دانلود تحقیق عامل انقراض جمعی گونه‌های حیات در 250 میلیون سال پیش

اختصاصی از فی فوو دانلود تحقیق عامل انقراض جمعی گونه‌های حیات در 250 میلیون سال پیش دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 حیات در250 میلیون سال پیش فوران آتشفشان در منطقه‌ی سیبری بود:
دانشمندان با بررسی لایه های رسوبی و سنگواره های بازمانده از انقراض جمعی گونه‌های حیات در 250 میلیون سال پیش به اکتشافات تازه‌ای دست یافتند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، تا چندی چنین تصور می شد که برخورد یک دنباله‌دار یا سیارک، در حدود 250 میلیون سال پیش، موجب نابودی گسترده جانداران قدیمی شده است.
اما بررسی های اخیر یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه واشنگتن این فرض را رد می کنند. آنها هیچ نشانی از چنین برخوردی پیدا نکرده اند و دلیل این انقراض نسل را فعالیت‌های آتشفشانی و در نتیجه، افزایش گازهای گلخانه‌یی که موجب گرم شدن زمین شدند، می دانند.
حیات زمین از ابتدای شکل‌گیری تاکنون بارها دستخوش تغییرات طبیعی شده است. گونه‌های بسیاری از بین رفته و شرایط را برای پدید آمدن گونه های جدید و گاهی تکامل یافته‌تری آماده کردند. در این میان برخورد سیارک ها و یا دنباله دارها، خطری است که در طول تاریخ چندین بار زندگی جانداران را تهدید کرده است.
از آن جمله شاید بتوان برخورد سیارکی بزرگ در 65 میلیون سال پیش را مثال زد. سیارکی احتمالا به قطر 6 تا 15 کیلومتر که به هنگام برخورد، بیشتر قسمت های آن متلاشی شد و پوششی متراکم از غبار درجو ایجاد کرد. این پوشش به مدت چند سال جلو رسیدن نور خورشید به سطح زمین را گرفت و موجب نابودی بیشتر خزندگان و به خصوص دایناسورها شد.
تصور می‌شود سه چهارم گونه‌های حیات در آن زمان از بین رفته اند.
به گزارش ایسنا، بزرگترین بحران در تاریخ حیات زمین در مرز بین دوره های «پرمیان» و «تریاس» رخ داد. در آن دوران 90 در صد از جانداران دریایی و حدود سه چهارم گیاهان و جانورانی که در خشکی زندگی می کردند از بین رفتند. چهره خشکی ها نیز بسیار تفاوت داشت. تمام قاره ها به صورت خشکی واحد بسیار بزرگی بودند که «پانگئا» (همه خشکیها) نام دارد.
براساس شواهد شیمیایی و زمین شناسی جدیدی که محققان دانشگاه واشنگتن به دست آورده‌اند، انقراض گیاهان و جاندارانی که در خشکی زندگی می کردند هم زمان با نابودی جانداران دریایی و احتمالا به دلایلی یکسان از جمله گرمای بسیار شدید و کمبود اکسیژن رخ داده است.
این گروه، بیشتر تحقیقات خود را در حوضه رود «کارو» در افریقای جنوبی انجام دادند و سنگواره‌های مهره داران دوره‌های «پرمیان» و «تریاس» این منطقه را بررسی کردند. آنها با استفاده از شواهد شیمیایی، زیستی و مغناطیسی که به دست آورده بودند، توانستند لایه‌های رسوبی «کارو» را با لایه‌های مشابهی درچین ارتباط دهند. تحقیقات قبلی نشان می‌دهند که لایه‌های رسوبی در چین مربوط به انقراض جانداران دریایی در پایان دوره «پرمیان» هستند. آنها در مدت هفت سال از بالاترین لایه های رسوبی ته نشین شده «کارو»، 126 جمجمه خزندگان و دوزیستان آن دوران را پیدا کردند.
