشود و مفصل sub- taloid به سمت داخل می چرخد. دست دیگر جلوی پا را با بالا میگیرد آنرا به add. , plantarflex میبرد.