به گزارش ایسنا، در این سنگواره‌ها دو نوع الگوی انقراض مشخص بود. یکی از الگوها نشان دهنده یک انقراض تدریجی است که 10 میلیون سال تا مرز میان دوره های پرمیان و تریاس ادامه داشته است و در دیگری به عکس سرعت انقراض بیشتر بوده و کمتر از پنج میلیون سال طول کشیده است.
محققان این گروه می گویند که در کارو هیچ اثری از برخورد جرمی مانند یک سیارک پیدا نکرده اند و با وجود اینکه جستجوی ویژه ای را هم برای پیدا کردن موادی که از این برخورد باقی مانده یا ذراتی که از دهانه برخوردی به بیرون پرتاب شده باشند، انجام داده اند، اما نتیجه کار منفی بوده است.
همچنین مدارک به دست آمده نشان می دهند که تغییرات محیط زیست آن زمان در یک مقیاس زمانی طولانی ادامه داشته است؛ در صورتی که تغییرات حاصل از برخورد یک جسم خارجی با زمین ناگهانی و گذراست و حتی اگر برخوردی هم رخ داده، علت اصلی انقراض نبوده است.
تغییرات محیط زیست آن زمان هم که در واقع گرم شدن شدید و تدریجی زمین بوده، بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی مداوم کوهها در منطقه‌ای که اکنون بخشی از سیبری است به وجود آمده است.
با ادامه فعالیت‌های آتشفشانی و گرم شدن زمین، منابع وسیع متان یخ زده در کف اقیانوس ها آزاد شده و به روند گرم شدن زمین بر اثر افزایش گازهای گل خانه‌یی کمک کردند. از طرف دیگر با شروع گرما، گونه های مختلف جانوری به تدریج منقرض شدند تا اینکه شرایط در آستانه وضعیت بحرانی قرار گرفت و اکثر گونه‌ها دیگر تاب نیاوردند و نابود شدند.
در آن دوران اکسیژن جو به شدت کاهش یافت. مقدار اکسیژن به طور متوسط 21 درصد است. در صورتی که شواهد نشان می دهند که در آن زمان این مقدار به 16 درصد رسید. درست مانند تنفس در ارتفاع حدود 4200 متری. بدین ترتیب مناطقی که از سطح دریا ارتفاع زیاد و یا متوسطی داشتند، غیر قابل سکونت شدند. یعنی بیش از نصف خشکی ها برهوتی بی‌جان شدند و تنها مناطق کم ارتفاع برای ادامه زندگی مناسب بودند. به این صورت شرایط زندگی بار دیگر عوض شد و فقط گونه هایی که خود را سازگار کردند ، باقی ماندند.
بدون آموزش انقراض حتمى است
چند سال پیش که «بیل کلینتون» رئیس جمهور آمریکا بود، دختر نه ساله ایرانى الاصل مقیم آمریکا پس از خواندن مطلبى در مجله ویژه نوجوانان «درباره حیوانات جهان چه مى دانید؟» نامه اى به رئیس جمهور نوشت که در آن دلتنگى خود را از کشتن نوعى میمون کوچک در برخى از ایالات متحده توسط شکارچیان اعلام کرد.
۲۷ روز بعد نامه اى با پاکت و کاغذ کاج سفید و امضاى رئیس جمهور براى دختر نه ساله ارسال شد که در آن به دختر تبریک گفته شده بود و این وعده که مسئله به طورى جدى پیگیرى مى شود.

شامل 41 صفحه Word

از انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری 100 ص

اختصاصی از فی فوو از انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری 100 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل: word(قابل ویرایش)تعداد صفحات100

از انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری --> ادبیات پهلوی در سه قرن اول هجری

چنانکه میدانیم زبان رسمی و ادبی ایران در دوره ساسانی لهجه پهلوی جنوبی یا پهلوی پارسی بود. این لهجه در دربار و ادارات دولتی و حوزه روحانی زرتشتی چون یک زبان رسمی عمومی بکار میرفت و در همان حال زبان و ادب سریانی هم در کلیساهای نسطوری ایران که در اواخر عهد ساسانی تا برخی از شهرهای ماوراءالنهر گسترده شده است، مورد استعمال داشت.
پیداست که با حمله عرب و بر افتادن دولت ساسانیان برسمیت و عمومیت لهجه پهلوی لطمه‏ای سخت خورد لیکن بهیچ روی نمیتوان پایان حیات ادبی آن لهجه را مقارن با این حادثه بزرگ تاریخی دانست چه از این پس تا دیرگاه هنوز لهجه پهلوی در شمار لهجات زنده و دارای آثار متعدد پهلوی و تاریخی و دینی بوده و حتی باید گفت غالب کتبی که اکنون بخط و لهجه پهلوی در دست داریم متعلق ببعد از دوره ساسانی است.
تا قسمتی از قرن سوم هجری کتابهای معتبری بخط و زبان پهلوی تألیف شده و تا حدود قرن پنجم هجری روایاتی راجع بآشنایی برخی از ایرانیان با ادبیات این لهجه در دست است و مثلاً منظومه ویس و رامین که در اواسط قرن پنجم هجری بنظم درآمده مستقیماً از پهلوی بشعر فارسی ترجمه شده و حتی در قرن هفتم «زرتشت بهرام پژدو» ارداویرفنامه پهلوی را بنظم فارسی درآورد.
در سه چهار قرن اول هجری بسیاری از کتب پهلوی در مسائل مختلف از قبیل منطق، طب، تاریخ، نجوم، ریاضیات، داستانهای ملی، قصص و روایات و نظایر آنها بزبان عربی ترجمه شد و از آنجمله است: کلیله و دمنه، آیین نامه، خداینامه، زیج شهریار، ترجمه پهلوی منطق ارسطو، گاهنامه، ورزنامه و جز آنها.
در همین اوان کتبی مانند دینکرت، بندهشن، شایست نشایست،ارداویرافنامنه، گجستک ابالش، یوشت فریان، اندرز بزرگمهر بختکان، مادیگان شترنگ، شکند گمانیک و یچار و امثال آنها بزبان پهلوی نگاشته شد که بسیاری مطالب مربوط بایران پیش از اسلام و آیین و روایات مزدیسنا و داستانهای ملی در آنها محفوظ مانده است. مؤلفان این کتب غالباً از روحانیون زرتشتی بوده و باین سبب از تاریخ و روایات ملی و دینی ایران قدیم اطلاعات کافی داشته‏اند. از این گذشته در تمام دیوانهای حکام عرب در عراق و ایران و ماوراءالنهر تا مدتی از خط و لهجه پهلوی استفاده میشده است.
با همه این احوال پیداست که غلبه عرب و رواج زبان دینی و سیاسی عربی بتدریج از رواج و انتشار لهجه پهلوی میکاست تا آنجا که پس از چند قرن فراموش شد و جای خود را بلهجات دیگر ایرانی داد.
خط پهلوی هم بر اثر صعوبت بسیار و نقص فراوان خود بسرعت فراموش گردید و بجای آن خط عربی معمول شد که با همه نقصهایی که برای فارسی زبانان داشت و با همه نارسایی بمراتب از خط پهلوی آسانتر است.
بهمان نسبت که لهجه پهلوی رسمیت و رواج خود را از دست میداد زبان عربی در مراکز سیاسی و دینی نفوذ می‏یافت و برخی از ایرانیان در فراگرفتن و تدوین قواعد آن کوشش میکردند اما هیچگاه زبان عربی مانند یک زبان عمومی در ایران رائج نبود و بهیچ روی بر لهجات عمومی و ادب ایرانی شکستی وارد نیاورد و عبارت دیگر از میان همه ملل مطیع عرب تنها ملتی که زبان خود را نگاه داشت و از استقلال ادبی محروم نماند ملت ایرانست.

از انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری

اختصاصی از فی فوو از انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

چنانکه میدانیم زبان رسمی و ادبی ایران در دوره ساسانی لهجه پهلوی جنوبی یا پهلوی پارسی بود. این لهجه در دربار و ادارات دولتی و حوزه روحانی زرتشتی چون یک زبان رسمی عمومی بکار میرفت و در همان حال زبان و ادب سریانی هم در کلیساهای نسطوری ایران که در اواخر عهد ساسانی تا برخی از شهرهای ماوراءالنهر گسترده شده است، مورد استعمال داشت.

پیداست که با حمله عرب و بر افتادن دولت ساسانیان برسمیت و عمومیت لهجه پهلوی لطمه‏ای سخت خورد لیکن بهیچ روی نمیتوان پایان حیات ادبی آن لهجه را مقارن با این حادثه بزرگ تاریخی دانست چه از این پس تا دیرگاه هنوز لهجه پهلوی در شمار لهجات زنده و دارای آثار متعدد پهلوی و تاریخی و دینی بوده و حتی باید گفت غالب کتبی که اکنون بخط و لهجه پهلوی در دست داریم متعلق ببعد از دوره ساسانی است.

این فایل دارای 100 صفحه می باشد.

معرفی گونه های جانوری وگیاهی درحال انقراض درایران

اختصاصی از فی فوو معرفی گونه های جانوری وگیاهی درحال انقراض درایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

همه جانوران و گیاهان علاوه برمضراتی که دارند فوایدی نیز درآنها وجود داردکه به طور مستقیم یا غیر مستقیم در زندگی ما نقش بسزایی داشته ، دارند و خواهند داشت. همان طور که می دانیم تمام گونه های نادربه تعداد ناچیز درطبیعت وجود دارند. همین تعداد کم باعث می شود که این گونه ها کم و بیش در خطر انقراض قرار بگیرند.همچنین باید بدانیم که انقراض گونه های نادری که در استان ما وجود داردمتناسب با فواید و تاثیرات آنان و همچنین چرخه ی زندگی جانداران صورت می گیرد و موجب تغییرات ناگهانی در طبیعت می شود و حتی باعث می شود دیگر گونه ها نیز در خطر انقراض قرار گیرند. همان طور که می دانیدانقراض گونه های نادر می تواند مشکلات زیادی را بر سر جوامع انسانی قرار دهد.همین عوامل انسان ها را به این فکر انداخته که از انقراض گونه های مختلف جلوگیری کنند و اقداماتی کار ساز را انجام دهند که بوجود آوردن مناطق حفاظت شده و شکار ممنوع نیز بخشی از آن است. به همین دلیل مناطق حفاظت شده بسیاری در سراسرایران دیده می شودکه نتیجه آن جلوگیری از شکار های بی رویه وجلوگیری از انقراض گونه هاست. دراین مقاله هدف آن است که با بعضی ازگونه های گیاهی وجانوری درحال انقراض   ایران آشنا شویم.

در قالب word و در 15 صفحه مهیا شده است.

دانلود مقاله انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری _ادبیات پهلوی در سه قرن اول هجری

اختصاصی از فی فوو دانلود مقاله انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری _ادبیات پهلوی در سه قرن اول هجری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 دانلود مقاله  انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری  ادبیات پهلوی در سه قرن اول هجری با فرمت ورد و قابل ویرایش تعداد صفحات 102

چنانکه میدانیم زبان رسمی و ادبی ایران در دوره ساسانی لهجه پهلوی جنوبی یا پهلوی پارسی بود. این لهجه در دربار و ادارات دولتی و حوزه روحانی زرتشتی چون یک زبان رسمی عمومی بکار میرفت و در همان حال زبان و ادب سریانی هم در کلیساهای نسطوری ایران که در اواخر عهد ساسانی تا برخی از شهرهای ماوراءالنهر گسترده شده است، مورد استعمال داشت.
پیداست که با حمله عرب و بر افتادن دولت ساسانیان برسمیت و عمومیت لهجه پهلوی لطمه‏ای سخت خورد لیکن بهیچ روی نمیتوان پایان حیات ادبی آن لهجه را مقارن با این حادثه بزرگ تاریخی دانست چه از این پس تا دیرگاه هنوز لهجه پهلوی در شمار لهجات زنده و دارای آثار متعدد پهلوی و تاریخی و دینی بوده و حتی باید گفت غالب کتبی که اکنون بخط و لهجه پهلوی در دست داریم متعلق ببعد از دوره ساسانی است.
تا قسمتی از قرن سوم هجری کتابهای معتبری بخط و زبان پهلوی تألیف شده و تا حدود قرن پنجم هجری روایاتی راجع بآشنایی برخی از ایرانیان با ادبیات این لهجه در دست است و مثلاً منظومه ویس و رامین که در اواسط قرن پنجم هجری بنظم درآمده مستقیماً از پهلوی بشعر فارسی ترجمه شده و حتی در قرن هفتم «زرتشت بهرام پژدو» ارداویرفنامه پهلوی را بنظم فارسی درآورد.
در سه چهار قرن اول هجری بسیاری از کتب پهلوی در مسائل مختلف از قبیل منطق، طب، تاریخ، نجوم، ریاضیات، داستانهای ملی، قصص و روایات و نظایر آنها بزبان عربی ترجمه شد و از آنجمله است: کلیله و دمنه، آیین نامه، خداینامه، زیج شهریار، ترجمه پهلوی منطق ارسطو، گاهنامه، ورزنامه و جز آنها.
در همین اوان کتبی مانند دینکرت، بندهشن، شایست نشایست،ارداویرافنامنه، گجستک ابالش، یوشت فریان، اندرز بزرگمهر بختکان، مادیگان شترنگ، شکند گمانیک و یچار و امثال آنها بزبان پهلوی نگاشته شد که بسیاری مطالب مربوط بایران پیش از اسلام و آیین و روایات مزدیسنا و داستانهای ملی در آنها محفوظ مانده است. مؤلفان این کتب غالباً از روحانیون زرتشتی بوده و باین سبب از تاریخ و روایات ملی و دینی ایران قدیم اطلاعات کافی داشته‏اند. از این گذشته در تمام دیوانهای حکام عرب در عراق و ایران و ماوراءالنهر تا مدتی از خط و لهجه پهلوی استفاده میشده است.
با همه این احوال پیداست که غلبه عرب و رواج زبان دینی و سیاسی عربی بتدریج از رواج و انتشار لهجه پهلوی میکاست تا آنجا که پس از چند قرن فراموش شد و جای خود را بلهجات دیگر ایرانی داد.
خط پهلوی هم بر اثر صعوبت بسیار و نقص فراوان خود بسرعت فراموش گردید و بجای آن خط عربی معمول شد که با همه نقصهایی که برای فارسی زبانان داشت و با همه نارسایی بمراتب از خط پهلوی آسانتر است.
بهمان نسبت که لهجه پهلوی رسمیت و رواج خود را از دست میداد زبان عربی در مراکز سیاسی و دینی نفوذ می‏یافت و برخی از ایرانیان در فراگرفتن و تدوین قواعد آن کوشش میکردند اما هیچگاه زبان عربی مانند یک زبان عمومی در ایران رائج نبود و بهیچ روی بر لهجات عمومی و ادب ایرانی شکستی وارد نیاورد و عبارت دیگر از میان همه ملل مطیع عرب تنها ملتی که زبان خود را نگاه داشت و از استقلال ادبی محروم نماند ملت ایرانست.

از انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری --> نفوذ لغات عربی در لهجات ایرانی

پیداست که این نفوذ سیاسی و دینی و همچنین مهاجرت برخی از قبایل عرب بداخله ایران و آمیزش با ایرانیان و عواملی از این قبیل باعث شد که لغاتی از زبان عربی در لهجات ایرانی نفوذ کند. این نفوذ تا چند قرن اول هجری بکندی صورت میگرفت و بیشتر ببرخی از اصطلاحات دینی (مانند: زکوة، حج، قصاص...) واداری(مانند: حاکم، عامل، امیر، قاضی، خراج...) و دسته‏یی از لغات ساده که گشایشی در زبان ایجاد میکرد یا بر مترادفات میافزود(مانند: غم، راحت، بل، اول، آخر...) منحصر بود و حتی ایرانیان پاره‏ای از اصطلاحات دینی و اداری عربی را ترجمه کردند مثلاً بجای «صلوة» معادل پارسی آن «نماز» و بجای «صوم» روزه بکار بردند.
در این میان بسیاری اصطلاحات اداری(دیوان، دفتر، وزیر...) و علمی(فرجار، هندسه، استوانه، جوارشنات، زیج، کدخداه...) و لغات عادی لهجات ایرانی بسرعت در زبان عربی نفوذ کرد و تقریباً بهمان نسبت که لغات عربی در لهجات ایرانی وارد شد از کلمات ایرانی هم در زبان تازیان راه یافت.
باید بیاد داشت که نفوذ زبان عربی بعد از قرن چهارم هجری و خصوصاً از قرن ششم و هفتم ببعد در لهجات ایرانی سرعت و شدت بیشتری یافت.
نخستین علت این امر اشتداد نفوذ دین اسلام است که هر چه از عمر آن در ایران بیشتر گذشت نفوذ آن بیشتر شد و بهمان نسبت که جریانهای دینی در این کشور فزونی یافت بر درجه محبوبیت متعلقات آن که زبان عربی نیز یکی از آنهاست، افزوده شد.
دومین سبب نفوذ زبان عربی در لهجات عربی در لهجات ایرانی خاصه لهجه دری، تفنن و اظهار علم و ادب بسیاری از نویسندگانست از اواخر قرن پنجم به بعد.
جنبه علمی زبان تازی نیز که در قرن دوم و سوم قوت یافت از علل نفوذ آن در زبان فارسی باید شمرده شد.
این نفوذ از حیث قواعد دستوری بهیچروی(بجز در بعض موارد معدود بی اهمیت) در زبان فارسی صورت نگرفته و تنها از طریق مفردات بوده است و حتی در مفردات لغات عربی هم که در زبان ما راه جست براههای گوناگون از قبیل تلفظ و معنی آنها دخالتهای صریح شد تا آنجا که مثلاً بعضی از افعال معنی و وصفی گرفت (مانند:لاابالی= بی‏باک. لایعقل= بی‏عقل، لایشعر= بی‏شعور، نافهم...) و برخی از جمعها بمعنی مفرد معمول شده و علامت جمع فارسی را بر آنها افزودند مانند: ملوکان، ابدالان، حوران، الحانها، منازلها، معانیها، عجایبها، موالیان، اواینها...
چنانکه در شواهد ذیل می‏بینیم:
ببوستان ملوکان هزار گشتم بیش گل شکفته برخسارکان تو ماند
(دقیقی)
وگر بهمت گویی دعای ابدالان نبود هرگز با پای همتش همبر
(عنصری)
گر چنین حور در بهشت آید همه حوران شوند غلمانش
(سعدی)
زنان دشمنان در پیش ضربت بیاموزند الحانهای شیون
(منوچهری)
بیابان درنورد و کوه بگذار منازلها بکوب و راه بگسل
(منوچهری)
من معانیهای آنرا یاور دانش کنم گر کند طبع تو شاها خاطرم را یاوری
(ازرقی)
گذشته از این نزدیک تمام اسمها و صفتهای عربی را که بفارسی آوردند با علامتهای جمع فارسی بکار بردند(مانند: شاعران، حکیمان، زائران، امامان، عالمان. نکتها، نسخها، کتابها...)
بدین جهات باید گفت لغات عربی که در زبان فارسی آمده بتمام معنی تابع زبان فارسی شده و اصولاً تا اواخر قرن پنجم جمعهای عربی نیز بنحوی که امروز میان ما معمول است تقریباً مورد استعمالی نداشته است.

از انقراض حکومت ساسانی تا پایان قرن سوم هجری --> آغاز ادب فارسی

اگر چه ادبیات پهلوی در برابر نفوذ و رسمیت زبان عربی اندک اندک راه ضعف و فراموشی می‏پیمود لیکن لهجات محلی دیگر ایران با آمیزش با زبان عربی آماده ایجاد ادبیات کامل و وسیعی میگردید و از آنجمله بود لهجه آذری، لهجه کردی، لهجه فارسی(معمول در فارس)، لهجات مرکزی ایران، لهجه طبری، لهجه گیلی و دیلمانی، لهجه سگزی، لهجه خراسانی، لهجه سغدی، لهجه خوارزمی و جز آن.
لهجه عمومی مشرق ایران و شعب آن از این میان ثروتمندترین لهجه‏های ایرانی بود و چون بازمانده لهجه‏های ادبی مهمی مانند پهلوی اشکانی (پهلوی شمالی)، سغدی قدیم، تخاری و خوارزمی قدیم بود بزودی و با کوچکترین رسمیت سیاسی می‏توانست بهترین وسیله ایجاد ادبیات جدیدی در ایران گردد و این امر خوشبختانه بیاری یعقوب سر لیث صفار(254ـ265) مؤسس سلسله مشهور صفاری در اواسط قرن سوم هجری بشرحی که در تاریخ سیستان بتفصیل آمده است صورت گرفت و با ظهور شاعرانی مانند محمد بن وصیف سگزی دبیر یعقوب و بسام کورد(کرد) از خوارج سیستان که بصلح نزد یعقوب رفته بود و محمد بن مخلد سگزی از فاضلان عهد یعقوب نخستین اشعار عروضی پارسی سروده شد .